زاهدان همچنان ایستاده است. فریادهای «برادر شهیدم، خونتو پس می‌گیرم» بار دیگر نشان می‌گیرم که مبارزان همچنان بر عهدشان ایستاده‌اند و یاد جمعه‌ی خونین را به کابوس جمهوری اسلامی بدل می‌کنند. فریادهای ممتد «آزادی» بار دیگر خیابان‌های زاهدان را درنوردیده است. مبارزان بلوچ بی‌تفاوت به سیرک قهر و آشتی اپوزیسیون راست در خارج از کشور، مبارزه را در خیابان (یعنی آنجایی که باید) ادامه می‌دهد. زاهدان جمعه به جمعه به ما یادآوری می‌کند که «قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان» برای آنان تنها یک شعار نیست. آنان حقیقتا به خون یارانشان قسم خوردند و حتی حالا که هفته‌هاست تنها مانده‌اند، باز هم ایستاده‌اند.