دیدار رضا خندان و نسرین ستوده با فرهاد میثمی خبری جالب توجه است. مثبت و دلگرم کننده و در عین حال برانگیزاننده حسرت. خوشحالی بابت نزدیکی و همگرایی نیروهای مدنی، دمکراسی‌خواه و ملی در داخل کشور است تا با اضافه کردن توان‌ها خلا رهبری میانی در جنبش انقلابی «زن، زندگی آزادی» در داخل کشور پر شود. این تصاویر امیدوارکننده هستند که نور بر تیرگی غالب و بر تباهی‌های در کمین پیروز خواهد شد.
اما ناراحتی از این بابت است که سرمایه‌های کشور بهترین سال‌های عمرشان را در پشت میله‌های زندان گذراندند! به امید آنکه این افسوس بزودی در ایران پایان یابد. امیدی که تنها با آرزو نمی‌توان در انتظار تحققش بود بلکه نیازمند تلاش خستگی‌ناپذیر و هوشیاری است.