یک فعال صنفی کارگری می‌گویند: در حالیکه کارگران ایران از حقوق بنیادین خود محرومند، پیوستن به مقاوله نامه ۱۴۴ دردی را دوا نمی‌کند.
عبدالـله وطنخواه، نایب رئیس مجمع نمایندگان کارگران استان تهران در گفتگو با ایلنا در ارتباط با الحاق ایران به مقاوله نامه ۱۴۴ سازمان جهانی کار گفت: وقتی که اصل نیست، فروع هم فایده‌ای ندارد؛ بایستی به دولت ایران گفت در بشقابی که غذا نیست، قاشق و چنگال طلا نگذارید.
وی در تشریح این مطلب گفت: کارگران ایران از حقوق بنیادین و اولیه محرومند و ساختار روابط کار در کشور ما به گونه‌ای است که حاصل مبارزات تاریخی کارگران نادیده گرفته شده، لذا پیوستن به یک مقاوله نامه جانبی نمی‌تواند چاره‌ساز باشد.
وطنخواه با بیان اینکه مقاوله‌نامه ۱۴۴ پیش‌فرض‌هایی دارد و تا زمانی که تشکل‌های مستقل و آزاد وجود نداشته باشند، اجرای آن محلی از اعراب ندارد؛ گفت: این مقاوله نامه ابزاری است برای اجرای یک سری اصول پایه‌ای که در مقاوله نامه ۹۸ و ۸۷ به صراحت آمده است.
وی ادامه داد: ایران با وجود اینکه عضو هیات مدیره سازمان جهانی کار است، به این اصول الزامی پایبند نیست و این الحاق هم نمی‌تواند هیچ نوع تعهدی برای دولت ایجاد کند.
این فعال کارگری در ادامه تصریح کرد: در حال حاضر عودت لایحه اصلاح قانون کار برای کارگران از همه چیز مهم‌تر است و این نوع نمایش‌های تبلیغاتی یا قیافه گرفتن دولت در مجامع بین المللی به هیچ وجه به درد کارگرانی نمی‌خورد که قرار است حداقل‌ها را هم از آن‌ها سلب کنند.
وطنخواه در پایان اظهار داشت: تن ندادن دولت و حاکمیت به قواعد سرمایه‌داری و اینکه تنها استثمار صرف را از سرمایه‌داری به عاریت گرفته‌اند و قواعد حمایتی را وانهاده‌اند، گریز از وظایف عرفی دولت‌ها در نظام ساخت یافته لیبرالیسم است و معنای آن چیزی نیست جز استثمار مکرر کارگران.