Recently updated on مارس 31st, 2025 at 01:18 ق.ظ
سایت خبرآنلاین مصاحبه ای را با عباس عبدی دارد که وی در رابطه با عملکرد تاکنونی مسعود پزشکیان به شدت او را مورد انتقاد قرار می دهد و معتقد است چنانچه وی نمی تواند به وعده های خود عمل کند، کنار بکشد. عباس عبدی فعال سیاسی است که از بدو موجودیت رژیم حاکم با مسایل سیاسی درگیر بوده است و به خوبی از مناسبات حاکم در درون حاکمیت اطلاع کافی دارد. بعید است که وی نداند روسای جمهور و یا دیگر مقامات حکومتی در چارچوب حاکمیت فعلی قدرت مانور محدودی دارند و تصمیم گیرنده اصلی، بیت رهبری می باشد و پزشکیان ها، اجرا کننده آن تصمیمات هستند. عبدی در دوران اصلاحات تز خروج از حاکمیت را برجسته کرد و مدتی هم به زندان رفت و پس از دوره ای کوتاه آزاد شد و در صف کسانی قرار گرفت که با رفسنجانی نزدیکی داشتند. عباس عبدی طی همه این سال ها با اینکه مشخص بود وعده های کاندیدهای ریاست جمهوری نمی تواند خارج از چارچوب خواست های ولی فقیه عملی گردند بازهم گزینه مشارکت در انتخابات را تجویز می کرد. صحبت های عباس عبدی و انتشار آن در سایت خبرآنلاین وابسته به علی لاریجانی، بار دیگر این موضوع را برجسته می کند که اختلاف در بین جناح های حکومتی به مرحله ای رسیده است که حفظ موجودیت “نظام”، نگرانی ها را موجب شده است و برای فرار از این بن بست، هر طرف نظریات متفاوتی را ارایه می دهد.
عباس عبدی در این مصاحبه در رابطه با سخن پزشکیان که گفته، ” ما پول نداریم اما مردم را داریم”، می گوید:” به نظر می‌رسد آقای پزشکیان توجهی به این ماجرا ندارند که محبوبیت شان نصف شده است. شما وقتی وعده می‌دهید، باید پای آن بایستید و انجام دهید. وعده‌ها هم مشخص بوده و زمان زیادی نمی‌خواسته است. بنابراین فکر می‌کنم که این گزاره ایشان قطعا غلط است. “
عبدی به عملکرد پزشکیان اشاره دارد و می گوید:” قول داده شده است که برای فضای مجازی اتفاقاتی بیفتد یا در مورد تحریم‌ها و سیاست خارجی اقداماتی شود. همینطور درمورد زنان، گزینش‌ها، رسانه و چیزهای دیگر قول‌هایی داده شده است، همه این‌ها مسائلی است که آقای پزشکیان اصولا علاقه ای ندارد که به آنها بپردازد. خود من وقتی اعلام کردند واتساپ رفع فیلتر شد، کلا ناامید شدم که کاری بتوانند بکنند. جلسه نمی‌خواهد. جلسه یعنی چه؟ ایشان وعده داده و گفته رفع فیلترینگ می کند و می‌تواند انجام دهد، پس انجام دهد. اگر نمی‌تواند راهش را بکشد و برود.”
عبدی در جواب اینکه وی مردم را ترغیب به شرکت در انتخابات کرد و الآن جواب او چیست، می گوید:” من روز ۱۶ تیر گفتم که این انتخابات برای من تمام شده است. تمام نتایج مثبتی که می‌خواستم، در این انتخابات برای جامعه گرفته شده است. شامل اینکه تندروها نیایند و مردم به حکومت و ساختار سیاسی نشان دهند که این وضع را نمی‌خواهند. … . ولی از آن جا به بعد قرار نیست من سکوت کنم. قرار نیست شما سکوت کنید. این اتفاق مانند یک موضوع پزشکی نیست که یک نسخه بنویسیم و بگوییم که این را مصرف کنید و بعد هم خوب می‌شوید. این باز شدن یک راه است که امروز بتوانیم حرف بزنیم و انتقاد و کمک کنیم و مشارکت کنیم.”
