با پیوستن ده‌ها هزار کارگر پروژه‌یی به اعتصابی که تا این لحظه بیش ازچهار هفته ادامه داشته است، این حرکت اعتراضی صنفی و مطالباتی می‌تواند نمایشی موفق از شیوه‌های ممکن برای مبارزهٔ سندیکایی در ایران امروز باشد.
همبستگی بین‌المللی کم‌سابقهٔ نهادهای سندیکایی جهان با مبارزات کارگران پروژه‌یی شاغل در صنایع اصلی و جانبی نفت و گاز و صنایع پتروشیمی ایران تجربه‌ای ارزنده است که با برنامه‌ریزی دقیق و بسیج فعالان سندیکایی در ایران و جهان قابل گسترش است.از آن جمله است:
حمایت های: کنفدراسیون سندیکایی جهانی اینداستریال، کنگرهٔ اتحادیه‌های کارگری بریتانیا، اتحادیهٔ کارگران پالایشگاه‌های نفتی انگلستان (یونایت)، اتحادیهٔ کارگران راه‌آهن انگلستان، اتحادیهٔ آتش‌نشانان انگلستان، اتحادیهٔ کارگران و کارمندان بخش دولتی بریتانیا، اتحادیهٔ معلمان بریتانیا، فدراسیون عمومی اتحادیه‌های کارگری عراق، و اتحادیه‌های کارگری از کانادا، نیجریه، استرالیا، تایلند، دانمارک، مقدونیه شمالی و ده‌ها اتحادیهٔ محلی و شوراهای اتحادیه‌های کارگری از کارگران اعتصابی در ایران.
فعالیت نهادهای همبستگی بین‌المللی و به‌ویژه کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر) در جلب همبستگی واقعی و مؤثر سندیکاهای جهان با مبارزهٔ صنفی و مطالباتی کارگران ایران، نقشی کلیدی در کارزار همبستگی با کارگران اعتصابی داشته است.
انتشار ۴ مقاله و گزارش در توضیح خواست های اصلی کارگران پروژه ای اعتصابی و ابعاد همبستگی جهانی با آنها توسط روزنامه کارگری و ترقیخواه انگلستان ”مورنینگ استار“ که اخبار و تحلیل های آن به طور گسترده ای در جنبش کارگری دنبال می شود.
در هفته‌های اخیر، روزی نبوده است که خبری از کارزار وسیع همبستگی سندیکاهای جهان با مبارزهٔ مؤثر و حساب‌شدهٔ کارگران پروژه‌یی ایران در طرح‌های صنعتی نفت و گاز در منطقهٔ پارس جنوبی و دیگر نقاط ایران، و نیز صنایع پتروشیمی، در دفاع از حقوق پایه‌یی کار منتشر نشده باشد. در مرکز این مبارزهٔ با اهمیت، نزدیک به صدهزار کارگر پروژه‌یی قرار دارند که اکثراً کارگران فنی و ماهرند. کارگران اعتصابی با انتخاب شعارهای به‌موقع و حساب‌شده توانسته‌اند کارفرمایان پیمانکار حریص، وزارت نفت، و دولت را در موضعی دفاعی قرار بدهند. همهٔ نشانه‌ها بر این امر دلالت دارد که این کارزار مهم کارگری می‌تواند در تحقق خواست‌های اصلی کارگران موفق شود. این پیروزی، آن زمینهٔ یکتایی را فراهم خواهد کرد که بر بستر آن کارگران بیشتری در تمام ایران و در تمام صنایع، بتوانند در راه احقاق حقوق خودشان در حرکت‌هایی صنفی، مطالباتی، و کم‌هزینه به میدان بیایند. این یکی از مهم‌ترین قدم‌ها در مسیر ایجاد شرایط لازم برای بسیج و سازمان‌دهی طبقهٔ کارگر ایران در شرایط کنونی و با توجه به سیاست‌های تضییقی و سرکوبگرانهٔ حکومت اسلامی است که حمایت و جانبداری خود از سرمایه‌داران، خصوصی‌سازی را اعلام، و کنوانسیون‌های جهانی و از جمله پیمان‌های بنیادی سازمان جهانی کار در زمینهٔ حقوق کار را نقض کرده است.
