ب. دیدار
رابرت فرانسیس پروو، ۶۹ ساله، به عنوان دویست و شصت و هفتمین ساکن تخت سنت پیتر منصوب شده است و با نام لئو چهاردهم شناخته خواهد شد.
او اولین آمریکایی است که نقش پاپ را بر عهده می‌گیرد، اگرچه به دلیل سال‌های زیادی که به عنوان مبلغ مذهبی در پرو گذرانده، بیشتر به عنوان یک کاردینال از آمریکای لاتین در نظر گرفته می‌شود.
لئو که در سال ۱۹۵۵ در شیکاگو از والدینی با اصالت اسپانیایی و فرانسوی-ایتالیایی متولد شد، به عنوان پسر محراب خدمت کرد و در سال ۱۹۸۲ به مقام کشیشی رسید.
اگرچه سه سال بعد به پرو نقل مکان کرد، اما مرتباً به ایالات متحده بازمی‌گشت تا به عنوان کشیش و پیشوای مذهبی در شهر خود خدمت کند. او ملیت پرویی دارد و به عنوان چهره‌ای که با جوامع حاشیه‌نشین کار می‌کرد و به ایجاد پل‌ها کمک می‌کرد، با علاقه به یاد آورده می‌شود. او 10 سال به عنوان کشیش محلی و معلم در مدرسه علوم دینی تروخیو در شمال غربی پرو فعالیت داشت. لئو در اولین سخنان خود به عنوان پاپ، با علاقه از سلف خود فرانسیس صحبت کرد. او گفت: “ما هنوز صدای ضعیف اما همیشه شجاع پاپ فرانسیس را که ما را برکت داد، در گوش‌هایمان می‌شنویم.”
او در ژانویه ۲۰۲۳ به مقام اسقف اعظم رسید و ظرف چند ماه، فرانسیس او را به مقام کاردینال رساند.
سابقه او چیست؟
لئو پیش از اینکه رهبر جدید کلیسای کاتولیک شود، به شبکه ایتالیایی رای گفت که در خانواده‌ای مهاجر بزرگ شده است. او گفت: “من در ایالات متحده متولد شدم… اما پدربزرگ و مادربزرگم همگی مهاجر بودند، فرانسوی، اسپانیایی… من در یک خانواده بسیار کاتولیک بزرگ شدم، هر دو والدینم بسیار درگیر کلیسا بودند.”
جاری هونوره، تبارشناس و مورخ در ایالت لوئیزیانا در ایالات متحده، گفت که لئو پیوندهای محکمی با جامعه سیاه‌پوستان نیواورلئان دارد. او به بی‌بی‌سی گفت که پدربزرگ و مادربزرگ مادری پاپ جدید در خانه‌ای که اکنون تخریب شده در بخش هفتم شهر زندگی می‌کردند و او همچنین مکانی را در ساختمان نمادین پونتالبا در محله فرانسوی نیواورلئان اجاره کرده بود.
آقای هونوره گفت که پدربزرگ و مادربزرگ پاپ لئو در سوابق تاریخی به عنوان سیاه‌پوست یا دورگه توصیف شده‌اند، اما هویت خانواده هنگام نقل مکان به شیکاگو به عنوان سفیدپوست ثبت شده است – روشی رایج در میان خانواده‌های سیاه‌پوست که به دنبال فرار از تبعیض نژادی هستند.
پاپ لئو چهاردهم روز شنبه گفت که نام پاپی خود را تا حدی به یادبود پاپ لئو سیزدهم به خاطر تعهدش به مسائل اجتماعی و حقوق کارگران در طول انقلاب صنعتی انتخاب کرده است.
لئو گفت که جهان اکنون به دلیل ظهور هوش مصنوعی با موانع جدیدی برای حقوق کارگران – و به طور کلی بشریت – روبرو است.
