عباس عراقچی مصاحبه ای با خبرآنلاین داشته که در آن به تشریح سیاست خارجی ایران بخصوص در مواجهه با دولت ترامپ پرداخته است
عراقچی در رابطه با نامه ترامپ معتقد است که،” ارسال نامه و مکاتبات، بخشی از دیپلماسی است. ولی در عین حال می‌تواند بخشی از فشار و تهدید باشد. نامه غالبا به عنوان بخشی از دیپلماسی شمرده می‌شود. چون جایگزین دیپلماسی، جنگ است. بنابراین تمام کشورها تا حد امکان از مسیر دیپلماسی استفاده می‌کنند”.
وی در ادامه اشاره می کند و تاکید دارد که،”سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، قطعا متمرکز بر دیپلماسی و اجتناب از جنگ است؛ مگر در جایی که جنگ اجتناب ناپذیر باشد.”
عراقچی در اشاره به موضع گیری خامنه ای که مذاکره با آمریکا را نفی کرده است، می گوید:” در شرایطی که فشار حداکثری وجود دارد، هیچ فرد عاقل و هوشمندی وارد مذاکرات مستقیم نمی‌شود.
برجام به شکل و متن فعلی، به نظرم قابل احیا نیست. صلاح ما هم نیست. چون وضعیت هسته ای ما به مراتب پیشرفت کرده است و دیگر نمی‌توانیم به شرایط برجام برگردیم. تحریم‌های طرف مقابل هم همینطور است. اما برجام هم چنان می‌تواند یک مبنا و مدلی برای مذاکرات باشد. بنابراین، این که بگوییم به لحاظ راهبردی مذاکره نمی‌کنیم این طور نیست. کما این که بارها مذاکره کرده ایم و تا همین چند وقت پیش هم بوده است. حتی الان که با سه کشور اروپایی مذاکره می‌کنیم.”
عراقچی در تشریح رابطه بین دیپلماسی و مقابله با تحریم ها، می گوید:”مسیر اول این است که شما به ترتیبی، با تحریم‌ها مقابله کنید و اقتصاد خود را با تحریم‌ها وفق دهید تا آن جا که تحریم کنندگان از اثر تحریم‌ها نا امید شوند و به نقطه ای برسند که تحریم آن‌ها را به نتیجه ای که می‌خواهند نمی‌رسد. اولویت با ماموریت اول است که شما بتوانید تحریمی که او به عنوان ابزار علیه شما استفاده می‌کند تا به نتیجه رسد را بی اثر کنید. ولی ماموریت دوم هم سر جایش است. یک بار حضرت آقا تعبیری که استفاده کردند این بود که اگر بتوانیم از طریق مذاکره یا هر طریقی تحریم‌ها را لغو کنیم، یک ساعت هم تاخیر نمی‌کنیم. ضرورت و اهمیت لغو تحریم‌ها را می‌دانیم. ولی این مسیر را یک بار رفته ایم و امتحان کرده ایم و نتیجه اش را دیده ایم. بنابراین اولویت کشور از نظر ایشان این است که دولت، اقتصاد کشور را به ترتیبی سامان دهد که با وجود تحریم ها، نه این که ادامه حیات دهد، بلکه بتواند رشد و پیشرفت کند. ولی آن ماموریت دوم هم همیشه سر جایش هست .”
عراقچی در جواب این سوال که آیا برجام قابل احیا است، گفت:”برجام به شکل و متن فعلی، به نظرم قابل احیا نیست. صلاح ما هم نیست. چون وضعیت هسته ای ما به مراتب پیشرفت کرده است و دیگر نمی‌توانیم به شرایط برجام برگردیم. تحریم‌های طرف مقابل هم همینطور است.
خیلی از بحث‌ها و توافقاتی که در برجام است مجدد می‌تواند با قدری کم و زیاد، استفاده شود. به خصوص منطق و فرمول برجام از نظر ما هنوز باقی است. این فرمول، اعتمادسازی از طرف ایران درمورد برنامه هسته ای خود و رفع تحریم‌ها از طرف مقابل است. هر مذاکراتی درمورد برنامه هسته ای خود بخواهیم انجام دهیم، همان فرمول است .برنامه هسته ای ما کاملا صلح آمیز است و خودمان به آن اعتماد داریم. حاضریم این اعتماد را برای دیگران بیشتر کنیم”
عراقچی در رابطه با سیاست ایران با تحولات سوریه صحبت کرد و گفت:”خطر بسیار بزرگ، تجزیه سوریه است و به نظرم برای کل منطقه خطر است. به نظرم فقط منفعتش برای اسراییل و رژیم صهیونیستی خواهد بود. فکر می‌کنم دست‌هایی در کار هستند که از سمت صهیونیست‌ها به این سمت پیش ببرند. ما در سوریه فقط نظاره گر هستیم. ما تصمیم گرفته ایم که عجله نداشته باشیم. حتی برای ارتباط با دولت جدید هم عجله ای نداریم. سیاست انتخاب شده ما صبر و انتظار است و دخالتی در آن چه که می‌گذرد نمی‌کنیم.”
عراقچی در باره این نظر که ممکن است روسیه ایران را وجه المصالحه قرار دهد، گفت:” در عالم روابط بین الملل همه چیز ممکن است. برای همین سیاست خارجی هر کشوری باید این باشد که همیشه هوشیار باشد. برای همین است که همه کشورها با دقت دنبال می‌کنند که وقتی دیگران باهم همکاری می‌کنند، تبعاتش برای کشور آن‌ها چگونه خواهد بود. اما درمورد روسیه، رابطه ما در حدی است که میزان اعتماد بیشتر از گذشته است . بین ما و روسیه یک اصل وجود داشته است و بر آن هم تاکید شد و در این سفر هم تاکید شد که هیچ کدام از ما دیگری را شگفت زده نخواهیم کرد.”
در مورد به رسمیت شناختن دولت طالبان در أفغانستان، اظهار داشت و گفت:اولا ما به رسمیت نشناخته ایم و هنوز هم به رسمیت نمی‌شناسیم. ثانیا کشورهای دیگری بوده اند که وزرای خارجه آن‌ها سفر کرده اند. از جمله وزیر خارجه چین و قطر و نخست وزیر قطر. از کشورهای آسیای مرکزی هم چند شخصیت رفته اند. واقعیتی که وجود دارد این است که بین ما و کشور افغانستان، یک سری موضوعات بسیار جدی است که احتیاج دارد به این موضوعات پرداخته شود و بین دو طرف درموردش گفتگو شود.”