برق نیست، تولید تعطیل شود، کارگران بروند بنشینند خانه! همهٔ اینها در سالی رخ می‌دهد که نهادهای حکومتی بر «جهش تولید» تأکید دارند. تو خود بخوان حدیث مفصل از این مُجمل!!
پزشکیان: هر کسی مرد است بیاید جلو مشکل برق را حل کند!
پنجشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
اندیشهٔ نو: به گزارش تجارت نیوز، وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران سه‌شنبه شب (۲۳ اردیبهشت) با ارسال ابلاغیه‌ای به ادارات برق منطقه‌ای، دستور داده است که صنایع بزرگ مصرف انرژی را فوری کاهش دهند. بر اساس این دستور، کارخانه‌های فولاد و سیمان باید از صبح امروز، پنجشنبه ۲۵ اردیبهشت، فعالیتشان را به مدت پانزده روز تا حد زیادی متوقف کنند و مصرف برق را به سقف ده درصد نیاز (تقاضای) عادی کاهش دهند. ده درصد مصرف برق عادی شاید فقط برای روشن نگه داشتن چراغ سالن‌ها کافی باشد و در عمل به‌معنای خاموشی کامل در خطوط احیا و فولادسازی می‌شود.
مصطفی رجبی مشهدی، مدیرعامل توانیر، این تصمیم توانیر را به گردن «گرمای زودرس» در بهار و «پنجاه درصد کمبود نیروگاه‌های برقابی به‌علت کاهش سطح آب پشت سدها» انداخت که باعث شد «ناترازی‌ها» امسال زودتر شروع شود! این تصمیم در «کارگروه بهینه‌سازی مصرف انرژی» توانیر گرفته شده است.
علی‌اکبر الوندیان، دبیر انجمن سیمان، ضمن تأیید این خبر به تجارت‌نیوز گفت: «دستور توقف تولید کارخانه‌های سیمان واقعیت دارد و هدف از این اقدام آزادسازی برق برای مصرف خانگی در روزهای اوج گرماست و این تصمیم خساراتی به چرخهٔ تولید وارد می‌کند.»
تصمیم دولت جمهوری اسلامی برای محدود کردن برق صنایع فولاد و سیمان هرچند ممکن است در نگاه اول اقدامی اضطراری برای گذار از بحران گرما به نظر برسد، اما بی‌شک پیامدهای اقتصادی و اجتماعی منفی چشمگیری خواهد داشت.
صنایعی نظیر فولاد و سیمان سهم بزرگی در تولید ناخالص داخلی و نقشی تعیین‌کننده در زنجیرهٔ تولید بخش‌های دیگر اقتصاد دارند. اما حالا این صنایع، و به‌تبع آنها بسیاری از کارخانه‌های و کارگاه‌های کشور، و البته کارگران و کارکنان آنها و نیز مصرف‌کنندگان، قربانی سیاست‌های ناکارآمد دولت در حوزهٔ تأمین برق می‌شوند.
توقف تولید در چنین صنایعی می‌تواند به خرابی کوره‌ها، اتلاف مواد اولیه، و هزینه‌های اضافی برای راه‌اندازی مجدد منجر شود، و البته باعث کمبود مصالح مورد نیاز در صنایع ساختمانی و دیگر بخش‌های اقتصاد خواهد شد.
همچنین، تعطیلی موقت کارخانه‌ها به کاهش درآمد خانواده‌های زحمتکشان و نارضایتی کارگران و صدمه خوردن به معیشت آنها منجر می‌شود که در اوضاع عادی هم چندان خوب نیست. تولید صنعتی که متوقف شود، صادرات هم عقب می‌ماند؛ بازارهای خارجی از دست می‌رود، و فرصت‌های اشتغال و ارزآوری محو می‌شود.
رئیس‌جمهور مملکت هم در نشست با فعالان سیاسی و اجتماعی استان کرمانشاه آب پاکی را روی دست همه ریخت و گفت: «هر کسی مرد است بیاید جلو مشکل برق را حل کند. انتظار تغییر را در عرض دو ماه نداشته باشید.من اختیار می‌دهم تا حل کنید.»
همهٔ اینها در سالی رخ می‌دهد که نهادهای حکومتی بر «جهش تولید» تأکید دارند. تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل!!