نیروهای پیشرو در جهان باید در دفاع از استقلال ونزوئلا در برابر دست‌اندازی‌های سازمان کشورهای قاره آمریکا (OAS) و ایالات‌متحده برخیزند، با توطئه‌های دولت ترامپ به‌منظور تغییر رژیم ونزوئلا مخالفت کنند و در برابر کودتا و سرکار آوردن رهبرانی مانند پینوشه در آمریکای لاتین بااستواری ایستادگی کنند.
نوشتهٔ: دکتر “فرانسیسکو دو مینگز“، دبیر “کارزار همبستگی با ونزوئلا” (برگردان به فارسی: ب. شبگیر)
از زمانی که جناح راست مخالفان در ونزوئلا، اکثریتِ آرا در “مجلس ملی” کشور را در سال ۲۰۱۵ توانست کسب کند، رئیس‌جمهور، “نیکولاس مادورو”، در برابر چندین تلاشِ این راست‌گرایان از راه‌های غیردمکراتیک و به‌‌قصد به‌زیر کشیدن او پیش از پایان مهلت قانونی ریاستش که در ۲۰۱۹ خواهد بود، توانسته است ایستادگی کند.
مشاوران و تأمین‌کنندگان مالی ایالات‌متحده‌ایِ نیروهای راست در ونزوئلا، در پی ناکامی‌شان در به‌زیر کشیدن رئیس‌جمهور، بر آن شده‌اند که شگردهای پیشین را کنار گذارند و از برونِ مرز، اهرم‌های اقتصادی در گسترهٔ مناسبات اقتصادی بین‌المللی را برای در تنگنا گذاشتن نظام کنونی ونزوئلا به‌کار گیرند.
طبق روال معمولِ ایالات‌متحده، آمریکا در جستجوی راهی برای محاصرهٔ مالی و اقتصادی ونزوئلا باهدف تشدید پیامدهای منفی ناشی از جنگ اقتصادی بر مردم این کشور و به‌ویژه قشرهای تهیدست جامعه است.
در راستای پیش‌بُردِ این برنامه، ضروری است که تحریم‌های کنونی ادامه پیدا کنند و در ماه‌های آینده گسترش یابند.
تلاش‌ها اکنون بر “سازمان کشورهای قاره آمریکا” (OAS) به‌منظور بازگشت این سازمان به موضع‌گیری‌های خصمانه بر ضد ونزوئلا متمرکز شده‌اند.
“لوئیس آلماگرو”، دبیرکل سازمان کشورهای قاره آمریکا، با تمام نیرو درصدد ارتباط گرفتن با بدترین عنصرهای افراطی جناح راست در منطقه برآمده است تا وضعیتی را پدید آورد که بتوان بر بستر آن از “منشور دمکراتیک” سازمان کشورهای قارهٔ آمریکا به‌ضدِ ونزوئلا بهره‌گیری کند. برنامهٔ او تعلیقِ عضویت ونزوئلا در سازمان کشورهای قاره آمریکا و همچنین تصویبِ تحریم‌ها را دربر می‌گیرد که پیش‌درآمدهایی خواهند بود در جهت توجیهِ تعرض و حمله به‌ونزوئلا با بهانهٔ “مداخلهٔ بشردوستانه”. این دومین بار است که “آلماگرو” در تلاش برای تغییرِ رژیم در ونزوئلا فراتر از مسئولیت خود عمل می‌کند. او در ماه ژوئن ۲۰۱۶ (خردادماه ۱۳۹۵) نیز کوشش کرد از منشور سازمان کشورهای قاره آمریکا بر ضد ونزوئلا بهره‌گیری کند. او در این کوشش شکست خورد و به‌سبب تجاوز از محدودهٔ وظیفهٔ اداری‌اش که بر اساس این “منشور” موضع‌گیریِ فردی در برابر یکی از اعضای سازمان کشورهای قاره بدون تصویب‌نامه‌یی از سوی این سازمان نهی میشود، مورد نکوهش قرار گرفت. به‌رغم این، آلماگرو به تلاش خود برای تغییر رژیم در ونزوئلا ادامه می‌دهد و اصول سیاسی این سازمان را همچنان نقض می‌کند. تلاش برای تغییر رژیم در ونزوئلا از سوی توطئه‌چینان و دولت‌های راست‌گرای منطقه تقویت میشود، اما نقش اصلی در این توطئه‌گری را ایالات‌متحده برعهده دارد.
