جناب آقای دکتر سیمایی صراف
وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری
جناب آقای دکتر ظفرقندی
وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
با سلام و احترام
با عنایت به گذشت دو سال از اعتراضات سال ١۴٠١ و حضور فعال دانشگاه و جامعه دانشگاهی در این رخداد تاریخی، متأسفانه دانشگاه با برخوردهای نادرستی از سوی مسئولین امر مواجه شده است و همانگونه که مستحضر هستید، برخوردهای غیرقانونی و خارج از حدود شأن دانشگاه موجب تحمیل رنج به بسیاری از دانشجویان شده است.
امروز در شرایطی این نامه را می‌نویسیم که بعضی از دانشجویان زندانی‌اند، بعضی در انتظار اجرای حکم زندان‌اند، برخی ستاره دارند (که لغو این احکام و توقف این رویه‌ها یکی از مهم ترین مطالبات بدنه دانشجویی‌ست و پیگیری آن توسط وزرا ضروری است. ) برخی از دانشگاه اخراج شدهاند، عده‌ای در معرض اخراج آموزشی‌اند و بسیاری هم با حکم کمیته‌های انضباطی محروم از تحصیل اند؛ و این امر نشان می‌دهد که دانشگاه نه تنها برای فعالیت دانشجویی بلکه برای زیست روزمره دانشجویان نیز با محدودیت و اختلال مواجه شده است.
همزمان با تداوم اعتراضات دانشجویی در پاییز ١۴٠١، وزارتین علوم و بهداشت در آذر ماه اقدام به تصویب ناگهانی شیوه‌نامه جدیدی نمودند که متصف به ایرادات حقوقی بسیاری است. شیوه‌نامه عاجل و هدفمند ١۴٠١ که مورد انتقادات بسیاری از سوی جامعه دانشگاهی و حقوقی قرار گرفته است و حتی در شیوه نامه ۱۴۰۳ نیز همچنان برخی از نقدهای پیشین برطرف نشده و هنوز برخی ابهامات حقوقی باقی مانده است که شخص وزیر محترم علوم نیز به عنوان استاد حقوق به آن واقف هستند.
اما آنچه که بیشتر از شیوه‌نامه در ١۴٠١ و دو سال پس از آن موجب آزردگی دانشگاه و دانشگاهیان شده است، برخوردهای غیرقانونی با دانشجویان است. برخوردهایی که در ظاهر مستند به شیوه‌نامه هستند اقدامات غیرقانونی شوراهای انضباطی دانشگاهها از جمله رسیدگی غیرحضوری بدون ابلاغ به دانشجو، عدم ابلاغ احکام، ابلاغ تلفنی و استنکاف از تسلیم رای کمیته به دانشجو، رعایت نکردن مواعد زمانی مصرح در شیوه‌نامه، خروج از بیطرفی کمیته‌ها، استناد به گزارشات حراست بدون اتکا به دلیل و مدرک، منع تسهیلات رفاهی پیش از قطعیت احکام و مواردی از این دست، همه و همه چهره دانشگاه را مکدر نموده و باعث ناامیدی و خشم جمع کثیری از دانشجویان و اساتید از وضع موجود میباشد.
لذا انتظار میرود در نخستین اقدامات خود و در حداقلی‌ترین تغییرات ممکن، چهره دانشگاه را به وضع سابق اعاده نمایید. در ادامه به تشریح پیشنهاد و مطالبه قطعی خود از شما به عنوان وزیران متولی امر دانشگاه خواهیم پرداخت:
1. لغو اثر از احکام انضباطی
لغو اثر از احکام انضباطی به معنای کأن لم یکن شدن تمامی اثرات ناشی از احکام انضباطی است که زیست دانشجویی و اجتماعی دانشجویان را در مخاطره قرارداده که عبارت است از؛ احتساب سنوات ناشی از تعلیق از تحصیل دانشجویان، محرومیت از تسهیلات رفاهی، سوابق درج شده در پرونده انضباطی دانشجویان و تمامی موارد مشابه که در اثر صدور احکام من غیر حق بر دانشجویان تحمیل شده است. بدیهی است با لغو اثر از احکام انضباطی، تمامی حقوق تضییع شده دانشجویان به عنوان حق مکتسب ایشان قابلیت استیفا دارد و دانشجویانی که حتی مدت محکومیت خود را گذرانده‌اند نیز مشمول لغو اثر از احکام انضباطی خواهند شد.
