▫️به کنسرتها حمله میکنند و میگویند کار خودسرهاست. این همه کشته بر اثر مصرف مشروبات الکلی در یک دولت مدرن یعنی پایان دولت، اما اینها عین خیالشان نیست، راضی هم هستند. به مدارس سازماندهی شده حمله شیمیایی و پرونده را ماستمالی و معترضان را تهدید کردند.
▫️از تعرّض زبانی و کلامی به اصطلاح خودسرها حمایت میکنند تا یک گزاره خطرناک را در گذر زمان جا بیندازند که اگر جمهوری اسلامی نباشد، سنگ روی سنگ بند نمیشود؛ نه در کنسرت در امانید نه مدرسه و نه خانه. این سیاست جمهوری اسلامی، فروش امنیت در ازای سرکوب بنیادین آزادیهای شهروندی است. بعد از این همه تجربه، این ترفندها رو شده. بوقهای تبلیغاتی شان راه میافتند که حفظ ایران بر تغییر نظام سیاسی اولویت دارد و ای امان از سوریهای شدن و اگر همینها هم نباشند یک مشت هار شما را میخورند.
▫️هدف جمهوری اسلامی از فروش امنیت به عنوان حق بدیهی شهروند، انتقام از جنبش زن، زندگی و آزادی است. برای همین لشکر هارها را هر جا که مساله سبک زندگی است گسیل کرده تا ذهنهای خسته از ناامنی را از تکاپو برای تحقق آزادی بازدارند تا آنها را به این گزاره برسانند که ایستادگی، ارزشش را ندارد.
▫️پشت همه این سریالها، گروههای شروراند. اتاق فکر دارند و از پول این مردم علیه مردم کار میکنند. متکی به لشکری از احمقها و لومپنهاییاند که میزنند و میکشند و تخریب میکنند. آنها میگویند اینها زندگی میخواهند و به کم قانع خواهند شد. امنیت جانی را به آنها خواهیم فروخت و جنبشهای اذیت کننده را مرعوب خواهیم کرد. این بازی رذیلانهای است که در تاریخ معاصر ما سابقه دارد. فروش امنیت در ازای قبول قلدری و توسری.
▫️اما اینها یک جا بد محاسبه میکنند. هم مفهوم امنیت تغییر یافته چرا که استبداد خود مولد بزرگترین ناامنی است و هم جنبش “زن، زندگی و آزادی” نسلی از شجاعان را رونمایی کرده که بر دوش نسلهای قبلی قرار گرفتهاند؛ صریحتر هستند. به علاوه کودکان امروز و جوانان فردا هم با آهنگ “برای” شروع کردهاند. محاسبه اشتباه وضعیت جمهوری اسلامی را در سالیان بعد بدتر خواهد کرد همچنانکه روزی مساله بدحجابی آزارشان میداد امروز بیحجابی.
▫️دوران بسیج شعبان بیمخها برای سرکوب آزادیهای بنیادین مردم گذشته اما جمهوری اسلامی هنوز امیدوار است با قدرت سیاسی لومپنها جامعه را مرعوب کند. برای همین از مدرسه تا خانه و کافه را هدف قرار داده. یا تحت پوشش قانون ظالمانهشان یا با بسیج پنهانی مزدبگیران. همه برای این است که یک بار دیگر بانگ “زن، زندگی و آزادی” برنخیزد؛ سه کلمه آزاردهنده برای گوشهای کر دیکتاتوری.
*کانال نویسنده