وقتی به موضوع اوضاع اقتصادی مردم و سیاست خارجی و دشواری های روبرو از او سوال می شود، وی می گوید:” …وقتی گفته می‌شود این سیستم سیاسی نیازمند اصلاحات است، یک اجماع در آن وجود دارد. چه موافق چه مخالف درون دولت این را می‌دانند. ولی این سیستم سیاسی ما در شرایط کنونی قادر به تصمیم گرفتن در زمینه‌های جدی نیست. دو علت دارد؛ اول اینکه فکر می‌کند اگر این تصمیمات را بگیرد، عوارضی برایش دارد که برای خود سیستم خطرناک است. مثلا فکر می‌کند که اگر رسانه را آزاد کند یا قیمت انرژی را بالا ببرد، منافعی ممکن است برایش داشته باشد ولی می‌ترسد که منجر به اوضاع ۹۸ و شرایط دیگر شود. چون مردم به آن اعتماد ندارند. مثلا شما می‌خواهید قیمت انرژی را زیاد کنید و مردم اعتراض می‌کنند. این یک اقدام لازم است و حکومت هم دوست دارد این کار را کند. ولی این فایده ندارد. باید اعتماد مردم را جلب کنید.”
به نظرمی رسد این قسمت از صحبت های عبدی مربوط به گمانه زنی در رابطه با افزایش قیمت بنزین می باشد. عبدی موذیانه بدون اینکه اشاره کند طی همین چند ماه گذشته قیمت ارزهای خارجی با تصمیم کارگزاران دولت دو برابر افزایش یافت و این افزایش آثار فاجعه بار خود را بر زندگی میلیون ها نفر از هم اکنون آشکار ساخته است، سعی دارد این طور الغا کند که از هنگام ریاست پزشکیان تاکنون تغییری در قیمت کالاهای اساسی مردم به وجود نیامده است و این عدم افزایش قیمت ها نه مشکلی برای مردم، بلکه معضلی برای دولت به وجود آورده است که دولت در نتیجه آن آچمز شده است. عبدی به همراه دیگر آستان بوسان ولایت، مرتب نگاه ها را متوجه افزایش قیمت بنزین می کنند تا با انحراف افکار عمومی فشار بر مردم را از طرق دیگر بر آنها تحمیل کنند.
عبدی در جایی دیگر و باز هم در رابطه با اعتماد سازی حکومت با مردم، می گوید:” امید ما به این انتخابات این بود که سیستم سیاسی به نتیجه ای رسیده است که حدی از انسجام را در چهارچوب رویکردهای آقای پزشکیان بپذیرد که آن را نپذیرفت.
مثلا در موضوع حجاب همه اعتراضات درمورد قانونی است که نه اسلامی است نه اخلاقی. قابل اجرا هم نیست. اما این وضعیت در کشور درست شده است.، بنابراین قادر نیستند تصمیم گیری اساسی برای اصلاحات سیاسی و اقتصادی انجام دهند. “
عبدی در جایی دیگر به انبوه مشکلات مانند کم آبی، شکست های منطقه ای، ناترازی های گاز و برق ، معتقد است سیستم احتیاج به تغییر دارد و می گوید:” سوال این است که آیا سیستم سیاسی خود را تغییر می‌دهد یا نه؟ جواب صددرصدی برایش ندارم. ولی می‌توانم بگویم که هرکدام از ما می‌توانیم کمک کنیم تا تغییر سیاسی برایش کم هزینه و با دردسر کمتری باشد. اگر تغییر داد، فبها. اگر تغییر نداد، خودش تصمیم می‌گیرد مسیری را برود که عاقبت ندارد. “
عبدی در رابطه با موضوع وفاق که پزشکیان مطرح کرده و می کند، می گوید:” به نظرم آقای پزشکیان، وفاق را یک مفهوم اخلاقی و تربیتی تعریف می‌کند که همه باهم باشیم. عیبی ندارد همه باهم باشیم. ولی باید در چهارچوب سیاسی و بر اساس موازنه قدرت باشد و بر این اساس باشد که طرف مقابل بفهمد که اگر وفاق نشود، من هم زیر وفاق می‌زنم.”
