همایش صلح در تالار منورا، اردیبهشت ۱۴۰۴ عکس: Oirt Pnini
شنبه ۳ خرداد ۱۴۰۴
لیندا سارنگ – برای اندیشهٔ نو
صلح‌دوست عرب اسرائیلی: «امید وجود دارد. راه دیگری وجود دارد. می‌توانیم موفق شویم، توان و ظرفیتش را داریم. این بخشی از این سفر صلح است که صلح داخلی نیز است، صلحی در داخل اسرائیل، بین اعراب و یهودیان، بین فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها.»
«نشست مردمی صلح» در اورشلیم هزاران نفر و بیش از شصت سازمان هوادار صلح را در فضایی از همبستگی و امید گرد هم آورد تا طی دو روز در مورد آیندهٔ همزیستی و یافتن راه‌حل سیاسی برای درگیری‌های نظامی گفت‌وگو کنند.
به گزارش نشریهٔ کارگری آنلاین اسرائیلی داور، در روزهای ۸ و ۹ مه (۱۸ و ۱۹ اردیبهشت) امسال ، نشست صلح مردمی در اورشلیم برگزار شد و سازمان‌های جامعهٔ مدنی، فعالان، و مردم عادی را با هدف احیای «اردوگاه صلح» اسرائیل گرد هم آورد. این نشست را «زمان آن فرا رسیده است» سازمان‌دهی کرد که ائتلافی متشکل از بیش از شصت سازمان هوادار صلح و جامعهٔ مدنی است. این ائتلاف برای پایان دادن به مناقشهٔ اسرائیل و فلسطین از راه رسیدن به توافقی سیاسی فعالیت می‌کند که حق تعیین سرنوشت و زندگی امن را برای هر دو ملت تضمین کند.
بیشتر از پنج‌هزار نفر در این همایش شرکت کردند که به‌طور زنده نیز در شبکه‌های آنلاین و برای ساکنان چند شهر در اسرائیل و در چندین شهر دنیا پخش شد. شماری از نمایندگان پارلمان اسرائیل (کنست) نیز در این همایش شرکت داشتند و سخنرانی کردند. مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، و محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، نیز پیام‌هایی ویدئویی به این همایش فرستادند.
این نشست با اجراهای هنری، برگزاری نمایشگاه‌ها و کارگاه‌های آموزشی متمرکز بر همزیستی و توجه به واقعیت‌های درگیری، و نیز تورهایی در اورشلیم آغاز شد. روز دوم شامل رویداد اصلی گشایش نشست و میزگردهایی بود که در آنها موضوع‌ها و طرح‌های متنوعی دربارهٔ صلح، از جمله رابطهٔ بین صلح و محیط‌زیست و نقش آموزش در زمان درگیری بررسی شد.
رالوکا گانیا
رالوکا گانیا، مدیرعامل سازمان «زازم» (با چهارصد هزار عضو یهودی و عرب که برای دموکراسی و برابری فعالیت می‌کند) و یکی از اعضای ائتلاف «زمان آن فرا رسیده است» به نشریهٔ داور گفت: «پانزده سال بود که تقریباً هیچ‌کس نبود که پرچم توافق سیاسی را بردارد، بگوید که این درگیری باید از طریق رسیدن به توافق سیاسی و توافق صلح حل شود. هیچ‌چیز فوری‌تر از صحبت کردن در مورد صلح نیست. در یک سال و نیم گذشته اوضاع بسیار دشواری داشته‌ایم. باید روال عادی زندگی را ادامه دهید در حالی که همهٔ این وحشت در آن بیرون ادامه دارد.» گانیا مراحل اولیهٔ ابتکار همایش صلح را وقت‌گیر و پرتلاش و بسیار معنادار توصیف کرد.