با ادامه و گسترش جنبش اعتصابی کارگران پروژه‌یی صنایع نفت و گاز و پتروشیمی کشور که از روز شنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۰ در پی رسیدن به خواست‌های صنفی برحق آنها آغاز شد، جنبش همبستگی بین‌المللی فراگیر و وسیع و مؤثری نیز در هفته‌های اخیر شکل گرفته است. نیروهای چپ و مترقی همچون همیشه در این مقطع سعی داشته‌اند که با سازمان‌دهی فعالیت‌های متنوع،در جلب همبستگی زحمتکشان جهان با کارگران اعتصابی مشارکت داشته باشند، و افکار عمومی و سازمان‌های کارگری و سندیکایی جهان را، برای تحت فشار قراردادن حکومت اسلامی ایران برای برآورده کردن درخواست‌های کارگران بسیج کنند.
حزب تودهٔ ایران بر پایه گزارش‌های دریافت شده از پروژه‌های نفتی و محافل کارگری داخل کشور در ارتباط با خواست‌ها و مطالبات کارگران پروژه‌یی،از همان روز اوّل شروع اعتصاب کارگران پروژه‌یی نفت و گاز در ۲۹ خرداد ۱۴۰۰،در بحث و گفت‌وگو با سندیکالیست‌ها و فعالان کارگری در این مورد که چگونه می‌توان جنبش همبستگی مؤثری را با این حرکت گستردهٔ کارگران ایران سازمان داد، همفکری همه‌جانبه‌ای داشته است. بر این اساس، در هماهنگی با فعالان کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر) و از کانال‌های ارتباطی آنان با کنفدراسیون سندیکایی جهانی اینداستریال- که فعالیت آن متمرکز برکارگران صنایع نفت و گاز، معادن، پتروشیمی‌ها، خودروسازی‌ها و نساجی است- و همچنین سندیکاهای بزرگ اروپایی به‌ویژه در انگلستان که با «کودیر» رابطهٔ رسمی و ده‌ها ساله دارند، تماس‌هایی گرفته شد و گفت‌وگوهایی صورت گرفت. خواست‌های کارگران اعتصابی و شرایط کار و معیشت آنان و سیاست‌های دولت جمهوری اسلامی ایران و مقام‌های حکومت اسلامی به این نهادها توضیح داده شد و حمایت رسمی و پیگیر از کارگران اعتصابی از آنها خواسته شد. شورای مرکزی کودیر در همان نخستین روزهای اعتصاب تصمیم گرفت که با بسیج امکانات خود در حمایت از خواست‌های ”کمپین۲۰ -۱۰“ (۲۰ روز کار، ۱۰ روز مرخصی کارگران پروژه‌یی)، نهادهای سندیکایی در کشورهای گوناگون را در راه انداختن کارزارهایی متنوع و مؤثر در ابراز همبستگی با این حرکت مهم کارگری در ایران بسیج کند. محور این کارزار، اطلاع‌رسانی به مبارزان سندیکایی در جهان و نهادهای بین‌المللی سندیکایی دربارهٔ شرایط کار و شیوهٔ مبارزه و خواست‌های عاجل و مبرم کارگران ایران بود. در ادامه، گزارش برخی از اقدام‌های همبستگی سازمان داده شده در هفته‌های اخیررا برای اطلاع خوانندگان ”نامۀ مردم“ منتشر می‌کنیم.
در ارتباط با اعتصاب جاری کارگران پروژه‌یی،فعالان و هواداران حزب تودهٔ ایران در کشورهای متعدد جهان، در همکاری با سازمان‌های همبستگی فعال در زمینهٔ مسائل و تحول‌های ایران،کارزار پُررنگ و مؤثری را سازمان داده‌اند. همکاری نزدیک با کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران(کودیر)که از سال‌های دههٔ ۱۹۸۰ میلادی جمع مؤثری از فعالان و سیاستمداران شناخته‌شده و مورد احترام کارگران و زحمتکشان در اروپا را گرد آورده است، و همچنین استفاده از امکانات موجود در پیوند با سندیکاهای کارگری بین‌المللی، نقش مؤثری در تلاش توده‌ای‌ها برای جلب حمایت بین‌المللی از کارگران اعتصابی ایران ایفا کرده است. سازمان‌دهی این فعالیت‌های همبستگی با احترام کامل به استقلال عمل و فکری فعالان کارگری، و در اساس برای جلب حمایت از مطالبات صنفی و حق‌طلبانهٔ کارگران اعتصابی در ایران است. مرکز توجه سازمان‌دهندگان فعالیت‌های همبستگی، مطالبات مشخص صنفی کارگران اعتصابی بوده است.