عبدی در مورد حجاب معتقد است که، ” مفهوم حجاب از نظر اکثریت مردم حل شده است. درکی که حکومت به شکل رسمی از مسئله حجاب تبلیغ می‌کند، در خانواده‌ها وجود ندارد. عوض شده است. اما خطر اینجا است که اگر حکومت بخواهد روی این ماجرا مثل گذشته دست بگذارد، روی ماجرایی که از نظر مردم حل شده است مسئله ایجاد می‌کند.”
عبدی در رابطه با بحث مذاکره با آمریکا می گوید:” همین که نامه را گرفته اند معنای خاص و مثبتی دارد. می‌توانستند نامه را نگیرند. نامه را گرفتن خودش علامتی است. … مشکل ما موافقت نیست. مشکل ما اصل مذاکره است که این جا گیر کرده ایم. … ولی باید امیدوار باشیم که یک راه میانی پیدا شود. چون بخش‌هایی از دشمنی‌ها ناشی از دور بودن و عدم گفتگو و ذهنیت‌های نادرستی است که نسبت به هم وجود داشته باشد. ممکن است گفتگوی بیشتر، مقداری اختلافات را کم کند. باید امیدوار باشیم که این رخ دهد. “
عبدی در جایی به “اصولگرایان میانه رو” اشاره دارد و می گوید:” یک سری از اصولگرایان میانه باید بیش از این از خود مایه بگذارند. می‌بینند که تندروها جلوی اصلاح طلب‌ها هستند و اصولگرایان میانه کناری ایستاده اند و سوت می‌زنند. بگویید نوبت آنها هم می‌شود. چه اصلاح طلب‌ها بر آنها برنده شوند و چه آنها به این ها، اولین قربانی اش، اصولگرایان میانه هستند.”
عبدی در ارتباط با احتمال دوباره اعتراضات مردمی، می گوید:” الان هر بخش، اعتراضات خود را کرده است. اعتراضات اقتصادی در طبقات پایین و در طبقات فرهنگی و اجتماعی، در بخش زنان بوده است و در فضای مجازی هر کدام از این‌ها وجود دارد. اکنون همه این‌ها با هم جمع شده اند. به نظرم اعتراضات بعدی، خیلی فراگیر خواهد بود. مگر این که سیستم سیاسی تصمیم بگیرد و بخشی از این‌ها را حل کند.”
قسمت جالب سخنان عبدی آنجا می باشد که رشد و یا وقوع اعتراضات مردمی را خطر قلمداد می کند و می گوید:” تا وقتی حکومت امید را افزایش ندهد، خطر این وجود دارد که اعتراضات، فراگیرتر از گذشته شود. “
عبدی مشخص نمی کند چرا اعتراضات مردم بر علیه وضع موجود در صورت وقوع خطرناک باید تلقی شود. خود وی در سرتاسر این مصاحبه به پزشکیان بیشترین اعتراض و انتقاد را کرده است و حتی از او خواسته است که اگر نمی تواند وعده ها را عملی کند کنار بکشد اما در همان حال اعتراض توده های میلیونی را خطرناک ارزیابی می کند.
مصاحبه عباس عبدی در نهایت این مهم را القا می کند که باید برای برون رفت از این وضعیت، امیدوار بود که پزشکیان کاری بکند، اصولگرایان موسوم به میانه رو موقعیت را درک کنند و در نهایت رهبری و بیت سرکوبگرش در نظر داشته باشند که نارضایتی ها موجب اعتراضات مردمی می شود.
حالا باید از عباس عبدی پرسید، در صورتی که ما شاهد اعتراضات مردمی به دلیل نارضایتی های مورد اشاره باشیم که خود ایشان هم نسبت به آن معترض است، پس چرا باید از بروز چنین وضعیتی إحساس خطر بکند؟