برگردان به فارسی: ب. شبگیر
*** دولت ترامپ در حمایت از تجاوز عربستان به یمن همه گونه اطلاعات نظامی و جنگ‌افزارهای پیشرفته لازم را دراختیار رژیم سعودی می‌گذارد…. ژنرال “ژوزف ووتل”، فرماندهٔ ستاد فرماندهی مرکزی ایالات‌متحده، اعلام کرده است که واشنگتن در یمن “منافع حیاتی” دارد. ایالات‌متحده پایگاه‌هایی عظیم در قطر و بحرین و نیز چند پایگاه کوچک‌تر در کشورهایی همچون اردن و کویت دارد. پیروزی عربستان در یمن و سلطه بر این کشور، کنترل تنگهٔ استراتژیک “باب‌المندب” [از اقیانوس هند یا خلیج فارس و دریای عمان و در ادامه با گذر از خلیج عدن و گذشتن از “باب‌المندب” می‌توان به دریای سرخ و سپس با عبور از کانال سوئز به دریای مدیترانه رسید] را به واشنگتن خواهد سپرد.
چهار ماه پس از رئیس‌جمهور شدن “دونالد ترامپ”، ایالات‌متحده خویش را در تضادهایی حل‌نشده گرفتار می‌یابد که از همتایان پیشین‌اش برای آن به‌ارث مانده‌اند. ترامپ در دوران کارزار انتخاباتی‌اش در مخالفت با دخالت‌های آمریکا و پیمان‌های نظامی‌ای چون “ناتو” در امور کشورهای خارجی سخن رانده بود. او قول داده بود در صورت انتخاب شدن، تضمین خواهد کرد که ایالات‌متحده دیگر نقش خودگماردهٔ “پلیس بین‌المللی” را بازی نکند. در نطق کوتاه مراسم تحلیف خود تأکید اصلی‌اش “نخست آمریکا”، بهبودِ وضع اقتصادی کشور و زیربنای درحال فروریزیِ آن بود. کارگزاران ارشد او به رسانه‌های همگانی چنین می‌گفتند که دربارهٔ ابقای بشاراسد، رئیس‌جمهور سوریه، به‌توافق رسیده‌اند.
اما هیچ‌کس ترامپ را کوشنده‌یی صلح‌طلب گمان نبرد. او در خلال کارزار انتخاباتی‌اش چندین بار اعلام کرده بود که گروه‌های اسلامی‌ای همچون القاعده و دولت اسلامی (داعش) را با بمباران نابود خواهد کرد و “شکنجهٔ” زندانیان سیاسی را دوباره به زندان‌ها بازخواهد گرداند. او پس از رسیدن به مقام ریاست‌جمهوری بسیاری از وعده‌های جنگ‌طلبانه‌اش را اجرایی کرد. ارتش آمریکا برای استفاده از حداکثر نیرو بر ضد هدف‌ها و نیروهای مظنون تروریستی چک سفید دریافت کرد. کابینهٔ دولت ترامپ انباشته از کهنه‌نظامی‌ها است. در آخرین هفتهٔ ژانویه به یگان‌های زبدهٔ ویژهٔ نیروی دریایی چراغ سبز نشان داد تا به یمن رفته و یکی از رهبران القاعده در شبه‌جزیرهٔ عربستان را بربایند یا به قتل برسانند. این مأموریت نظامی به مرگ ۳۰ غیرنظامی که در میان آن‌ها دختری ۸ ساله بود انجامید. آن جنگجوی القاعده که آمریکایی‌ها به دنبالش بودند در آنجا نبود. دیرتر معلوم شد که او به ائتلاف نظامی به‌رهبری عربستان که به‌تاخت‌وتاز در یمن مشغول است، پیوسته است. دولت ترامپ در حمایت از تجاوز عربستان به یمن همه گونه اطلاعات نظامی و جنگ‌افزارهای پیشرفته لازم را دراختیار رژیم سعودی می‌گذارد. پیامد هرج‌ومرجی که کشور و مردم یمن پس از جنگ داخلی به‌تحریک عربستان درگیر آن است، حضورِ فزایندهٔ القاعده و داعش در یمن بوده است. اکنون ره‌آورد این جنگ حمایت‌شده از سوی ایالات‌متحده، یمن را به آستانهٔ قحطی کامل کشانده است. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، ۹ ( نُه) میلیون یمنی در آستانهٔ گرسنگی قرار گرفته‌اند. ۳/۳ میلیون یمنی دچار سوءِتغذیه شدید‌اند که اکثر این عده کودکان‌اند. جنگ‌افزارهای ارسال‌شده از سوی ایالات‌متحده و هم‌پیمانانش به ارتش زیر رهبری عربستان ساختارهای زیربنایی کشور یمن را ویران کرده است. به‌طور مشخص بندر یمنی حدیده- بندری که عمدهٔ محصولات غذایی از آنجا وارد کشور می‌شود- بمباران می‌شود. در اهمیت بندر حدیده باید یادآور شد که اساساً ۹۰ درصد مواد غذایی مورد نیاز یمن از خارج و از طریق این بندر وارد کشور می‌شود. هنگامی‌که پنهان کردن جنایت‌های جنگی عربستان، ازجمله بمب ریختن بر سر بیمارستان‌ها، مدرسه‌ها و مراسم عروسی، از منظر افکارعمومی جهان دشوارتر شد آن‌گاه دولت اوباما حکومت پادشاهی عربستان را مورد سرزنش قرار داد. نخستین کاری که ترامپ پس از دست یافتن به قدرت انجام داد نشان دادن چراغ سبز به ائتلاف زیر رهبری عربستان بود، با این مضمون که: این ائتلاف می‌تواند به بمباران یمن- یعنی فقیرترین کشور منطقه- تا برگرداندن آن به عصر حجر، ادامه دهد.
