فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، و مهدی اسلامیان روز ۱۹ اردیبهشت ۸۹ در ایران اعدام شدند.
اندیشهٔ نو: هر پنج فعال سیاسی کرد مبارزانی شرافتمند بودند که برای تحقق صلح، آزادی و برابری تلاش می‌کردند. میراث آنها امروز در مقاومت مبارزهٔ زنان و مردان در ایران با شعار «ژن، ژیان، ئازادی»، از زندان‌ها تا شهرها و روستاهای کشور، ادامه دارد.
فرزاد کمانگر در سال ۱۳۵۵ در شهر کامیاران در روژهلات کردستان به دنیا آمد. او در اتحادیهٔ معلمان و سازمان‌های محیط‌زیستی فعال بود. کمانگر خواندن و نوشتن به زبان مادری را به کودکان کُرد آموزش می‌داد. او مدافع حقوق زنان و نویسنده نیز بود. او را در تابستان ۱۳۸۵ در تهران دستگیر کردند. در دادگاه به او اجازهٔ دفاع داده نشد و او به اعدام محکوم شد.
شیرین علم‌هولی یکی از نمادهای مبارزهٔ زنان کرد بود. علم‌هولی در زمان دستگیری به زبان فارسی آشنایی نداشت و در نتیجه از حق دادرسی عادلانه محروم شد. او در زندان، با وجود شکنجه‌های سخت، از هویت و باورشد دست نکشید. مقاومت او به نمادی برای زنان کردستان و ایران تبدیل شد.
علی حیدریان و فرهاد وکیلی از پیشگامان مبارزهٔ مسالمت‌آمیز برای حقوق سیاسی خلق کرد بودند. آنها را با اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» محاکمه کردند.
مهدی اسلامیان تنها فرد غیر کُرد در میان این پنج مبارز بود. اما بنا به اعتقادش به مبارزه برای برابری و آزادی در همبستگی با مردم پیوست. اعدام او نشانه‌ای از سیاست حکومت ایران برای ساکت کردن گروه‌های دگراندیش با باورها و زمینه‌های قومی متفاوت بود.
یاد این مبارزان و همهٔ جان‌باختگان آزاده گرامی باد.
جمعه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۴