کارزار «مخالفت با طرح صیانت» روز به‌روز قوی‌تر میشود. هفته گذشته با انتشار خبری مبنی بر تشکیل اولین جلسه بررسی طرح «صیانت از فضای مجازی»، کاربران شبکه‌های اجتماعی با انتشار تصاویر خود از پیوستن به کارزار مخالفت با این طرح خبر داده و از دیگران نیز دعوت کردند که به این حرکت بپیوندند. کاربران، «مخالفت با طرح‌های محدودکننده اینترنت بینالمللی و فیلترینگ شبکه‌های اجتماعی» که در وبسایت کارزار karzar.net ثبت شده را به بیش از یک میلیون و 100 هزار امضا رسانده‌اند. این حرکت عمومی 15تیرماه در وبسایت کارزار شکل گرفته و مثل سایر بیانیهها و کارزارهای ثبت شده در این بستر، توانست پس از جذب بیشترین امضاها در جایگاه اصلی‌ترین حرکت عمومی این روزها قرار دهد. بر اساس مصوبه مجلس، طرح صیانت از فضای مجازی بدون آن‌که به صحن مجلس برود، پس از بررسی در کمیسیون ویژه‌ای و تصویب در این کمیسیون اجرایی خواهد شد. بر این اساس کمیسیون مشترکی با ۲۳ عضو که از اعضای کمیسیون‌های دیگر تشکیل شده‌اند، بررسی این طرح را آغاز می‌کنند. علاوه بر واکنش به اصل طرح، نحوه بررسی آن هم با انتقادات زیادی روبه‌رو شده، چرا که مجلسی که با شعار شفافیت تشکیل شده بود، با استفاده از اصل 85 این طرح را از دستور کار صحن که امکان علنی بودن مذاکرات درباره آن را میدهد خارج کرده است. ضمن آن‌که حتی همه نمایندگان مجلس انقلابی درباره آن اظهار نظر نمی‌کنند بلکه اقلیت 23نفره‌ای از مجلس درباره یک جامعه 85 میلیون نفری تصمیم می‌گیرد. هرچند که مجلس‌نشینان در پاسخ به انتقادات گفته‌اند این کمیسیون مشترک امکان پوشش خبری گفت‌وگوی اعضای کمیسیون را برای خبرنگاران و صداوسیما فراهم می‌کند و احتمال برگشت طرح به صحن علنی مجلس نیز وجود دارد.
اعضای کمیسیون چه کسانی هستند؟
نام 21 نفر از 23 عضو این کمیسیون مشترک در رسانه‌ها منتشر شده است. «احمدحسین فلاحی» و «مهرداد ویس‌کرمی» به عنوان دو نماینده کمیسیون آموزش و تحقیقات، «احمد امیرآبادی‌فراهانی» و «محمد باقری‌بنابی» از کمیسیون اقتصادی، «غلامرضا منتظری»، «بیژن نوباوه‌وطن»، «حسین میرزایی» و «سیدعلی یزدی‌خواه» از کمیسیون فرهنگی، «رضا تقی‌پور»، «لطف‌الله سیاهکلی»، «علی جدی» و «مصطفی طاهری» از کمیسیون صنایع و معادن، «علی‌اصغر عنابستانی» از کمیسیون اجتماعی، «محسن زنگنه» و «غلامرضا نوری‌قزلجه» از کمیسیون ویژه جهش و رونق تولید و نظارت بر اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی، «الیاس نادران» و «مهرداد گودرزوندچگینی» از کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات، «نصرالله پژمانفر» از کمیسیون اصل ۹۰ قانون و «موسی غضنفرآبادی»، «حسن نوروزی» و «محمدتقی نقدعلی» از کمیسیون قضایی، این 21 نفر را تشکیل می‌دهند.
