ارتجاع حاکم بیش از چهار دهه است که یورش خود را بر مبارزات زنان از طریق سرکوب‌های سیستماتیک آغاز نموده است که ما به ازای آن تا کنون زندان، شکنجه، تجاوز و اعدام بوده است. اما اعتراضات زنان با تمام سرکوب‌ها و افت و خیزهایش متوقف نشده است. زنان مبارز از هر سنگری از خیابان، زندان و محل کار بر علیه ارتجاع تا دندان مسلح جمهوری اسلامی جسورانه استفاده نموده و سعی در تقویت روند رو به جلو جنبشی را دارند، که به عنوان نصف جمعیت جامعه که زنان باشند حرف اول را می‌زند. مقاومت و حقانیت دادن به این جنبش از طریق مبارزه‌ی بی‌امان بخصوص زنان تنها ارتجاع حاکم را مستاصل ننموده، بلکه در این راستا اپوزیسیون راست و گرایشات رفرمیست که با استفاده از هر امکانی می‌خواهند این جنبش را در دست بگیرند هم پاسخ محکمی داده است.
آنچه پیش روی ما است با تمام سرکوب‌های شدید و غیر انسانی این جنبش رشد رو به جلو دارد. هدف رژیم از صادر کردن احکام اعدام برای زنان مبارز و فعالین کارگری زن همچون: شریفه محمدی، پخشان عزیزی، وریشه مرادی و نسیم غلامی سیمیاری و ده‌ها انسان مبارز و آزاده‌ای که در لیست اعدام هستند متوقف کردن این مبارزه و ایجاد رعب و وحشت در جامعه است. مقاومت این زنان مبارز در زندان در کنار اعتراض زنان زندانی “نه به اعدام” در روز سه شنبه هر هفته و اخیراٌ اعتراض و اعتصاب زندانیان زن بند اوین با سردادن شعار “لغو اعدام” در اوج سرکوب و توحش، زندان را مثل همیشه به سنگری از مقاومت و ایستادگی علیه این همه بی‌عدالتی تبدیل کرده است. زنان در کنار مردان مبارز و آزادیخواه در طول این مبارزه به این نتیجه رسیده‌اند، که فقط با ادامه‌ی مبارزه و نیروی مبارزاتی خود خواهند توانست در مقابل ارتجاع حاکم تا دندان مسلح مقاومت نموده و نه تنها خواست‌ها و مطالبات خود از جمله “لغو اعدام” را به حاکمیت تحمیل نمایند بلکه در روند این مبارزه طبقاتی و اجتماعی باید سازمان یابند و به نیروی اجتماعی تبدیل شوند. مبارزات دو دهه اخیر از مبارزات کف خیابان جنبش‌های اجتماعی، تا مبارزات خیزش‌ها دارد نتیجه می‌دهد، امروز تداوم هر روزه این مبارزات را ما در داخل ایران در کف خیابان‌ها و در زندان‌ها می‌بینیم. رهایی زنان در هر محل و مکانی در داخل و خارج علیه این همه بی‌عدالتى، نابرابرى، استثمار، تبعیض، سلطه‌ی مذهب بر زندگی اجتماعی، تقسیم کار مبتنى بر جنسیت نیاز به سازمانیابی و متشکل شدن دارد. شکست و سرکوب ما، آن زمان که پراکنده، منفرد و تنها هستیم، ساده‌تر و آسان‌تر است؛ اما با تشکل و اتحاد غیرممکن مى‌شود. امروز بیش از هر زمان دیگر این زمینه فراهم شده که زنان مبارز و آزادیخواه خارج کشور که از پیشینه مبارزاتی طولانی در دفاع از حقوق خود و زنان برخوردارند در دفاع از این مبارزات داخل و همبستگی با آن به میدان آمده و با سازمان دادن خود حول خواسته‌ها و مطالبات زنان بویژه “لغو اعدام” و با استفاده از ابزارهای مختلف مبارزاتی صدای زنان داخل و خارج کشور را رساتر نموده و در همسویی و پیوند با مبارزات داخل زنان، شعار تشکل‌های مستقل زنان را سر داده و در سازمانیابی آن تلاش نمایند.
ما کمیته سراسری لغو حکم اعدام شریفه محمدی از طریق این فراخوان از تمام زنان آزاده و مبارز در خارج کشور چه آن‌هایی که بطور مستقل فعال هستند و یا تعلق سازمانی و حزبی دارند و خود طعم زن ستیزی جمهوری اسلامی را از سرکوب و زندان را چشیده‌اند دعوت می‌کنیم با حمایت از مبارزات زنان داخل و تقویت جنبش زنان آن‌ها را تنها نگذاریم. با سازمان دادن خود در خارج کشور و تبدیل شدن به یک نیروی اجتماعی مطالبه “لغو اعدام و آزادی بی قید و شرط زندانیان سیاسی” و دیگر مطالبات زنان را با شعار پیش بسوی ایجاد تشکل‌های مستقل زنان را در سر لوحه مبارزات جمعی‌مان قرار دهیم. اکنون زمان آن رسیده و نباید فرصت‌ها را از دست داد و تلاش کنیم که مبارزات زنان در طول بیش از چهار دهه علیه ارتجاع حاکم جمهوری اسلامی که امروز با وحشت از پتانسیل مبارزاتی زنان می‌خواهد آن را درهم شکند به ثمر بنشیند. و با سازمان دادن خود تبدیل شدن به یک نیروی اجتماعی در داخل و خارج “لغو اعدام” را به مطالبه عمومی تبدیل نمائیم.
کمیته سراسری لغو اعدام شریفه محمدی