سخنرانان در این نشست بر اهمیت طرح دیدگاهی مثبت و عملی برای صلح، به‌ویژه در میان غم و اندوه، ترس، و تفرقهٔ سیاسی موجود تأکید کردند. گانیا می‌گوید: «نمی توان مردم را بدون نشان دادن چشم‌انداز مثبت حول امید جمع کرد. زندگی پس از توافق چگونه خواهد بود؟ نظام آموزشی چگونه خواهد بود؟ اورشلیم چگونه خواهد بود؟ ما می‌خواهیم پنجره‌ای به این افق در پیش چشم مردم باز کنیم.»
سندس الخطیب عنبتاوی
در این نشست همچنین صداهایی از جامعهٔ عرب‌های اسرائیل حضور داشتند، از جمله سندس خطیب عنبتاوی، یکی از اعضای جنبش «در کنار هم» (جنبش مردمی مترقی شهروندان فلسطینی و یهودی اسرائیل علیه اشغال)، عضو ائتلاف «زمان آن فرا رسیده است». عنابتاوی به نشریهٔ داور گفت: «باید احساس کنیم که با هم هستیم و امکان و فرصتی برای صلح وجود دارد، فرصتی برای زندگی در کنار هم در صلح و مشارکت در رهبری کشوری که در آن زندگی می‌کنیم تا به مکانی بهتر تبدیل شود.»
او که مادر سه فرزند است از نیاز به ارائهٔ چارچوب‌هایی برای زندگی مشترک نسل‌های جوان صحبت کرد. «نسل جوان همین را می‌خواهد، اما نمی‌داند چگونه خواستش را بیان کنند.» او افزود: «نسل جوان به رهبرانی نیاز دارند، به افرادی نیاز دارند که به آنها بگویند “نترسید، بیایید صحبت کنید. بستری برای این کار وجود دارد، بیایید بخشی از آن باشید.”»
عنبتاوی به تأثیر رویدادهای اخیر و خاموش کردن صدای اعراب در گفتمان عمومی پرداخت. او گفت: «دائم ما را تعقیب و ساکت می‌کنند. اجازهٔ حرف زدن نداریم. اجازه نداریم نظرما را بگوییم. و این ما را می‌ترساند. این باعث می‌شود که بگوییم باشه، ساکت می‌مانیم. چرا در هر گفت‌وگو، هر رویداد، یا هر مبارزه مدام باید از خودم دفاع کنم و وقایع را محکوم کنم؟ خب البته که من این وقایع را محکوم می‌کنم!»
او افزود: «تصمیم گرفتم صدای یک زن عرب و مادری را بلند کنم که برابری، عدالت، و زندگی مشترک با دیگران را می‌خواهد. من نمی‌خواهم فرزندانم رنج بکشند، بترسند، احساس کنند که به جامعه تعلق ندارند.»
گانیا نیز گفت: «اذعان کردن به رنج کشیدن و انسان بودن هر دو طرف آغاز این روند است که باید روندی اجتماعی باشد و دیدگاه‌های هر دو طرف را در نظر بگیرد.»
به گفتهٔ برگزارکنندگان نشست مردمی صلح، این همایش بخشی از تلاش گسترده‌تر برای جلب حمایت عمومی و یافتن راه‌حلی مورد پذیرش هر دو طرف است. گزینه‌های زیادی روی میز است، راه‌حل‌های زیادی وجود دارد. باید از طریق مذاکرهٔ مستقیم بین دو طرف به این راه‌حل‌ها رسید. این کار وظیفهٔ ما نیست. ما قبل از هر چیز سعی می‌کنیم مردم اسرائیل را بسیج کنیم تا بفهمند که راه‌حل همین است.»
عنبتاوی نیز با پیام پشتکار به صحبت‌هایش پایان داد: «امید وجود دارد. راه دیگری وجود دارد. می‌توانیم موفق شویم، توان و ظرفیتش را داریم. این بخشی از این سفر صلح است که صلح داخلی نیز است، صلحی در داخل اسرائیل، بین اعراب و یهودیان، بین فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها.»