حضور تصمیم گیرنده فضای مجازی در تلگرام و توئیتر
نکته جالب توجه آنجاست که این نمایندگان که می‌خواهند درباره کاربری اینترنت و فضای مجازی تصمیم‌گیری کنند خود از کاربران شبکه‌های اجتماعی هستند که یا به دستور مقام قضایی فیلتر شده‌اند یا تاکنون زمزمه‌های بسیار زیادی درباره فیلترینگ آن‌ها مطرح شده است. همدلی در جدول زیر وضعیت استفاده این نمایندگان از اینستاگرام، تلگرام و توئیتر را نشان میدهد. اغلب این 21 نفر از توئیتر استفاده می‌کنند، اما فقط چند نفر از آن‌ها دارای تلگرام هستند. اما از آنجایی که تلگرام به عنوان یک پیام‌رسان مبتنی بر شماره تلفن افراد است و ممکن است نمایندگان علاوه بر شماره‌هایی که در اختیار خبرنگاران قرار دارند، خطوط دیگری هم داشته باشند، احتمال دارد تعداد کاربران تلگرام بیشتر باشد.مضاف بر این باید حضور هم‌فکران نمایندگان مجلس انقلابی در شبکه اجتماعی کلاب‌هاوس نیز اشاره کرد که در چند ماه اخیر با داغ شدن تب استفاده از کلاب‌هاوس مانند سایر کاربران این شبکه اجتماعی به بحث و جدل و دفاع از دیدگاه‌های خود در برابر سایرین می‌پردازند.
صیانت از اینترنت و کاربران یا نرمافزارهای ورشکسته خودی؟
در این میان طرح صیانت یک «دوپینگ» برای به حاشیه راندن شبکه‌های اجتماعی مورد استفاده مردم به شمار می‌رود. بر اساس طرح صیانت «۱۰درصد درآمد ترافیک اینترنت بین‌الملل کشور» به صندوقی اختصاص پیدا می‌کند که حمایت از اپلیکیشن‌های داخلی یک از کارهای آن است. البته پیش از این هم حرف و حدیث‌های در مورد این نوع پلتفرم‌ها و برنامه‌ها که برخی از آن‌ها به موسسات همسو با نمایندگان وابستگی دارد کم نبوده است. پیام‌رسان داخلی سروش یکی از این نمونه‌هاست که بسیاری فیلتر شدن تلگرام را رانتی برای این نرم‌افزار خواندند. با وجود هزینه برای این نرم‌افزار از سوی دستگاه‌های دولتی و حمایت از این نرم‌افزار عملا کسی کمتر کسی از آن استفاده می‌کند. بر اساس آخرین بررسی مرکز افکارسنجی ایسپا در مرداد ماه گذشته میزان استفاده از سروش در بین کاربران کمی بیش از پنج درصد بود. حتی یک سال پس از فیلترینگ تلگرام یعنی در سال98 صداوسیما این نرم‌افزار را به مزایده گذاشت که حاکی از شکستی برای این پروژه و هدر دادن منابع کشور بود. میزان استفاده از اپلیکیشن چندکاره روبیکا که استفاده از آن علنا از صدا و سیما تبلیغ میشود نیز بنا به گزارش ایسپا کمتر از 9 درصد بوده است.مضاف بر این باید حضور هم‌فکران نمایندگان مجلس انقلابی در شبکه اجتماعی کلاب‌هاوس نیز اشاره کرد که در چند ماه اخیر با داغ شدن تب استفاده از کلاب‌هاوس مانند سایر کاربران این شبکه اجتماعی به بحث و جدل و دفاع از دیدگاه‌های خود در برابر سایرین می‌پردازند.