با آگاهی به اینکه لغو اثر از تمامی احکام صادره در دوسال گذشته به لحاظ اجرایی و حقوقی امکانپذیر نمیباشد، بدین جهت احکام مشمول لغو اثر ذیل ماده ١٠٣ شیوه‌نامه اجرایی آییننامه انضباطی دانشجویان مصوب ١۴٠٣ را می‌توان به شش دسته تقسیم نمود:
الف. احکام صادره‌ای که (اعم از قطعی، غیر قطعی و اجرایی شده و اجرا نشده) منشأ صدور آن اعتراضات جنبش زن، زندگی، آزادی در سال ١۴٠١ میباشد.
ب. احکام صادره برعلیه دانشجویانی که اعتراضات صنفی مربوط به صنف دانشجویی داشته‌اند.
پ. کلیه احکام صادره که منشا صدور آنها فضای مجازی (اعم از شخصی و جمعی) بوده است.
ت.احکامی که منشا صدورش تجسس در حریم خصوصی دانشجویان بوده است.
ث. کلیه احکام صادره در خصوص ضوابط پوشش ابلاغی وزارتین به جهت فقدان ادله مشروع الحصول و خارج از صلاحیت رسیدگی کمیته‌های انضباطی دانشگاهها
ج. احکامی که فعالین تشکل ها من جمله انجمن های دانشجویی و شوراهای نصفی بابت فعالیت دریافت کرده‌اند.
در ادامه نیز به جهت صیانت از حقوق دانشجویانی که خارج از شش بند فوق محکوم به تحمل تنبیههای انضباطی ناعادلانه شدهاند میبایست ساز و کاری تبیین و تعیین شود که بر اساس آن دانشجویان مزبور بتوانند اعاده رسیدگی به پرونده خود را از شورای انضباطی دانشگاه محل تحصیل درخواست نمایند.
فلذا با توجه به اختیارات اجرایی وزارتین محترم، صدور دستور مقتضی در این خصوص مورد انتظار است.
2. تأکید بر حق تشکلیابی و تسهیل فعالیت‌های مدنی
در راستای تحقق جامعه مدنی پویا و دستیابی به اهداف مطلوب جامعه بالاخص جامعه دانشگاهی کشور، حق تشکلیابی و فراهم نمودن شرایط کنشگری مسالمت آمیز که از حقوق به رسمیت شناخته شده ملت در اصل بیست و ششم قانون اساسی میباشد امری ضروری و غیرقابل چشم پوشی است. اما متاسفانه آنچه که به فراموشی کامل سپرده شده آزادی بیان و احیای حقوق ملت در راستای اجرای قانون اساسی مستقر و مجری است.
