آیا نقطه‌ای هست که شما به‌عنوان رئیس قوه مجریه و به‌عنوان ناظر بر اجرای قانون اساسی، به‌عنوان متعهد به ۲۴میلیون مردمی که به شما رأی دادند، بنا دارید بایستید؟
متن نامه صادق زیبا کلام خطاب به حسن روحانی:
بسمه‌تعالی
جناب آقای دکتر حسن روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران شیدالله ارکانه
با سلام و تحیات، گرفتن رأی اعتماد از مجلس و تشکیل دولت جدیدتان را تبریک عرض می‌نمایم. البته فهرست برخی از وزرا باعث شد تا بخشی از انتظارات و توقعاتی که در میان ۲۴میلیونی که با شور و امید بسیار در ۲۹اردیبهشت ساعت‌ها در پای صندوق‌های رأی مشتاقانه ایستادند تا به جنابعالی رأی بدهند را سرخورده و نامید سازد؛ اما همان‌طور که در مکتوب قبلی‌ام متذکر شدم، سعی می‌کنم با یادآوری «بسته بودن دستانتان» سطح توقعاتم را پایین بیاورم. سعی می‌کنم با یادآوری اینکه «می‌خواستم سه وزیر زن معرفی نمایم، اما نگذاشتند»، زخمم را التیام بخشم. شخصاً البته از جنابعالی انتظار آوردن وزیر زن به کابینه‌تان را نداشتم؛ می‌دانستم نمی‌شد و نمی‌توانستید؛ اما این انتظار را داشتم که به‌اجبار چادر بر سر استادیار ارجمند سرکار خانم دکتر لعیا جنیدی ننمایید. از شما انتظار نداشتم وزیر اهل سنت به کابینه‌تان بیاورید؛ می‌دانستم غیرممکن است؛ اما این انتظار را داشتم که دست‌کم مولوی عبدالحمید را در مراسم تحلیفتان می‌دیدم. انتظار نداشتم و ندارم که شما اقدام به رفع حصر بنمایید چون می‌دانم دست شما نیست؛ اما این انتظار را داشتم که احساس کنم شما هم مخالف حصر هستید و دست‌کم از منظر یک حقوقدان نمی‌توانید به روی آن صحه بگذارید.
جناب روحانی عزیز، حقیقتش را بخواهید بعضی وقت‌ها دچار تردید می‌شوم که آیا این مسائل واقعاً برای شما آن‌گونه که من تصور می‌نمایم مطرح هستند و یا آنکه من در دنیای اوهام، رؤیاها، آرزوها و خیالاتم از شما یک شخصیت دیگری برای خودم ساخته‌ام؟ شک می‌کنم که آیا شما واقعاً به برابری میان زن و مرد، وجود زن‌ها، کردها یا اهل سنت در کابینه‌تان و غیرقانونی بودن حصر باور دارید و می‌خواهید علیه همه این بی‌عدالتی‌ها بایستید اما «دستانتان بسته است»؟
بگذریم قصدم از نگارش این نامه آن بود که در خصوص موضوع مهم انتخاب استانداران متعرض شوم. کابینه‌تان را قورت دادم و گفتم دستانتان بسته است. نمی‌دانم آیا چند صبای دیگر که استانداران هم انتخاب شدند باز باید آن‌ها را هم قورت بدهیم و بگوییم «دستانتان بسته بودند»؛ تحت‌فشار امام‌جمعه بودید، تحت‌فشار تشکیلات امنیتی و نظامی بودید؛ تحت‌فشار نمایندگان آن استان بودید؛ از بالا توصیه شده بود، وقس‌علی‌هذا.
آقای دکتر روحانی عزیز، آیا نقطه‌ای هست که شما به‌عنوان رئیس قوه مجریه و به‌عنوان ناظر بر اجرای قانون اساسی، به‌عنوان متعهد به ۲۴میلیون مردمی که به شما رأی دادند، بنا دارید بایستید؟ جنابعالی صد مرتبه بهتر از بنده می‌دانید که وجود یک استاندار مدیر، توانمند، باسواد که نه تسلیم نمایندگان و منافع آن‌ها شود و نه در مقابل سایر مراکز قدرت سر خم کند، چگونه می‌تواند یک استان را تکان داده و زیرورو نماید. نگذارید لااقل استانداران و به تبع آنان خیل گسترده‌ای از مدیران و مسئولین استان در دست کسانی قرار بگیرد که عمده هنرشان معاملات سیاسی و اقتصادی و تلاش در جهت تأمین منافع مراکز قدرت باشد.
ایام به کام باد
صادق زیباکلام
سوم شهریور یک هزار و سیصد و نودوشش