صیانت از اینترنت و کاربران یا نرمافزارهای ورشکسته خودی؟
در این میان طرح صیانت یک «دوپینگ» برای به حاشیه راندن شبکه‌های اجتماعی مورد استفاده مردم به شمار می‌رود. بر اساس طرح صیانت «۱۰درصد درآمد ترافیک اینترنت بین‌الملل کشور» به صندوقی اختصاص پیدا می‌کند که حمایت از اپلیکیشن‌های داخلی یک از کارهای آن است. البته پیش از این هم حرف و حدیث‌های در مورد این نوع پلتفرم‌ها و برنامه‌ها که برخی از آن‌ها به موسسات همسو با نمایندگان وابستگی دارد کم نبوده است. پیام‌رسان داخلی سروش یکی از این نمونه‌هاست که بسیاری فیلتر شدن تلگرام را رانتی برای این نرم‌افزار خواندند. با وجود هزینه برای این نرم‌افزار از سوی دستگاه‌های دولتی و حمایت از این نرم‌افزار عملا کسی کمتر کسی از آن استفاده می‌کند. بر اساس آخرین بررسی مرکز افکارسنجی ایسپا در مرداد ماه گذشته میزان استفاده از سروش در بین کاربران کمی بیش از پنج درصد بود. حتی یک سال پس از فیلترینگ تلگرام یعنی در سال98 صداوسیما این نرم‌افزار را به مزایده گذاشت که حاکی از شکستی برای این پروژه و هدر دادن منابع کشور بود. میزان استفاده از اپلیکیشن چندکاره روبیکا که استفاده از آن علنا از صدا و سیما تبلیغ میشود نیز بنا به گزارش ایسپا کمتر از 9 درصد بوده است.
اهمیت کارزار «نه به طرح صیانت» در چیست؟
تجربه نشان داده است که نمایندگان مجلس به جمعآوری امضا یا به راه افتادن کمپین‌های اجتماعی به هر شیوه آن چندان توجهی نمی‌کنند، اما به راه افتادن حرکت مخالفت با طرح صیانت حاکی این نکته است که تعداد امضای کاربران پای این حرکت اجتماعی، از تعداد آرای اکثریت نمایندگانی که به مجلس راه یافته‌اند بیشتر است. اضافه شدن بر امضاها حتی می‌تواند رای‌دهندگان به طراحان طرح صیانت را تحت تاثیر قرار دهد و این موضوع برای مجلسی‌هایی که در انتخابات آینده مجلس به دنبال رفتن به میان مردم و جلب توجه آن‌ها هستند، بسیار خطرناک است. البته شبکه‌های اجتماعی خود یکی از بسترهایی به شمار می‌رود که عموم نمایندگان برای فعالیت رسانه‌ای در آستانه انتخابات در آن فعال می‌شوند و در صورت بی‌توجهی به این کارزار عمومی و رای دادن به طرح صیانت می‌تواند به ضرر خود طراحان تمام شود. به این ترتیب، طراحان صیانت از اینترنت باید بین دو گزینه انتخاب کنند، یا آن‌که طرح صیانت را همچنان به امید استقبال از نرمافزارهای مورد حمایت خود ادامه دهند یا به ادامه کار خود به عنوان نماینده مجلس در دوره‌های آینده مجلس فکر کنند.
اهمیت کارزار «نه به طرح صیانت» در چیست؟
تجربه نشان داده است که نمایندگان مجلس به جمعآوری امضا یا به راه افتادن کمپین‌های اجتماعی به هر شیوه آن چندان توجهی نمی‌کنند، اما به راه افتادن حرکت مخالفت با طرح صیانت حاکی این نکته است که تعداد امضای کاربران پای این حرکت اجتماعی، از تعداد آرای اکثریت نمایندگانی که به مجلس راه یافته‌اند بیشتر است. اضافه شدن بر امضاها حتی می‌تواند رای‌دهندگان به طراحان طرح صیانت را تحت تاثیر قرار دهد و این موضوع برای مجلسی‌هایی که در انتخابات آینده مجلس به دنبال رفتن به میان مردم و جلب توجه آن‌ها هستند، بسیار خطرناک است. البته شبکه‌های اجتماعی خود یکی از بسترهایی به شمار می‌رود که عموم نمایندگان برای فعالیت رسانه‌ای در آستانه انتخابات در آن فعال می‌شوند و در صورت بی‌توجهی به این کارزار عمومی و رای دادن به طرح صیانت می‌تواند به ضرر خود طراحان تمام شود. به این ترتیب، طراحان صیانت از اینترنت باید بین دو گزینه انتخاب کنند، یا آن‌که طرح صیانت را همچنان به امید استقبال از نرمافزارهای مورد حمایت خود ادامه دهند یا به ادامه کار خود به عنوان نماینده مجلس در دوره‌های آینده مجلس فکر کنند.
همدلی