چندی است که در دانشگاه‌ها، پروژه تصفیه گسترده اساتید کلید خورده است.
بر این اساس همانطور که پیشتر هم اشاره شد، دو تن از اساتید دانشکده حقوق و علوم‌سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد، آقایان #بیدالله_خانی و #شیرزاد_آزاد در آستانه اخراج از دانشگاه قرار دارند. این اساتید متخصص و دغدغه‌مند، تنها به دلیل آنچه «موضع‌گیری در دوره اعتراضات» خوانده شده و بر اساس گزارشات مخدوش دانشجویان بسیجی از صحبت‌های سرکلاس، حذف شده‌اند. گویی یک «استاد علوم‌سیاسی» نباید درباره اعتراضات گسترده مردم کشورش ابدا حرفی بزند. اساتید باید کاملا «بی‌موضع» و خنثی باقی بمانند.
اما سرکوب اساتید در دانشکده حقوق و علوم‌سیاسی محدود به این موارد نیست. پیشتر هم در پی افزایش فشار‌ها، یکی از اساتید با سابقه این دانشکده بازنشست شد. همچنین محسن خلیلی استاد محبوب و باسواد دانشکده نیز از تدریس در دانشگاه انصراف دادند و هم‌اکنون در کانادا هستند. دکتر روح‌الله اسلامی نیز پیشترها علیرغم موافقت دانشگاه با تبدیل وضعیتشان، تنها بدلیل استعلام نهادهای امنیتی در آستانه اخراج قرار گرفته بودند که خوشبختانه این امر هنوز رخ نداده است. همه اینها تنها بخشی از سرکوب صورت گرفته در این دانشکده هستند.
همزمان با انتشار اسنادی درخصوص پروژه جذب ۱۰ هزار هیات علمی در وزارت علوم و ۵ هزار هیات علمی در وزارت بهداشت در روندی غیرقانونی تا پایان دولت سیزدهم، در این دانشکده نیز گزازشات متعددی حاکی از جایگزین کردن اساتید موضع‌مند و حامی دانشجویان، از طریق جذب اساتید «انقلابی» هستند. در این بین گفته می‌شود که سعید محسنی دانشیار گروه حقوق خصوصی و معاون دانشکده، نقش پررنگی در پرونده‌سازی برای اساتید دارد و همچنین در فراخوان جذب هیات علمی، با مداخلات خود، درحال جذب اساتید همسو و «انقلابی» است که اغلب فاقد حداقل سطح علمی لازم هستند.
روندی که هم‌اکنون در دانشگاه‌های کشور دنبال می‌شود، با شتابی روزافزون دانشگاه‌ها را از هر نوع دغدغه واقعی و رویکرد انتقادی تهی خواهد ساخت. بخصوص در رشته‌های علوم انسانی که ماهیتا باید در ارتباط با شرایط کنونی جامعه قرار بگیرند، این روند بسیار آسیب‌زا خواهد بود.