ما می‌دانیم که در وضعیت پیچیده‌ای قرار گرفته‌ایم که هر نوع اظهار نظری را دشوار می‌کند. می‌دانیم که وقتی گروگان‌گیری غیر نظامیان در ۷ اکتبر را محکوم می‌کنیم، با اسراییل موضعی مشترک پیدا می‌کنیم. وقتی حملات بی‌وقفه‌ی اسراییل به نوار غزه را محکوم می‌کنیم، متاسفانه موضع‌مان به جمهوری اسلامی نزدیک می‌شود. ما با هیچ دیدگاهی نمی‌توانیم حمله‌ی نظامی به کنسولگری ایران در دمشق را توجیه کنیم، همانطور که نمی توانیم گروگان‌گیری اعضای سفارت آمریکا در ۴۴ سال پیش را توجیه کنیم. اما به عنوان یک ایرانی نمی‌خواهیم اقدام غیرقانونی یک دولت را با اقدام غیرقانونی پرتاب موشک و پهپاد جواب بدهیم.
قوانین بین‌المللی و اعلامیه جهانی حقوق بشر، چراغ راهنمای ما در شرایط سخت است. پس در میانه‌ی همه ی این غوغاها، شاید خردمندانه‌ترین کار ، اقدام آفریقای جنوبی بود که اقدامات اسراییل را به دیوان کیفری بین‌المللی برد و باعث شد اقدامات ۷ ماه گذشته‌ی این دولت به عنوان جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی قابل بررسی باشد.
اما ایران با اقدامات اخیرش توجهات را از اقدامات غیرقانونی اسراییل به ماجراجویی‌های خود جلب کرده است و از این بابت برگ برنده‌ی بزرگی در اختیار اسراییل قرار داده است. در این میان ایران بیشتر به مردم فلسطین کمک کرده است یا آفریقای جنوبی؟
ما جنگ را با هیچ نامی نمی‌خواهیم.
فیسبوک نسرین ستوده