نویسنده: خورشید
گزارشی ارسالی از زنی شاغل در محدوده‌ی خیابان انقلاب (تهران)
پیرو فرمان بازداشت زنان بی‌حجاب توسط ناجا از روز شنبه ۲۵ فروردین‌ماه (طرح عفاف و حجاب)، اکثریت میدان‌های اصلی شهر، مملو از ون‌های گشت ارشاد و نیروهای هار ناجا بود. این وضعیت اما در محدوده‌ی چهارراه ولیعصر تا میدان انقلاب، بسیار متفاوت‌تر بود. یعنی بیشتر از حضور ون‌های گشت ارشاد، آمبولانس‌ها و پژو آردی‌ها، موتورسوارهای آتش به‌اختیار و لباس‌شخصی‌ها به زنان و دختران دارای پوشش اختیاری، «حمله» و آنان را بازداشت می‌کردند.
این حمله‌ها صرفا محدود به میدان‌های شهر نبود. بعضی از پیاده‌روها نیز از تعداد زیاد ماموران، به رنگ سیاه درآمده بودند و موتورسوران لباس‌شخصی، مشغول رد کردن گزارش از عبور زنانی بودند که حجاب بر سر نداشتند. در آن لحظات پر تنش، گویی تمام تصاویری که از لابلای خاطرات و یادداشتهای مربوط به دهه‌ی شصت و اراذل خط امامی خوانده بودم جان دوباره گرفته بود.
چماقدارها و لباس خاکستری‌هایی که انگار از «دهه طلایی امام»شان به امروز احضار شده بودند با تمام قوا بر سر زنان عربده می‌کشیدند. مضحک نیست؟! البته که نیست چون وضعیت جنگی است و جنگ هرگز مضحک نبوده و نیست. عربده‌کش اول منطقه، به اسم مقابله با اسرائیل، میخواهد «انتقام سخت»ش را از زنان و مردم معترض بگیرد. با اینکه هنوز بمبی بر سرما فرود نیامده اما همین حالا می توان تبعات سایه‌ی این جنگ را با گوشت و پوست و استخوان حس کرد. افزایش بیسابقه‌ی قیمت دلار و به دنبال آن گرانتر شدن هر روزه‌ی کالاهای حیاتی زندگی‌مان، فقط بخشی از تبعات سایه منحوس جنگی است که مدتهاست جمهوری اسلامی علیه مردم آغاز کرده است.
این وضعیت جنگی، برای زنان، به طور مضاعفی ویران‌گر است. چرا که پیش از آن‌که نگران آتش‌بار جنگ‌طلبان باشند، بیش از ۴ دهه است که علیه آتش‌به‌اختیاران ولایی، ایستاده و جنگیده‌اند.
گرانی کمرشکن، بی‌ثبات‌کاری، انواع تبعیض‌های جنسیتی، اقتصادی و سیاسی در کنار مبارزه‌ی هرروزه‌ی زنان علیه جمهوری اسلامی را به وضعیت خطر جنگ قریب‌الوقوع نیز اضافه کنید. نه نه! زن‌کشی‌ها و آمار وحشتناک قتل‌های ناموسی را نیز اضافه کنید! اضافه کنید که خانه، محل امن و آسایش و پیشرفت بسیاری از کودکان و زنان نیست و آن‌ها قربانی سنت‌های ارتجاعی و نکبتی به نام «ناموس‌پرستی» هستند که خود حکومت، مشوق و پشتیبان آن است. اضافه کنید که اینجا زنان و دختران، سر بریده و کشته میشوند و خشونت علیه زنان، امری کاملا «قانونی» است.
به این آمار اما، زنانی را نیز اضافه کنید که مرگ‌شان، دلیل شورش و مقاومت آن‌ها بود. زنانی که پیش از هر چیز، علیه نهاد سرکوب‌گر خانواده ایستادند و بهای آن را هم با جان خود پرداختند…. زنانی که علیرغم قشون‌کشی‌های نظامی گسترده و بگیر و ببندها، امروز باز هم بی‌حجاب به خیابان‌ها آمدند. زنانی که از دیدن زنان محبوس در آمبولانس‌ها و پژوهای آردی، سراسر وجودشان، باز هم مملو از خشم و کینه و نفرت علیه سرکوبگران شد.
دختران نوجوانی که امروز بازداشت شدند، کسانی که راه گریز پیدا کردند و زنانی که می‌خواهند تا نابودی هر شکلی از ستم و ارتجاع، زنده بمانند، همگی جزو این زنانند؛ زنانی مبارز که هر روز می‌جنگند.