به همین منظور انجمنها و تشکلهای صنفی، علمی و سیاسی در طول سال‌های اخیر همواره آماج سرکوبهای مداوم و مکرر مسئولین دانشگاهها بوده‌اند. به گونه‌ای که بعضی از تشکلهای امضا کننده این نامه در سال‌های گذشته تعلیق و یا لغو مجوز شدند. عمده اقدامات سرکوبگرانه علیه این تشکلها اعم از صنفی و سیاسی و علمی در برخی موارد از طریق برخوردهای قانونی مبتنی بر پروندهسازی و تفسیرهای ناروا از مقررات و در برخی از موارد از طریق ایجاد موانع اداری در مسیر تداوم تشکلها از راه عدم اعطای مجوز برگزاری انتخابات، رد صلاحیت گسترده داوطلبین حضور در هسته های تشکلی ( فی المثل رد صلاحیت گسترده داوطلبین شوراهای صنفی، تغییر آییننامه شوراهای صنفی، اعمال محدودیتهای فلج کننده و سلب استقلال شوراها در دقایق مختلف تصمیمگیری و اقدامات)، ایجاد ساختار پیچیده اداری واهی و غیرلازم و همچنین تهدیدهای مکرر شفاهی و تشکیل پروندههای انضباطی مبتنی بر پروندهسازی ناروا علیه فعالین این تشکلها بوده است. بدیهی است با مقاومت بخش بزرگی از دانشجویان مسئولین مذکور به تمام اهداف خود نرسیدند اما توانستند ضربه‌ای مهلک بر پیکره دانشگاه وارد آورند. ایشان از طریق ایجاد فضای رعب به همراه پرونده سازی های مکرر علیه تشکلها و فعالین تشکلها توانستند تعداد قابل توجهی از تشکلها را به انحلال، لغو مجوز و تعلیق فعالیت کشانده و پویایی دانشگاه را به تیرگی تبدیل کنند. لذا با تفاصیل و تفاسیر فوق، از شما به عنوان متولی امر دانشگاه انتظار میرود در کوتاهترین زمان ممکن وضعیت تشکلهای دانشجویی را مدنظر قرارداده و در اقدامی عاجل و اساسی توأم با همفکری و همکاری تشکل ها و فعالین دانشجویی، موجبات و مقدمات پویایی و حرکت مجدد، بازگشایی و تاسیس تشکل های دانشجویی منتقد، مستقل و حامی حقوق دانشجویان را فراهم نمایید.
امضا کنندگان ذیل در راستای مطالبه به حق حقوق تضییع شده دانشجویان و صرفا تحت دو بند فوق درخواست صدور دستور مقتضی از سوی وزارتین محترم دارند. ضمنا لازم به ذکر است هرگونه تغییرات ماهوی که موجب کاهش خواسته، تضییع مکرر حقوق دانشجویان یا تحمیل هر نوع امر ایجابی از قبیل تودیع تعهد، ابراز پشیمانی و … در راستای اجرای بندهای این نامه شود به هیچ عنوان مورد تأیید امضا کنندگان این نامه نمیباشد.
اسامی امضا کنندگان:
انجمن‌های اسلامی:
1. انجمن رویش دانشجویان دانشگاه علم و صنعت
2. انجمن دانشجویان ترقی‌خواه دانشگاه امیرکبیر (پلی‌تکنیک)
3. شورای عمومی انجمن منحله فرهنگ و تمدن دانشگاه نوشیروانی بابل
4. انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز
5. مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر
6. شورای عمومی انجمن آزاداندیش دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی
7. انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
8. مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه الزهرا
9. انجمن اسلامی دانشجویان آزادی‌خواه دانشگاه شهید بهشتی
10. شورای عمومی انجمن اسلامی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
11. شورای عمومی انجمن اسلامی پیشرو دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس
12. انجمن آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت
13. انجمن اسلامی دانشجویان علوم پزشکی شیراز
شوراهای صنفی:
14. شورای صنفی مرکزی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی
15. شورای صنفی مرکزی دانشجویان دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
انجمن‌های علمی و کانون‌ها:
16. انجمن علمی دانشجویی جامعه‌شناسی دانشگاه علامه طباطبایی
17. انجمن علمی دانشجویی جامعه‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس
18. انجمن علمی دانشجویان سیاست‌گذاری اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی
19. کانون ادبی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
20. انجمن علمی مطالعات شهری دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
21. انجمن علمی مهندسی صنایع دانشگاه نوشیروانی بابل
22. انجمن علمی مهندسی مکانیک دانشگاه نوشیروانی بابل
23. انجمن علمی بین رشته‌ای نجوم دانشگاه نوشیروانی بابل
24. انجمن علمی بین رشته‌ای خودرو دانشگاه نوشیروانی بابل
25. کانون خیریه‌ی مرحوم نوشیروانی
26. کانون فیلم و تئاتر دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
27. کانون شعروادب دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
28. کانون کتاب و اندیشه دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
29. آیفارمز (Iran pharmacy students) شیراز
30. دفتر مطالعات راهبردی دارویی شیراز
31. دفتر توسعه آموزش داروسازی شیراز