⚪️ یک) آرمیتا گراوند هنوز بر تخت بیمارستان است. هجده روز از ضرب‌وشتم و به‌کما رفتن دختری نوجوان می‌گذرد که روند بستری بودن او نیز در محاصره‌ی کامل نیروهای امنیتی قرار گرفته است. هفته‌ی گذشته پزشکان بیمارستان اعلام کردند که حال وی رو به وخامت رفته است و پس از آن دیگر خبری از آرمیتای ۱۶ ساله نیست که تنها به‌خاطر مقنعه و حجاب اجباری جانش را از دست می‌دهد. طی این مدت، تلاش نیروهای امنیتی جهت انکار جنایت خود، به پخش اعترافات اجباری از مادر وی نیز محدود نماند و بنا بر گزارش‌های منتشر شده، به‌تازگی پدر و مادر آرمیتا گراوند به دفتر دلاور القاصی‌مهر، فرمانده انتظامی شرق استان تهران منتقل شدند و تعهدی مبنی بر «عدم شکایت آنان از هر فرد و نهاد و سازمانی» از این دو گرفته شده است.
⚪️ دو) در تاریخ ۲۳ مهرماه، بیست نفر از دانشجویان دختر دانشگاه علامه طباطبایی نامه‌هایی را مبنی بر تهدید بخاطر نوع پوشش و عدم رعایت حجاب اجباری دریافت کرده‌اند. نامه‌هایی با سربرگ رسمی دانشگاه اما بدون شماره که نشان از اقدامات تهدید آمیز دانشگاه علیه آزادی دختران دانشجو دارد. وضعیتی که سعی در ایجاد خفقان حداکثری بر پیکر دانشجویان و دانشگاه‌هایی دارد که با تن خونین و زیر سایه‌ی اشد سرکوب‌های نظامی و امنیتی، فریاد آزادی و برابری را در دانشگاه‌ها سر دادند.
⚪️ سه) روز ۲۴ مهرماه خبری مبنی بر کتک خوردن زنی در تبریز منتشر شد. ویدئوها حاکی از آن است که این زن پس از مورد ضرب و شتم توسط ماموران موتورسوار، اقدام به سر دادن شعار علیه علی خامنه‌ای و حکومت می‌کند. پلیس آذربایجان شرقی طی اطلاعیه‌ای این زن را دارای بیماری روحی و روانی معرفی کرد.
طی یکسال گذشته و بیش از قبل، زنان برای رسیدن به آزادی و برابری از جان، مال و زندگی‌شان گذشتند و همچنان به این مبارزه ادامه می‌دهند. اخبار مقاومت و مبارزه زنان در هفته اخیر شاهد این مدعاست. انکار و نادیده گرفتن، تهدیدهای رسمی و غیر رسمی و رویه‌ی مجنون‌انگاری زنان از راهکارهای نظام برای مقابله با مبارزه زنان است. مبارزه‌ای که علیرغم فراز و فرودها همچنان در تمامی شهرهای کشور جاری است.