ژنرال “ژوزف ووتل”، فرماندهٔ ستاد فرماندهی مرکزی ایالات‌متحده، اعلام کرده است که واشنگتن در یمن “منافع حیاتی” دارد. ایالات‌متحده پایگاه‌هایی عظیم در قطر و بحرین و نیز چند پایگاه کوچک‌تر در کشورهایی همچون اردن و کویت دارد. پیروزی عربستان در یمن و سلطه بر این کشور، کنترل تنگهٔ استراتژیک “باب‌المندب” [از اقیانوس هند یا خلیج فارس و دریای عمان و در ادامه با گذر از خلیج عدن و گذشتن از “باب‌المندب” می‌توان به دریای سرخ و سپس با عبور از کانال سوئز به دریای مدیترانه رسید] را به واشنگتن خواهد سپرد. اما هنوز نشانی از این پیروزی دیده نمی‌شود. ائتلاف نیروهای یمنی به‌رهبری حوثی‌ها توانسته است پروسهٔ تجاوز ائتلاف نیرومند نظامی به‌رهبری عربستان را به‌بن‌بست کشاند. “جیمز متیس” معروف به “سگ هار”، وزیر دفاع ایالات‌متحده، در سفرش به عربستان سعودی در هفتهٔ سوم آوریل ۲۰۱۷، در سخنانی گفت که آمریکا در درون جبههٔ کشورهای متحد خود در حاشیهٔ خلیج‌فارس ممکن است به‌طورمستقیم وارد جنگ یمن شود. متیس در ریاض اعلام داشت: “مدت زمانی است که پرتاب موشک‌هایی از یمن به عربستان سعودی را شاهدیم،این موشک‌ها را ایران تأمین می‌کند و با توجه به تعداد مردم بی‌گناهی که در یمن کشته می‌شوند، چنین وضعی نباید ادامه یابد.” یمن را نیروی دریایی ایالات‌متحده و کشورهای متحدش در حاشیهٔ خلیج‌فارس به‌محاصرهٔ دریایی خود درآورده‌اند. حتی هواپیماهای اجاره‌‌ای سازمان ملل متحد اجازهٔ فرود در خاک یمن را پیدا نمی‌کنند. ایران اجازهٔ رسانیدن حتی محموله‌های مواد غذایی و دیگر نیازمندی‌های مردم را به یمن پیدا نکرده است. رکس تیلرسون، وزیر امور خارجهٔ ایالات‌متحده، اخیراً گفت: “اَعمال تحریک‌آمیز از سوی ایران تهدیدی برای ایالات‌متحده، منطقه و جهان به‌شمار می‌رود.” این نظر درست پس‌ازآن ابراز می‌شود که دولت ترامپ با اکراه اعلام کرد ایران از تعهدش به‌اجرای همهٔ مواد در پیمان‌نامهٔ هسته‌ای با ایالات‌متحده و کشورهای ۵ + ۱ (برجام) کوتاهی نکرده است.