در نشستی اضطراری که سازمان کشورهای قاره آمریکا در ۲۷ ماه مارس (۷ فروردین‌ماه ۹۶) تشکیل داد،”دلسی رودریگز”، وزیر امورخارجه ونزوئلا، در سخنانی شاید غیرمدبرانه، آلماگرو را “دروغ‌گو، فریب‌کار، جنایت‌پیشه، مزدور و خائن به شأن و کرامتی که شایستهٔ یک سیاستمدار آمریکای لاتینی است” وصف کرد. از ماه مه ۲۰۱۵ (اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۴)، آلماگرو بیش از بیست درصد از پیام‌های توییتری‌اش را وقف سیاه‌نمایی و حمله به دولت ونزوئلا کرده است. از این بدتر، درحالی‌که سیل کشور “پرو” را ویران می‌کرد، روندِ صلح در کلمبیا از سوی شبه‌نظامیان تهدید می‌شد، دونالد ترامپ به‌دنبال شکار مهاجران بود و به‌شیوهٔ زورگیری قصد داشت دولت مکزیک را به پرداخت هزینه‌های ساخت دیوار حائل میان ایالات‌متحده با مکزیک وادارد، کنشگرانِ حفظ محیط زیست در “هندوراس” را خطر ترور تهدید می‌کرد و دانشجویان و روزنامه‌نگاران در مکزیک به‌قتل می‌رسیدند، “آلماگرو” از ۱۴ تا ۲۴ ماه مارس، هفتادوسه درصد از پیام‌هایش را به‌حملاتی جهت بدنام کردن دولت ونزوئلا اختصاص می‌داد.
آلماگرو برای دستیابی به هدف‌هایش، از همدمی با محفل‌های دست‌راستی کوتاهی نکرده است. او در ماه مه ۲۰۱۶ (اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۵)، در نشستی که به‌وسیله یک گروه راست افراطی به‌نام “کونکوردیا” برگزار شده بود و نخست‌وزیر پیشین اسپانیا یعنی “خوزه ماریا آزنار” و دیگر شخصیت‌های درخشان جناح راست حضور داشتند، با “الوار اوریبه”- رئیس‌جمهور پیشین کلمبیا- دیدار کرد. اوریبه در این همایش، با صراحت خواهان آن شد که با “مادورو” همان شود که با “دیلما روسف”، رئیس‌جمهور برزیل، شد. دیلما روسف سال گذشته با کودتایی پارلمانی از کار برکنار شد.
افزون بر این، آلماگرو بیست‌وشش نشست با شخصیت‌های راست‌گرای ونزوئلا داشته است که نزدیک به شصت درصد این نشست‌ها با “حزب ارادهٔ خلق” بوده است، حزبی با گرایش‌های راست افراطی که به‌طور آشکار از شیوه‌های خشونت‌آمیز به‌منظور سرنگونی رئیس‌جمهور مادورو جانب‌داری می‌کند.
آلماگرو تا آنجا پیش رفته است که به نیروهای راست‌گرای ونزوئلا توصیه می‌کند از مشارکت در فرایند گفتگوهایی که به‌ابتکار “واتیکان” در ونزوئلا برگزار و در منطقه و دنیا از آن حمایت گسترده میشود، خودداری ورزند.
