آن که می‌اندیشد به ناچار دم فرو می‌بندد اما آنگاه که زمانه زخم خورده و معصوم به شهادت‌اش طلبد به هزار زبان سخن خواهد گفت...
فرهنگی – ادبی
نه چیزی نگو؟ چیزی نگو که آنچه می گفتند از آستین شان بیرون آوردند، ما را انداختند در دروغِ بزرگ – اینجا که هستیم ما...
روی تکه هایی از دنیا که ترس و جنون ، دروغ پراکنده شده راه می روم قطار می رود من سرِباز ایستادن در ایستگاهی...
باید دوپینگ کنیم یاران باید دوپینگ تا هرکول شویم هرکولی هرکول تر از هرکول که تکان بدهیم هرچه میخواهیم را بتوانیم تمامِ جزایرِ مان را...
چه بیهوده می گذرد؟ در این گوشه ی گنگ خراب گویی، درمانده است زمان، به گوشه ی گنگ بطالت، سخت و سنگین نشسته است انگار،...
قرار ما این نبود این بار هم از راهی برویم که صاعقه بر ما فرود آید ؟ می دانی این چندمین بار است که جنازه...
این میراثِ کیست و این شور از کجا بر دستان جهانی سرد، که سنگین نشسته است؛ و اکنون پرچمی گلگون را در بالاترین قله های...
بهار در سکوت می گذرد باران از خودش در رفته تا کمر گاه فرو رفته دست هایی در کُپِه زباله جستجو می کند گمشده ،...
پنجاه یک ساله شدن یک نهاد مستقل روشنفکری در کشوری همواره استبدادزده اتفاقی تاریخی است. مقدمات تشکیل کانون با اراده‌‌ی جمعی نویسندگان مستقل و مخالف...
خانه مادری هوشنگ ابتهاج (سایه)، شاعر ایرانی در محله استادسرای رشت در پیچ و خم‌های اداری تخریب شد. این خانه یکی از اماکن تاریخی و...
کاخهای شمال تهران دل می ربایند ، از دلبرانشان لوسترهای چند میلیاردی برق می زنند، بر چشمان برج نشینان. آسوده اند اینان بهار زیر پوستشان...
شاید هرگز تو را ندیده باشم حتی نشناسمت میدانی؟ این ناشناخته ها را، به راهِ دور نمی بَرم، جهان کشتار انسانها، این گورهای ناشناخته،...
بر بلندای سکوت این شب تیره سیاهی می بارد ، همه چیز خاکستری شده زندگی از حرکت بازمانده زوال و استیصال؛ سقوط و تردید، در...
از زیر خاک نهالی بیرون آمده و جوانه‌های کوچکی از آن بیرون زده بود. آبش دادم تا درخت تناوری شد. این درخت برعکس درختان دیگر...
چه خیال کردی؟ من دنبال واژه های مرده های فراموشخانه های توام، که بگویند خوب است، که هذیان می بافم و من همیشه می بینم...