گفته می‌شود بحران انسانی در یمن از آنچه در سوریه می‌گذرد بدتر است. بیش از ده هزار غیرنظامی تا به‌حال جان خود را از دست داده‌اند و بیش از سه میلیون نفر به‌سبب جنگ آواره شده‌اند. مجتمع‌های نظامی‌صنعتیِ ایالات‌متحده آمریکا با فروش جنگ‌افزارهایی مرگ‌آفرین همچون “دیزی کاتر” و بمب‌های “خوشه‌ای” به کشورهای انباشته از دلارهای نفتی در حاشیهٔ خلیج‌فارس با سرکردگی عربستان سعودی، به‌طورمسلم سودهایی افزون‌تر کسب خواهد کرد. در طول دورهٔ هشت‌سالهٔ ریاست‌جمهوری اوباما، ایالات‌متحده جنگ‌افزارهایی به‌ارزش ۱۳۰ (صدوسی) میلیارد دلار به‌فروش رسانید. دولت ترامپ تصمیم گرفته است جنگ‌افزار و موشک‌های هدایت‌شوندهٔ دقیق به عربستان سعودی بفروشد. کارزار نظامی “شوک و وحشتِ” دولت ترامپ در عراق، سوریه، افغانستان و سومالی تا هم‌اکنون به‌بهای جان صدها انسان تمام شده است. محدودیت‌هایی که در دولت پیشین برای ارتش آمریکا وضع شده بود از سوی دولت ترامپ برداشته شده‌اند. تنها در یک مورد یک جنگندهٔ آمریکایی در حمله به ساختمانی مسکونی به مرگ بیش از ۲۰۰ غیرنظامی منجر شد که بیشترشان زنان و کودکان بودند.
ترامپ در ماه گذشته [فروردین‌ماه] موضع‌گیری‌اش در برابر بحران سوریه را پس از پیشامد مشکوک بمباران با “سلاح‌های شیمیایی” به‌طورکامل تغییر داد. اسد دیگر نه متحدی در جنگ با افراط‌گرایی که مردمش باید دربارهٔ او تصمیم بگیرند بلکه بار دیگر به رئیس‌جمهموری آماجِ عملیات برکناری و رژیمش در فهرست “تغییر رژیم” تبدیل شده است. رئیس‌جمهور ترامپ همچنین موضع‌گیری‌اش را در مورد ناتو وارونه کرد. موضع‌گیری کنونی‌اش آن است که: وجودِ ناتو نه‌تنها به‌جا بوده، بلکه عنصری حیاتی برای اتحاد نظامی غرب است. انگیزهٔ اصلی او در وارونه کردن موضع‌گیری‌های پیشین‌اش نشان از این دارد که به منتقدها و مردم آمریکا بگوید وام‌دار کرملین نیست. روزنامه‌های عمده در نوشتارهایی در خلال سه ماه گذشته گفته‌اند ترامپ دست‌نشاندهٔ روسیه است. آن حمله‌ها و نوشتارها متوقف شده‌اند و اکنون رسانه‌ها و اندیشکده‌های بانفوذ، ترامپ را رهبری قاطع برای “جهان آزاد” خطاب می‌کنند.
ترامپ دستور داده است تا شمار نیروهای ویژهٔ فعال در شمال‌شرق سوریه افزایش یابند. واشنگتن از کوشش‌های کُردهای سوریه در برپایی حکومت کُردستان مستقل در درون سوریه حمایت می‌کند. برخلاف حضور نیروهای روسیه در سوریه، سربازان آمریکایی بدون موافقت دولت سوریه در خاک این کشور حضور دارند. دولت ترامپ همچنین در پی آن است که کُردهای سوریه در مقام پیشتازِ نیروهایی باشند که کنترل “رقه”- پایتخت به‌اصطلاح دولت اسلامی- را به‌دست خواهند گرفت.
ترامپ چند روز پس از صادر کردن فرمان پرتاب ۵۹ موشک تاما‌هاوک (از نوع کروز) به خاک سوریه، اجازهٔ پرتاب “مادر همهٔ بمب‌های” آمریکا، به وزن ده هزار کیلوگرم، بر ناحیهٔ دورافتادهٔ ننگرهار افغانستان، در مرز پاکستان، را صادر کرد. این بمب که اسم رسمی آن سلاح عظیم انفجار هوایی است، بزرگ‌ترین و قدرتمندترین سلاحی است که آمریکا از سال ۱۹۴۵ (در مقطع زمانی پایان یافتن جنگ دوم جهانی) پس از انداختن دو بمب هسته‌ای بر روی شهرهای ژاپنی هیروشیما و ناگازاکی به‌کار برده است. به‌گفتهٔ پنتاگون، این بمب چون از مادهٔ احتراقی‌ای بسیار قوی‌تر از تی ان تی ساخته شده است، می‌تواند همه چیز را در شعاع ۱۰۰۰ متری نابود کند. برخلاف ادعای واشنگتن مبنی بر کشته شدن تنها چند نظامی، چه‌بسا شمار بسیاری غیرنظامی هم بر اثر این بمب افکنی از بین رفته باشند. واشنگتن استفاده از سلاح کشتارجمعی را توجیه کرده است. سخنگوی پنتاگون اعلام کرد که، این اقدام به‌درخواست دولت افغانستان که نیروهایش درگیر نبرد با داعش در آن ناحیه بودند صورت گرفته است.