این پاپ آمریکایی که پیش از انتخابش توسط یک گردهمایی واتیکان در روز پنجشنبه با نام کاردینال رابرت پرووست شناخته می‌شد، گفت: «در روزگار ما، کلیسا گنجینه آموزه‌های اجتماعی خود را در پاسخ به یک انقلاب صنعتی دیگر و تحولات در زمینه هوش مصنوعی که چالش‌های جدیدی را برای دفاع از کرامت انسانی، عدالت و کار ایجاد می‌کند، در اختیار همه قرار می‌دهد.»
اظهارات لئو یکی از اولین نشانه‌های دیدگاه او برای رهبری و اولویت‌هایش به عنوان رئیس کلیسای کاتولیک روم بود.
لئو همچنین در اولین دیدار خود با کاردینال‌ها از زمان انتخابش پیشنهاد داد که از پاپ فرانسیس فقید در تعهدش به عدالت اجتماعی پیروی خواهد کرد.
او گفت: «این امر به وضوح در نمونه بسیاری از اسلاف من، و اخیراً توسط خود پاپ فرانسیس، با نمونه‌اش از فداکاری کامل به خدمت و سادگی هوشیارانه زندگی، رها کردن او به خدا در طول دوران خدمتش و توکل آرام او در لحظه بازگشت به خانه پدر، دیده شده است.»
فرانسیس، که به مدت ۱۲ سال پاپ بود، اغلب مورد انتقاد کاردینال‌های محافظه‌کار قرار می‌گرفت که می‌گفتند او دکترین کلیسا را در مورد مسائلی مانند کاتولیک‌های LGBT و رهبری زنان تضعیف می‌کند.
رهبر ۱.۴ میلیارد کاتولیک جهان در توضیح انتخاب نام خود برای کاردینال‌هایی که او را انتخاب کردند، به هوش مصنوعی اشاره کرد. او گفت که با پاپ لئو سیزدهم، همنام خود، که از سال ۱۸۷۸ تا ۱۹۰۳ پاپ بود و در سپیده دم عصر صنعتی در بخشنامه ۱۸۹۱ خود به حقوق کارگران و سرمایه‌داری پرداخت، احساس نزدیکی می‌کند. پاپ فقید، که پایه و اساس تفکر اجتماعی کاتولیک مدرن را بنا نهاد، هم از سرمایه‌داری مبتنی بر اقتصاد آزاد و هم از سوسیالیسم دولت محور انتقاد کرد.
بازماندگان آزار جنسی روحانیون از انتخاب پاپ لئو چهاردهم نگران شده اند
گروه‌هایی که از بازماندگان آزار جنسی روحانیون حمایت می‌کنند، می‌گویند که از انتخاب پاپ لئو چهاردهم به شدت نگران و توهین شده اند، چرا که او در اوایل دوران کاری خود بر سوالات مربوط به نحوه برخوردش با پرونده‌های سوءاستفاده جنسی روحانیون غلبه کرد و به عنوان اولین رهبر متولد آمریکا در کلیسای کاتولیک رومی انتخاب شد.
قبل از رسیدن رابرت پرووست به مقام پاپی در سن ۶۹ سالگی، او رهبری شعبه‌ای از فرقه مذهبی آگوستینی را در شهر زادگاهش شیکاگو بر عهده داشت که اتهاماتی مبنی بر اینکه یک کشیش و مدیر دبیرستان کاتولیک تحت نظر او حداقل یک دانش‌آموز را مورد آزار جنسی قرار داده و همچنین تصاویر کودک آزاری را نگهداری کرده است، مطرح شد.
طبق گزارش‌ها، پرووست به آن روحانی اجازه داد تا علیرغم این اتهامات به نقش خود ادامه دهد، اگرچه فرقه آگوستینی بعداً یک توافق چند میلیون دلاری به بازمانده سوءاستفاده پرداخت و در ماه دسامبر آن کشیش را از فرقه اخراج کرد.
