وزارت کشور بیانیه برخورد با بی حجابی را میدهد و در قم تندروها به طلاب توصیه میکنند شعار مرگ بر بی حجاب بدهید. اینها همه از ترس تشدید نافرمانی مدنی در ایران است. زنان، زندگی روزمره را سالیان طولانی است علیه سیستم زور کرده اند. مساله اصلی، داشتن روسروی یا بی حجابی نیست مساله اعاده حق آزادی است؛ حقی که چندین سال است زنان ایرانی به شکل های مختلف برای اعاده آن مبارزه مدنی و مسالمت آمیز میکنند. این تصویرها سیستم زور جمهوری اسلامی را به چالش میکشاند و خبر میدهد در شهر امکان اعمال سلطه کامل وجود ندارد چرا که زنان ایرانی به خوبی دریافته اند مهم ترین نگاهبان حقوق اساسی شان، همین مقاومت مدنی است که امروز در لایه های مختلف جامعه ایرانی جاری و ساری شده. اینجاست که گزاره ” زندگی مقاومت است و مقاومت، زندگی است” در کنش های زنان ایرانی، معنای واقعی میگیرد.
حالا چرا مقامات جمهوری اسلامی، سراسیمه شده اند؟از تابستان داغ پیش رو میترسند.آنها هم خوب میدانند نه اسیدپاشی هاشان جواب داده نه گلوله های ساچمه ای به چشم دختران ایرانی. چرا که هم قربانیان اسیدپاشی هم کسانی که چشمشان را از دست داده اند بر تداوم راه تاکید کردند. این هشدارها برای بازدارندگی است. سیستمی که نمیخواهد واقعیت پیروزی زنان ایرانی را بپذیرد، مجبور است مدام خط و نشان بکشد تا آن جمعیت ” شهروندزدایی” شده حامی اش را از دست ندهد. مبارزه زنان ایرانی الگویی جهانی است. الگویی که نشان میدهد در قلب زندگی میشود با مقاومت مدنی نظامی که مرگ و انفعال را رواج میدهد، شکست داد.
واقعیت این است جمهوری اسلامی نه از خط و نشان های حقوق بشری دولت های خارجی هراس دارد، نه از تحریم های معیشتی. خوب میداند گزینه جنگ تمام عیار در برنامه دولتهای خارجی نیست. خوب میداند جنگ محدود و بمبارانهای مقطعی هم گفتمانش را تقویت میکند و هم جنبش های مدنی در ایران را تضعیف میکند. خوب میداند قربانی تحریم های معیشتی مردم معترض و برنده آن باندهای فساد و نظامیان سلطه طلبند. ترس جمهوری اسلامی از همین مشتهای گره کرده است. از همین کنش های مدنی پیوسته ای است که بر همبستگی شهروندی استوار شده و میرسد روزی که محجبه و بی حجاب دست در دست یکدیگر از نظام زور اعلام برائت میکنند. هراس اصلی جمهوری اسلامی از قدرت شهروندانی است که به خوبی یاد گرفته اند اگر ناجی هم باشد همین دست های به هم پیوسته شان است. همین نشان های مقاومت که برگ زرینی در تاریخ مردمی خواهد شد که برای یک یکِ حقوق شان در برابر نظامی که خدا و دین را ابزار سلطه بر دیگری کردند، ایستادند. ایستادگی در تداوم یک خط تاریخی.
*کانال نویسنده