۵۶ فعال مدنی، با انتشار بیانیه ای نسبت بازداشت و محکومیت فریبا کمال آبادی و مهوش ثابت (شهریاری)، شهروندان بهائی واکنش نشان داده و نوشته اند، «این دو زن روزهای زیادی از عمرشان را به جرم بهائی بودن در زندان‌ها سپری کرده‌اند. هیچ‌کس نباید به صرف اعتقادات و دینش مورد آزار، اذیت و یا پیگرد قرار بگیرد.»…
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، جمعی از فعالان مدنی در اعتراض به بازداشت و محکومیت فریبا کمال آبادی و مهوش ثابت (شهریاری) بیانیه ای منتشر کردند.
متن کامل این بیانیه عینا در ادامه می آید:
«فریبا کمال‌آبادی و مهوش ثابت (شهریاری) دو تن از چهره‌های سرشناس جامعه‌ی بهائی بار دیگر در زندان هستند و برای دومین بار در یک دهه‌ی گذشته با حکم ظالمانه‌ی ۱۰ سال زندان مواجه شده‌اند. مهوش و فریبا در مردادماه ۱۴۰۱ توسط وزارت اطلاعات دستگیر و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند. آنها چندین ماه در بی‌خبری و بلاتکلیفی در این بازداشتگاه امنیتی نگهداری شدند و هم‌اکنون در بند سیاسی زنان زندان اوین به سر می‌برند.
مهوش ثابت و فریبا کمال‌آبادی پیش از این در اسفندماه سال ۸۷ به همراه پنج تن دیگر از اعضای جامعه‌ی بهائی دستگیر شده و در دادگاهی ناعادلانه به تحمل بیست سال زندان محکوم شدند. حکم آنها در دادگاه تجدیدنظر به ۱۰ سال حبس تبدیل شد و آنها پس از سپری کردن ۱۰ سال زندان، در حالی که تنها در سال آخر زندان خود امکان استفاده از مرخصی کوتاه چند روزه را پیدا کردند، در سال ۹۷ آزاد شدند.
کمتر از چهار سال از آزادی آنها نگذشته است که بار دیگر با اتهامات نامعلوم و واهی، برای بار دوم در دادگاه انقلاب، محکوم شده اند. مهوش ثابت در حالی این محکومیت سنگین را دریافت کرده که ۷۰ ساله است و از بیماری‌های متعددی که در نتیجه‌ی سالهای طولانی زندانی بودن بر او عارض شده، رنج می برد. او دچار سل استخوانی است و زندگی در زندان برای او با سختی و دردی همیشگی همراه است.
فریبا کمال‌آبادی ۶۰ ساله است. در دوران بازداشت قبلی، بزرگ شدن فرزندانش، ازدواج آنها و حتی تولد نوهاش را در زندان سپری کرد و حالا بار دیگر با حکمی ده ساله روبروست.
ما جمعی از فعالان مدنی، دستگیری و زندانی کردن فریبا کمال‌آبادی و مهوش ثابت، ایراد اتهامات بی‌اساس و بی‌پایه به آنان و صدور حکمی اینچنین سنگین و ناعادلانه علیه آنها را محکوم می‌کنیم. این دو زن روزهای زیادی از عمرشان را به جرم بهائی بودن در زندان‌ها سپری کرده‌اند. هیچ‌کس نباید به صرف اعتقادات و دینش مورد آزار، اذیت و یا پیگرد قرار بگیرد.»
امضاکنندگان این بیانیه:
شیرین عبادی، آتنا دائمی، شیوا نظرآهاری، لیلا حسین‌زاده، عالیه مطلب‌زاده، سعید دهقان، فرنگیس بیات، عاطفه نبوی، فریبا اسدی، شهناز اکملی، مهدیه گلرو، رضا اکوانیان، آیدا قجر، پرستو فروهر، ابراهیم الله‌بخشی، مهسا امرآبادی، نوشابه امیری، هستی امیری، آسیه امینی، نسیم باقری، اعظم بهرامی، نیره توحیدی، ملی جعفری، رضا حاجی‌حسینی، پروانه حسینی، سارا احراری، ملینا خورشیدیان، الهام رسولی، حسین رئیسی، فریده شاهگلی، نیکناز افتحی، منصوره شجاعی، فاطمه شمس، نگین شیرآقائی، ریما شیرمحمدی، بانو صابری، بنفشه جمالی، محمدجواد طواف، سپهر عاطفی، غزل عبداللهی، رها عسکری‌زاده، روناک فرجی، حامد فرمند، صبا کردافشاری، مهرک کمالی، جواد متولی، عسل محمدی، ژیلا مکوندی، پویان مقدسی، شهرام موصلچی، پوران ناظمی، مجتبی هاشمی، فارس هدایتی، پرویز یاری، رضا یونسی و منصوره حسینی‌یگانه
شهروندان بهائی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار شهروند بهائی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهائیان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.