در همین حال، پروووست همچنین مانع از زندگی یک کشیش دیگر – که خدمتش به دلیل ادعاهایی مبنی بر سوءاستفاده از کودکان محدود شده بود – در یک اقامتگاه آگوستینی که در نزدیکی یک مدرسه ابتدایی کاتولیک بود، نشد. و پروووست در حالی که به عنوان اسقف در پرو خدمت می‌کرد، از سه زن شنید که دو کشیش آنجا را به سوءاستفاده جنسی از آنها در سنین پایین متهم کرده بودند و از آن زمان ادعا کرده‌اند که هیچ مدرکی مبنی بر انجام تحقیقات زیاد برای این روحانی وجود ندارد.
این سابقه باعث شد که شبکه بازماندگان کسانی که توسط کشیشان مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند (اسنپ) در ماه مارس شکایتی علیه پروووست تحت قانون کلیسا که توسط پاپ فرانسیس اجرا شد، ارائه دهد. این قانون اقدامات انضباطی بالقوه‌ای را علیه اسقف‌هایی که مشخص شد از سوءاستفاده از کودکان و بزرگسالان آسیب‌پذیر چشم‌پوشی کرده‌اند، فراهم می‌کند.
در بیانیه‌ای جداگانه، بازماندگان سوءاستفاده جنسی دوران کودکی (SCSA) اعلام کردند که انتخاب لئو «یک توهین» است، زیرا او توسط همان سلسله مراتب کاتولیکی تولید شده است که نتوانسته است با مقیاس و ماهیت سیستماتیک رسوایی آزار و اذیت روحانیون کلیسای جهانی که چندین دهه قدمت دارد، مقابله کند.
در بیانیه SCSA آمده است: «سلسله مراتب کاتولیک نه تنها ادعاهای سوءاستفاده را به درستی مدیریت نکرده است، بلکه این روند را صنعتی کرده است. پاپ لئو چهاردهم… در تمام این موارد در اتاق‌ها حضور داشته است.»
هر دو سازمان از لئو خواستند که در رابطه با اقدام علیه ادعاهای سوءاستفاده روحانیون و همچنین ارائه غرامت از دارایی‌های کلیسا به قربانیان این رسوایی، در کنار سایر خواسته‌ها، یک سیاست واقعی عدم تحمل را اجرا کند.
میچل گارابدیان، وکیل اهل بوستون که در بحبوحه رسوایی آزار و اذیت روحانیون که در فیلم برنده اسکار «اسپات‌لایت» به تصویر کشیده شده بود، وکالت بازماندگان سوءاستفاده را بر عهده داشت، افزود: «کلیسای کاتولیک باید درک کند که امنیت کودکان بی‌گناه را نمی‌توان فدای یک نیاز منسوخ و غیرقابل توجیه برای محافظت از آبروی کلیسای کاتولیک کرد.»
دفتر مطبوعاتی واتیکان بلافاصله به درخواست‌های اظهار نظر در مورد اظهارات اسنپ و SCSA پاسخ نداد. این دفتر عموماً اظهار داشته است که پروووست در پرونده‌های سوءاستفاده از روحانیون که با آنها روبرو بوده، از هرگونه تخلفی مبرا بوده یا از هنجارهای شرعی پیروی کرده است.
برخی از بررسی‌های پیرامون نحوه برخورد پروووست با این پرونده‌ها به دوران ۱۱ ساله تصدی او بر شعبه غرب میانه فرقه آگوستینی در شیکاگو از سال ۱۹۹۹ برمی‌گردد. در آن زمان، بنا به گزارش‌ها، ادعاها مبنی بر اینکه مدیر دبیرستان کاتولیک پراویدنس در نیو لنوکس، ایلینوی، که بخشی از قلمرو پروووست بود، به یک دانش‌آموز تعرض کرده و تصاویری از کودک‌آزاری در تلفن خود داشته، افزایش یافته است.
پروووست متعاقباً از سال ۲۰۱۵ به مدت هشت سال به عنوان اسقف چیکلایو، پرو، خدمت کرد. طبق بیانیه‌ای که آنها منتشر کردند، سه زن مستقیماً به پروووست گفتند که ظاهراً در سنین پایین توسط کشیشان محلی به نام‌های الوتریو واسکز گونزالس و ریکاردو یسکن مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.
