رنه ماگریت نقاش مشهور بلژیکی در سال ۱۸۹۸ در شهر لیسنز به دنیا آمد. پدرش خیاط بود و مادرش به کلاهدوزی اشتغال داشت. نقاشی را از همان جوانی آغاز کرد. در سال ۱۹۲۶ به جمع هنرمندان سوررئالیست بلٓژیکی ای پیوست که «پاول نوگه» شاعر و از موسسان حزب کمونیست بلژیک از جمله بنیان گذاران آن بود. او در آن دوران با دو مجله به نامۀهای ازفاژ و ماری در زمینه معرفی هنر سوررئالیسم هکاری داشت که آغازگر جنبش سوررئالیستی در بلژیک بودند. این گروه پس از چند سال از حزب کمونیست فاصله گرفت و در این زمینه بیانیه معروفی داد و ماگریت جوان از امضا کنندگان آن بود. او در همان سال به پل الوار شاعر شهیر فرانسوی می نویسد: «من با این چیزها میانه بدی ندارم، اما راهی برای فعالیت پیدا نمی کنم. این شبیه دری می ماند که آدم نمی تواند و نمی داند چگونه از آن بگذرد.»
ماگریت با اینهمه و در حالی که برای هنرش رسالت انقلابی قائل بود، در سال ۱۹۴۵ همراه با بسیاری از هنرمندان سوررئالیست به حزب کمونیست بلژیک پیوست. در جشنی که به مناسبت عضویت او ترتیب داده شد، از اعضای برگزار کننده مراسم تشکر کرد و گفت امیدوار است ارزش اعتماد حزب را داشته باشد. او تا پایان عمر به حزب وفادار ماند، اگرچه عقاید هنری ویژه خود را داشت و با برخی دیدگاه های رسمی حزب در زمینه هنر در آن زمان مخالف بود و آن ها را به چالش می گرفت. نقاشی های سوررئالیستی او معمولا از ترکیب تصاویری عکس گونه تشکیل شده که حضورشان در کنار هم واقعیت شناخته شدهٔ فضا را می شکند و حس تخیل برانگیز شاعرانه ای به کارهایش می دهد. او بدین وسیله ما را از مرز شناخته شده عناصر انگاره هایش فراتر می برد و رمزآمیزی و ناشناخته بودن جنبه های مهمی از پدیده مورد اشاره اش را در مقابل چشم می گذارد. از نظر او هنر باید حاوی یگانگی ای باشد که در عین حال «بازتاب دهندهٔ راز و رمز» جهان است. او معتقد بود: «هنر خود، نقطه پایان نیست، بلکه وسیله ای برای بیرون کشیدن این رمز و راز است.»
او که خود در ابتدا تحت تاثیر کارهای نقاشان پیرو مکتب امپرسیونیزم، فوتوریسم و کوبیسم بود، پایه گذار نوعی از نقاشی های سوررئالیستی شد که بعدها بر پاپ آرت (Pop art) ، هنر مینی مالیستی (Minimalist) و مفهومی (Conceptual art) تاثیر گذاشت. ماگریت آثار بسیاری آفرید که در موزه ها و گالری ها و مجموعه های خصوصی مختلفی در سراسر جهان پخش است. در بروکسل دو موزه از کارهای او وجود دارد. موزه ماگریت که شامل حدود ۲۰۰ اثر اصلی نقاشی، طراحی و مجسمه‌سازی اوست و موزۀ دیگری در خانۀ سابق ماگریت، جایی که او با همسرش از سال ۱۹۳۰تا ۱۹۵۴ در آن زندگی می‌کرد. در موزه ماگریت نمونه هایی از دست خط و نامه های او، عکس ها و فیلم هایی که از او به یادگار مانده در کنار آثار معروف نقاشی اش به چشم می خورد. نمایشگاه های بسیاری از کارهای او در شهرهای مختلف جهان برگزار شده که توجه بسیاری از دوست داران هنر را به خود جلب کرده است.
کتب بسیاری نیز در مورد زندگی، تفکرات و آثار هنری او به چاپ رسیده و مقالات بسیاری نیز در سایت های هنری مختلف در دسترس است که به جنبه های مختلف زندگی، دیدگاه های هنری و کارهای او پرداخته است. او پوسترهایی را هم برای سندیکاهای کارگری (سندیکای نساجی) طراحی کرده است که کمتر مورد اشاره قرار گرفته اند. این روزها بسیاری از کارهای رنه ماگریت را می توان در صفحات مختلف وبسایت ها بوسیله جستجوی تصویری گوگل یا یوتیوب تماشا کرد و بهره برد، البته کمتر به چپ بودن و کمونیست بودن او اشاره ای می شود و اگر می شود همراه با تاکید بیش از حد بر تقابل های نظریش با برخی از دیدگاه های آن دوران است.
احمد جواهریان
این مطلب کوتاه با مطالعهٔ منابع موزهٔ ماگریت و دو سرفصل فارسی و انگلیسی ماگریت در ویکیپدیا تهیه شده است.