صادق زیبا در گفتگو با روزنامه اعتماد (27 اردیبهشت) که بیشتر به جر و بحثی با عصبیت شباهت دارد نشان داد که نظرات وی با اعتدالگرایان دچار چالش هایی گشته است، تا حدی که او عملا حسن روحانی را در مورد دموکراسی خواهی به بی عملی متهم می کند !
زیباکلام با تحقیر کردن مصاحبه گر روزنامه اعتماد، بخش هایی از اصلاح طلبان را نیز بی جرئت و فرصت طلب قلمداد می کند که چرا به مانند وی برای دموکراسی خواهی تلاش نمی کنند و پر جرئت نیستند!
در این گفتگو زیبا کلام با لحنی بسیار تدافعی و گاه پرخاشگرایانه بر صفات اصلاح طلبی و دموکراسی خواهی خویش تاکید می ورزد و برای اثبات این صفات می گوید “من معمار فهرست اميد هستم” (در انتخابات 7 اسفند 1394).
آیا زیبا کلام نمی داند انتخابات 7 اسفندماه انتخاباتی بسیار غیر دموکراتیک بود؟ بر اساس هر نوع معیاری، هر دموکرات واقعی – بدون کوچکترین مماشات و با جرئت در برابر رد صلاحیت گستره و بسیار ضد دموکراتیک شورای نگهبان موضع می گرفت. اما زیبا کلام این کار را نکرد و در عین حال مدعی دموکراسی خواهی و جرئت است.
جالب توجه این است که مجتبي حسيني، مصاحبه گر روزنامه اعتماد با وجود جسارت و گیر دادن به صادق زیبا کلام- با زبان بی زبانی بار ها به وی علامت می دهد که همه می دانیم حمایت از دولت اعتدال در انتخابات اسفندماه ربطی به دموکراسی خواهی نداشت. در این گفتگو، دغدغه مصاحبه گر این است که چرا هر از چند گاهی، زیبا کلام از ریل و فرمول های تعیین شده بوسیله سران جناح اعتدالگرایان خارج می شود؟ و چرا برای اثبات این نظرات اش، فیل صادق زیبا کلام یکباره یاد هندوستان می کند و اصلاح طلبی و دموکراسی خواهی را امری مهم قلمداد می نماید.
مصاحبه گر روزنامه اعتماد، بدرستی بطور غیر مستقیم به زیبا کلام می گوید که “اصلاح طلبی واقعی” تعطیل شده است و “تندروی” خطرناکی تلقی می شود. تا آنجا هم که به دموکراسی خواهی مربوط می شود، این با ممنوع شدن اصلاح طلبی برای اعتماد سازی با حاکمیت، بوسیله اعتدالگرایان تعطیل اعلام گشته است.
صادق زیبا کلام یکی از نظریه پردازان و از ترویج دهندگان اصلی لزوم دگردیسی اصلاح طلبی به اعتدالگرایی با محوریت هاشمی رفسنجانی و حسن روحانی بوده است. آیا زیباکلام حالا یکباره به این درک رسیده است که قرار نبوده دموکراسی سازی و اصلاحات واقعی از درون اعتدالگرایی ایجاد شود؟