چهارشنبه چهارم آبان‌ماه روز ننگین دیگری را در تقویم این نظام و دانشگاه آن ثبت کرد، حکومتی که سال‌هاست جواب دانشجویان معترض را به روش گلوله و بازداشت و تهدید داده است. در روزی که در پردیس فنی دانشگاه تهران گذشت، زمین مقدس این دانشگاه را توسط حراست و لباس شخصی‌ها و یگان سرکوب مورد هتک حرمت قرار داد. جواب دانشجویان معترض از همان ابتدا پرتاب گاز اشک‌آور و شلیک تیر‌های پینت‌بال و ساچمه‌ای از خارج از محوطه‌ی دانشگاه بود. به همین روال شوم، در تجاوز دیروز به دانشگاه تعداد زیادی از دانشجویان مورد اصابت گلوله ساچمه‌ای قرار گرفتند. دو نفر از این دانشجویان از ناحیه‌ی چشم زخمی شدند.در این میان حراست مزدور را نباید فراموش کرد که با باز گذاشتن در‌ها و تهدید دانشجویان راه را برای ورود نیرو‌های سرکوب و تیراندازی آنها به دانشجویان هموار کرده بود که اگر شجاعت دانشجویان نبود و در‌ها به دست آنها بسته نمی‌شد معلوم نبود که چه بر سر دانشجویان می‌آمد.
دانشگاه همواره مکانی برای حق طلبی و آزادی‌خواهی و متعلق به دانشجو بوده‌است و هیچ ریاست و حراست مزدوری نخواهد توانست این سنگر را از دانشجویان بگیرد. در چهل روز گذشته دانشجویان همواره چراغ این حق‌طلبی را روشن نگه داشته‌اند و خود را همدل و همدرد با مردم آزادیخواه ایران دانسته‌‌اند.
امروز که مسئولین دانشگاه تهران با وعده‌های دروغین و پوچ و تو‌خالی مبنی بر آزاد‌سازی دانشجو‌ها و حفظ امنیت آنها به شرط برگزاری راه‌پیمایی‌های مسالمت‌آمیز – وصدها شرط احمقانهٔ دیگر- راه بستن صدای دانشجو و خاموش کردن آتش خشم آنها را پیش گرفته‌اند، ما دانشجویان پردیس فنی دانشگاه تهران تن به ظلم و سکوت نداده و اعتصابات را دوباره از سر خواهیم گرفت.
آگاه و هشیار باشید که اتحاد دانشجویان روز‌به‌روز بیشتر می‌شود و ترس مسئولین از همین اتحاد است، پس به پا خیزید و “هرکس هرجا که هست، یک قدم بیاید جلو …”
زين پس ما برای چیزهایی که از دست داده‌ایم عزاداری نخواهیم کرد، بلکه این بار خواهیم آمد تا سیلی محکمی باشیم بر صورت ریاست و حراست مزدور و متجاوز دانشگاه.