یک اقتصادان منتقد سیاست‌های تعدیلی دولت‌های پس از جنگ می‌گوید اگر سیاست‌ها فریز مزدی که موجب شده کارگران در فقر مطلق به سر ببرند را با حقوق‌های نجومی مدیران مقایسه کنیم عمق درماندگی کارگران و خانواده‌های آن را در می‌یابیم.
«ابراهیم رزاقی» اقتصادان در گفت و گو با ایلنا، اظهار داشت: در شرایطی که کارگران با دریافت دستمزدهای ناچیز زیر خط فقر مطلق زندگی می‌کنند انبوهی از مدیران که شناختی از شرایط اقتصادی کشور ندارند با حمایت مراجع قانونگذاری میلیون‌ها تومان حقوق می‌گیرند.
این استاد دانشگاه گفت: اگر سیاست‌ها فریز مزدی که موجب فیر شدن خانواده‌های کارگران شده است را با حقوق‌های نجومی مدیران مقایسه کنیم عمق درماندگی کارگران و خانواده‌های آن را در می‌یابیم.
رزاقی افزود: با مقایسه این دو مورد به خوبی می‌توان عمق درماندگی کارگران و خانواده را دریافت، اما به نظر می‌رسد که مسئولان یا توان ادراک آن را ندارند و یا آن را به گونه‌ای تفسیر می‌کنند که خلاف واقعیت است.
رزاقی با اشاره به گمانی زنی‌ها در خصوص افزایش 10 درصدی حداقل دستمزد، افزود: افزایش 10 درصدی حداقل دستمزد با هیچ منطقی قابل پذیرش نیست چرا که هم اکنون 40 درصد درآمد کارگران برای هزینه‌های مسکن و خوراک هزینه می‌شود.
این اقتصاددن بیان اینکه قیمت 2 میلیون 489 هزار تومانی سبد معیشت خانوارهای کارگری در سال 96 دستاوردی غیر قابل چشم پوشی است، گفت: این قیمت کف هزینه‌های سبد معیشت برای یک خانواده 3 و نیم نفری است اما باید پرسید که رقم واقعی آن برای یک خانواده کارگری 4 یا 5 نفره چه میزان است؟
رزاقی افزود: در کنار واقعی کردن دستمزد باید با فساد اقتصادی و قاچاق گسترده کالا که موجب اضمحلال ارکان اصلی تولید شده است مبارزه کرد و عمیقا به این مبارزه اعتقاد داشت چرا که سر دادن شعار‌های عوامگرایانه با محوریت محرومیت زادیی به درد هیچ کس نمی خورد.
وی در پایان با انتقاد از سیاست‌های آزاد سازی اقتصادی سالهای پایانی دهه 60 گفت: دستمزدهای فعلی و انبوه کارگران با قراردادهای موقت و سفید امضا محصول سیاست گذاری‌های اقتصادی آن زمان است و همین تفکر معیشت ستیز هم اکنون بازهم مانع از واقعی شدن دستمزد طبقات محروم جامعه شده است.