اما این زنان گفتند که هیچ مدرکی دال بر انجام تحقیقات معنادار در مورد ادعاهایشان ندارند و در یک مقطع، چندین تصویر منتشر کردند که نشان می‌داد واسکز در مناسبت‌های مهمی مانند عید پاک، با وجود اطمینان‌های ادعایی مبنی بر تعلیق از چنین خدمتی، در ملاء عام مراسم عشای ربانی را برگزار می‌کند، همانطور که خبرنگار ملی کاتولیک در گزارشی در مورد پرونده‌ای مملو از ادعاهای متناقض اشاره کرد.
یکی از متهمان، آنا ماریا کیسپه، به زبان اسپانیایی در برنامه خبری تلویزیونی پرو، کوآرتو پودر، اظهار تاسف کرد: “آنها همیشه به ما گفته‌اند که کلیسا مادر ماست – اما یک مادر محافظت می‌کند.”
آن بارت دویل، یکی از مدیران BishopAccountability، گفت که در طول دو سال گذشته، زمانی که او ریاست Dicastery for Bishops را بر عهده داشت، بر پرونده‌های اسقف‌هایی که متهم به سوءاستفاده و پنهان‌کاری آن بودند، نظارت داشت. «او این روند را محرمانه نگه داشت و هیچ نام و داده‌ای را منتشر نکرد. تحت نظارت او، هیچ اسقف همدست از عنوان خود محروم نشد.» او افزود که به عنوان پاپ لئو، او باید «اعتماد قربانیان و خانواده‌های آنها را جلب کند».
موضع پاپ لئو چهاردهم در مورد مسائل کلیدی
اگرچه انتظار می‌رود او از بسیاری جهات از فرانسیس پیروی کند، اما احتمالاً این کار را با روشی ملایم‌تر از سلف خود انجام خواهد داد. لئو در سخنان افتتاحیه خود به عنوان پاپ گفت: «ما باید کلیسایی باشیم که با هم برای ساختن پل‌ها و باز نگه داشتن آغوش خود تلاش کنیم.» او سعی خواهد کرد نمادی از وحدت بیشتر در کلیسا باشد.
با این وجود، برخی از کاردینال‌ها و اسقف‌های محافظه‌کار در ایالات متحده ممکن است از انتقادات قبلی او از دونالد ترامپ و تمایل او به سمت یک موضع مترقی و فراگیر، انتقاد کنند. استیو بنن، یکی از برجسته‌ترین متحدان کاتولیک ترامپ، لئو را «بدترین انتخاب برای کاتولیک‌های ماگا» نامید و او را «پاپ ضد ترامپ» دانست.
الهیات لئو بر فقرا و حاشیه‌نشینان متمرکز است و از اولویت‌های سلف خود پیروی می‌کند. او در رسانه‌های اجتماعی از سیاست‌های سختگیرانه مهاجرتی انتقاد کرده است. به عنوان پاپ، انتظار می‌رود زبان او کمتر از فرانسیس تهاجمی باشد، اما احتمالاً به جای تلاش برای از بین بردن میراث پاپ فقید، همان اولویت‌ها را تأیید خواهد کرد.
لئو در مورد لزوم اقدام فوری در مورد بحران آب و هوا، همسو با اولویت‌های زیست‌محیطی فرانسیس، صحبت کرده است. او تأکید کرده است که کلیسا باید «از حرف به عمل» حرکت کند و نسبت به پیامدهای «مضر» توسعه فناوری بدون کنترل هشدار داده است. او سال گذشته گفت: «سلطه بر طبیعت» نباید «استبدادی» شود. این باید یک «رابطه متقابل» باشد.
انتظار می‌رود لئو بخواهد دیپلمات‌های واتیکان در تلاش‌ها برای پایان دادن به درگیری‌ها، عمدتاً در اوکراین، غزه و سودان جنوبی، مشارکت داشته باشند. اولین سخنان او به عنوان پاپ به جهان «صلح با همه شما باد» بود و او خواستار «صلح خلع سلاح شده و صلح خلع سلاح شده» شد.