ژنرال نیکلسون، فرماندهٔ نیروهای ایالات‌متحده در افغانستان، اعلام کرد که: تصمیم به استفاده از قدرتمندترین سلاح غیر‌هسته‌ای در زرادخانهٔ آمریکا تصمیمِ او بوده است، اما او اشرف غنی، رئیس‌جمهور افغانستان، را از این تصمیم مطلع کرده بود. بمب بر گروه ناهمگونی از جنگجویان داعش که حدود ۲۰۰ نفر بودند و در برابر حمله‌های نیروهای مشترک ارتش افغانستان و نیروهای ویژهٔ آمریکا پیروزمندانه مقاومت می‌کردند، انداخته شده بود. یکی از اعضای نیروهای ویژهٔ آمریکا، یک هفته پیش از انداختن مادر همهٔ بمب‌ها بر ننگرهار، کشته شده بود. ارتش ایالات‌متحده ادعا کرده است که: بیش از ۹۰ تن از جنگجویان در اثر پرتاب مادر همهٔ بمب‌ها کشته شده‌اند. بهای ساختن یکی از این بمب‌ها ۲۰ میلیون دلار برآورد می‌شود. استفاده از این بمب در افغانستان و حملهٔ هم‌زمان ۵۹ موشک تاما‌هاوک (از نوع کروز) به سوریه، گویا علامت هشداری به دشمنان آمریکا مانند کرهٔ شمالی، ایران و دیگرانی است که دولت ایالات‌متحده از انجام اقدام‌هایی شدید و حتی به‌کارگیری سلاح هسته‌ای بر ضد آن‌ها ابایی ندارد.
دولت ترامپ با تهدید کردن‌های خصمانه کره شمالی، گام به گام به تنش‌ها در شرق آسیا و رساندن آن‌ها به سطحی خطرناک، دامن زده است. ترامپ در کارزار انتخاباتی‌اش از “رسیدن به توافق” با کرهٔ شمالی صحبت کرده بود. اما پس از رسیدن به‌قدرت، با وجود مخالفت‌های حزب‌های اصلی اُپوزیسیون در کرهٔ جنوبی، فرمان استقرار پیل‌های ضد موشک “تاد” در این کشور را صادر کرد. چین نیز چنین اقدامی را تهدیدی برای امنیت ملی خود قلمداد کرد و به استقرار این سامانه موشکی پیشرفته به‌شدت اعتراض کرد.
وانگ‌یی، وزیر امور خارجه چین، دربارهٔ “گردآمدن ابرهای توفانی” در منطقه به‌خاطر “مقابله به‌مثل” آمریکایی‌ها، و دو کشور کُرهٔ جنوبی و شمالی با “شمشیرهای آخته و زِه‌های کشیدهٔ کمان‌ها”، هشدار داد. سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، نیز نگرانی کشورش را از این تغییر و چرخش نگران‌کنندهٔ اوضاع در آسیای شرقی بیان کرده است. چین و روسیه هردو گفته‌اند که کوشش خواهند کرد گفتگو با کُرهٔ شمالی را دوباره از سر گیرند. واشنگتن از انجام گفتگویی جدی و هدفمند با پیونگ‌یانگ [کُرهٔ شمالی] امتناع می‌ورزد. دولت ترامپ موضع‌گیری دولت پیشین آمریکا درباره کُره شمالی را دنبال می‌کند. دولت پیشین ایالات‌متحده گفتگو با کُرهٔ شمالی را تنها پس‌ازاینکه این کشور توانایی‌های هسته‌ای و موشکی‌اش را کنار بگذارد امکان‌پذیر می‌دانست. پیونگ‌یانگ گفته است که، در شرایط کنونی و وجود روایت‌هایی در مورد دست زدن به حملهٔ پیشگیرانه از سوی آمریکا، دست برداشتن از بازدارندگی هسته‌ای در برابر واشنگتن، عملی نابخردانه است.
باز انتشار این مطلب در سایت های دیگر فقط با ذکر منبع آن، سایت «اندیشه نو»، و نام مترجم مجاز است.