آلماگرو کم‌وبیش در تمام سفرهای خارجی‌اش بر ضد ونزوئلا ابراز نظر می‌کند. چنین رفتاری زیر پا گذاشتن هنجارهای سازمان کشورهای قاره آمریکا است که حق دخالت در امور داخلی هیچ‌کدام از کشورهای عضو را به دبیرکل این سازمان نمی‌دهد مگر اینکه خود سازمان رهنمودی ویژه در مورد کشوری بدهد و با این پیش‌شرط که، رضایت آن کشور دربارهٔ رهنمود مور نظر اعلام شده باشد. کنشگری‌های آلماگرو کاملاً با دستورکار جناح راست ایالات‌متحده در زمینهٔ تغییر رژیم ونزوئلا همخوانی دارند. او درحال‌حاضر درگیر کارزاری بی‌امان برای لغو عضویت ونزوئلا در سازمان کشورهای قارهٔ آمریکا بر اساس گزارش هفتادوپنج صفحه‌ای‌اش در اثباتِ عدم “شایستگی” است. او امیدوار است بتواند آرای کافی برای لغو عضویت ونزوئلا را از بین دولت‌های راست‌گرای اخیراً گماشته‌شده در منطقه، یعنی کشورهایی همچون برزیل، آرژانتین، پاراگوئه و جز این‌ها، کسب کند.
به‌نظر می‌رسد این برنامه با هوشیاری و هم‌کوشیِ نمایندگان جناح راست هر دو حزب جمهوری‌خواه و دمکرات ایالات‌متحده در مجلس نمایندگان و سنا- به‌ویژه لینا رز لتینن و مارکو روبیو- و اعضای راست افراطی گروه کوبایی‌های میامی، که آلماگرو در فرصت‌های مناسب بارها با آن‌ها دیدار کرده است، طرح‌ریزی شده است.
نشریهٔ “میامی هرالد” گزارش داد که سناتور مارکو روبیو حتی دولت‌های السالوادور، جمهوری دومینیکن و هائیتی را تهدید کرده است که در صورت دفاع نکردن از دمکراسی- یعنی رأی موافق ندادن به تعلیق عضویت ونزوئلا در سازمان کشورهای قارهٔ آمریکا- ممکن است با قطع کمک‌های ایالات‌متحده روبرو شوند.
از سوی دیگر، رهبران پیشین کشورهای اسپانیا (“رودریگز زاپاترو”)، جمهوری دومینیکن (“لیونت فرناندز”) و پاناما (“مارتین توریخوس”)، در نامه به نشست اضطراری سازمان کشورهای قاره آمریکا، تحکیمِ روند گفتگوها در مورد ونزوئلا و پشتیبانی از ادامهٔ این گفتگوها را خواستار شده‌اند.
مشخص است که شرایط روی به‌بدتر شدن دارد و یورش مشترک آمریکا و آلماگرو بر ضدِ ونزوئلا در زمانی صورت می‌گیرد که بین مخالفان ونزوئلا چنددستگی دیده میشود، و درعین‌حال، وضع اقتصاد کشور بهبود اندکی از خود نشان می‌دهد – چیزی که بی‌تردید برای آمریکا پذیرفتنی نیست.
بااین‌حال، نشست اضطراری ۲۸ ماه مارسِ سازمان کشورهای قاره آمریکا، در این رابطه نتوانست به‌تصمیمی دربارهٔ ونزوئلا برسد، و این خود نشان می‌دهد که باوجود درهم آمیختن تلاش‌های آلماگرو، ایالات‌متحده، و دولت‌های راست‌گرای منطقه، اکثریت بالایی از کشورهای منطقه حاضر نیستند دست‌اندازی به ونزوئلا را مُجاز بدارند.
نیروهای پیشرو در جهان باید در دفاع از استقلال ونزوئلا در برابر دست‌اندازی‌های سازمان کشورهای قاره آمریکا (OAS) و ایالات‌متحده برخیزند، با توطئه‌های دولت ترامپ به‌منظور تغییر رژیم ونزوئلا مخالفت کنند و در برابر کودتا و سرکار آوردن رهبرانی مانند پینوشه در آمریکای لاتین بااستواری ایستادگی کنند.