هوشنگ ابتهاج مشهور به سایه، شاعر برجسته ایرانی در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
یلدا ابتهاج، دختر آقای ابتهاج با انتشار بیتی از این شاعر زبان فارسی در شبکه اجتماعی اینستاگرام نوشت که «سایه‌ی ما با هفت‌هزارسالگان سربه‌سر شد.»
«سایه» تخلص هوشنگ ابتهاج بود، شاعری که هم در قالب نیمایی و هم غزل و مثنوی شعر می‌سرود.
«نخستین نغمه‌ها»، «سراب»، «سیاه مشق»، «شبگیر»، «زمین»، «چند برگ از یلدا»، «تا صبح شب یلدا»، «یادگار خون سرو»، «تاسیان» و «حافظ به سعی سایه» از جمله آثار او هستند.
صمیمی بود و متواضع و در ترویج موسیقی و فرهنگ ایران کوشا و خستگی‌ناپذیر.
شعرهای او هم شعله‌های امید را در دل ملت زنده نگه می‌داشت و هم چون «چنگی گسسته» به گاه ناکامی‌ها صلای غم و حزن سر می‌داد.
در عرصه عمومی و مسئولیت اجتماعی نیز فعال بود و نسبت به سرنوشت میهن و مردم حساس. وی به همین دلیل در اردیبشت ۱۳۶٢ دستگیر شد. در زندان شعر زیر را سرود:
امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است
گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن هنر گام زمان است….
آخرین ویرایش یادگار سایه را بخوانیم:
“یادگار”
هرگز از مرگ نترسیدم من
مگر امروز که لرزید دلم
داشتم با کیوان
درد دل می‌کردم
یادم آمد ناگاه
آخرین مانده از آن جمع پراکنده منم
چه کسی خواب تو را خواهد دید
چه کسی از تو سخن خواهد گفت
آه، پوری هم رفت
گفت پوری با ماست
سایه جان ما هستیم
ما صدای سخن عشقیم
یادگار دل ما مژده آزادی انسان است.
کلن – خرداد ۱۴۰۰