با اطلاعاتی که خانواده های زندانیان صنفی جعفر ابراهیمی، آنیشا اسداللهی، رسول بداقی، محمد حبیبی، حسن سعیدی، رضا شهابی، اسکندر لطفی، شعبان محمدی، کیوان مهتدی، مسعود نیکخواه منتشر کرده اند مدتهاست از این فعالین خبری در دست نیست و رضا شهابی و حسن سعیدی هم به دلیل فشارهای وارده در بازجویی ها برای پذیرفتن اتهامات بی اساس دست به اعتصاب غذا زده اند. اتهاماتی که این افراد با آن روبرویند هیچ سنخیتی با تلاش های آنان برای بهبودی وضعیت زحمتکشان ندارد. متاسفانه به دلیل قطع ارتباط زندانیان با خانواده های خود ما نمی دانیم چند نفر دیگر از این عزیزان در حال اعتصاب غذا هستند.
این افراد چه به لحاظ کارهای صنفی و چه به لحاظ مراوده هایی که داشته اند نمی توانستند اطلاعاتی را کسب کنند که دارای اهمیتی امنیتی باشد. در دبیرستان و یا در شرکت واحد اتوبوسرانی چه اطلاعاتی می توانست باشد که دارای بُعد امنیتی است؟
هرچند بازجوها از این اعتصاب غذاها استقبال کرده تا توان و هوش اسیران خود را ضعیف کرده و بیشترین سود را ببرند و بتوانند به خواسته های غیرقانونی و غیرانسانی خود برسد.
آنچه مسلم است اگر ادعایی هم از سوی مقامات قضایی و امنیتی مطرح باشد فقط در یک دادگاه علنی و صالحه باید به این ادعاهای موهومی رسیدگی کرد. در غیر این صورت خروجی این فشارها هرچه باشد برای افکار عمومی و ما غیر قابل قبول است.
سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران ضمن محکوم کردن این شیوه های غیرقانونی، برخورد غیرمسولانه مقامات زندان و بازجوها در مواجهه با اعضای خانواده های اسیران ما را مصداق بارز آزار و شکنجه دانسته و باید فوراً خاتمه بیابد. ما خواستار آزادی بیدرنگ این عزیزان و اعزام شان به بیمارستان هستیم.
جان ما جان اسیران ماست!
سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران
٨ تیرماه ١٤٠١