در سال‌های اخیر، پرووست عمدتاً در مورد مسائل جنسی و هویتی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در سال ۲۰۱۲، او ابراز نگرانی کرد که رسانه‌های خبری غربی و فرهنگ عامه «همدردی با باورها و اعمالی را که با انجیل مغایرت دارند» ترویج می‌کنند، به ویژه با اشاره به «سبک زندگی همجنس‌گرایانه» و «خانواده‌های جایگزین متشکل از شرکای همجنس و فرزندان فرزندخوانده آنها».سال گذشته، او نه دعای خیر برای زوج‌های همجنس را تأیید کرد و نه رد، و گفت که تفاوت‌های فرهنگی در سراسر جهان وجود دارد، و برخی از کشورها هنوز روابط همجنس‌گرایان را جرم می‌دانند.
در اکتبر ۲۰۲۳، پرووست گفت که «روحانی کردن زنان» – انتصاب آنها به مقام کشیشی – مشکلات کلیسا را حل نمی‌کند و حتی ممکن است مشکلات جدیدی ایجاد کند. او گفت: «سنت رسولی چیزی است که به وضوح بیان شده است، به خصوص اگر بخواهید در مورد مسئله انتصاب زنان به مقام کشیشی صحبت کنید.»
اما، او افزود: «من فکر می‌کنم به رسمیت شناختن مداوم این واقعیت که زنان می‌توانند در سطوح مختلف به حیات کلیسا کمک زیادی کنند، ادامه خواهد داشت.»
در سال ۲۰۲۲، او سه زن را برای کمک به خود در شغل مشاوره در انتخاب اسقف‌ها منصوب کرد.
کلیسای واتیکان قرن های متمادی وجود داشته است و قبل از رنسانس در اروپا قدرت بلامنازع بود. نقش مخرب این تشکیلات در تحمیق و سرکوب توده ها و جنایت های بیشماری را که باعث شده است کمتر کسی است که آگاه نباشد. به لطف آگاهی بشری از آن قدرت مخوف و ضدانسانی بخصوص در قرون وسطی دیگری اثری نمانده است اما با اینحال ما به کرات خبرها و گزارش های تکان دهندهای را می شنویم که در همه آنها کلیسا و کشیشان در آن نقش برجسته داشته اند و بعضا با تاخیر زیاد و پس از ده ها سپری شدن افشا می شود. از جمله مواردی که که طی سال های اخیر برجسته شده است موضوع اذیت و آزار کودکان و زنان در کلیسا و یا توسط کشیشان بوده است. بعضی از این جنایات بخصوص بر علیه کودکان وجدان های بیدار را به شدت آزار می دهد اما در بیشتر موارد کلیسا به جای بررسی و جلوگیری از آن، سعی در کتمان، لاپوشانی و انکار آن داشته و عملا دست کسانی را که در این جنایات درگیر بوده اند باز گذاشته است. صرف نظر از این موارد تشکیلات واتیکان با اینکه سعی دارد از نظر سیاسی موضعی بی طرف و انسانی بگیرد اما با اتخاذ سیاست های موذیانه و آشکار و نهان در نهایت در خدمت زورمندان و قدرت مندان جهانی قرار دارد.
بنابراین قضاوت در رابطه با پاپ فرانسیس که اخیرا فوت کرد و پاپ لئو که جدیدا منصوب شده است راه به جایی نمی برد. امکان وجود یک کشیش و رهبر مردمی را نمی توان غیر ممکن تصور کرد اما تشکیلات وسیع، پیچیده و مخوف واتیکان سیاست های تعیین شده ای دارد که فرد قادر به عبور از آن نیست. تجربه تاریخی نشان داده است که هر چقدر میزان آگاهی عموم مردم بالا برود مبارزه با مواردی همچون کودک آزاری و خشونت بر علیه کودکان که در مراکز مذهبی وابسته به کلیسا در سطح وسیع جریان داشته و دارد، بیشتر مثمر ثمر بوده است تا امید بستن به یک شخص در راس این نهاد ارتجاعی.
یکشنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۴