حمایت کنفدراسیون جهانی اینداستریال از کارگران اعتصابی
در پی افشاگری مؤثر کودیر در همان روزهای اوّل شروع اعتصاب،کنفدراسیون جهانی اینداستریال که ۵۰ میلیون عضو در سراسر جهان دارد، از اقدام اعتراضی کارگران اعلام حمایت کرد. در بیانیهٔ حمایت و همبستگی که در روز ۲۴ ژوئن (۳ تیر) در صفحهٔ اوّل سایت اصلی این نهاد سندیکایی بین‌المللی منتشر شد، در مورد اعتصاب کارگران پروژه‌یی ایران موضع‌گیری حمایتی شد و از خواست‌های کارگران اعتصابی دفاع شد. در بخش‌هایی از این بیانیه آمده است:”از آنجا که دولت ایران سندیکاهای مستقل را به رسمیت نمی‌شناسد و این سندیکاها به طور سیستماتیک محدود می‌شوند، این اقدام جمعی به اعتصاب توسط کمیته‌های اعتصاب کارگران هماهنگ می‌شود. خواست‌های فوری اعتصاب‌کنندگان عبارت است از: مزد بهتر، تأمین اجتماعی مناسب، و شرایط بهتر زندگی. کمیته‌های اعتصاب فهرست روشنی از خواست‌های مزدی برای هر ردهٔ شغلی منتشر کرده‌اند و گفته‌اند که در صورتی که کارفرمایان همه خواست‌های کارگران را بپذیرند و اجرا کنند،کار از سر گرفته خواهد شد.
“اعتصاب جاری مشابه با، و در ادامهٔ موج یک‌ماههٔ اعتصاب بیش از ده‌هزار کارگر است که در اوت [تابستان] سال گذشته در میدان‌های نفت و گاز پارس جنوبی صورت گرفت. اعتصاب سال گذشته (۲۰۲۰) کارفرمایان را مجبور به بهبود مزدها و شرایط کاری و رفاهی کارگران کرد.
“این کارگران در استخدام شرکت‌های پیمانکاری دلالی هستند که برای پروژه‌های توسعهٔ میدان‌های نفت و گاز نیروی کار تأمین می‌کنند. این پیمانکاران دلال به صورت سپر ضربه‌گیر بین کارگران و شرکت‌های نفت و گاز عمل می‌کنند، و سعی می‌کنند با استخدام کارگران در چارچوب قراردادهای کوتاه‌مدّت و چرخشی، خواست‌های کارگران را مهار و کنترل کنند. چرخهٔ نوبت‌کاری به صورت 20 روز کار پی‌درپی و 10 روز تعطیلی است. در طول دورهٔ کاری ۲۰روزه، کارگران در محل کار، در خوابگاه‌های جمعی سکونت دارند و می‌خوابند. بیشتر اعتصابی‌ها از تکنیسین‌ها و کارگران و افزارمندان حرفه‌یی مانند داربست‌کار، لوله‌کش، جوشکار، و برقکار هستند.
“شرایط در خوابگاه‌ها بسیار بد و غیربهداشتی است، و غذای کانتین‌ها نامرغوب و مزدها پایین است. کارگران از آنجا که از طریق واسطه‌ها [دلال‌های نیروی انسانی] استخدام می‌شوند، نمی‌توانند مستقیماً با شرکت‌های نفت و گاز در مورد شرایط بهتر کار و زندگی مذاکره کنند. میزان و نحوهٔ پرداخت مزد و شرایط کار توسط پیمانکاران تعیین می‌شود. “همچنین، پیمانکاران مرتب با طبقه‌بندی کردن نادرست کارگران، حق بیمهٔ تامین اجتماعی را کمتر از حدّ لازم [به عنوان کارگر ساده و نامتناسب با شغل واقعی آنها] می‌پردازند در نتیجه بر میزان حقوق بازنشستگی، بیکاری، و بیمهٔ بیماری آنها تأثیر می‌گذارد. تحریم‌های آمریکا بیشتر صادرات نفت و گاز ایران را متوقف کرده است. ارزش پول ملی کاهش یافته و تورّم در بهای مواد غذایی بسیار بالاست. پیش از آغاز اعتصاب کنونی، کارگران در جلوی مجلس در تهران و همچنین در اهواز، مرکز استان خوزستان که تولیدکنندهٔ نفت است، دست به تظاهرات زدند و خواستار رسیدگی بیژن زنگنه وزیر نفت به خواست‌های خود شدند.”
کمال اوزکان، دستیار دبیرکل اینداستریال دربارهٔ اعتصاب جاری کارگران ایران گفت: «بار دیگر برادران ایرانی ما شجاعت و عزم شگرفی از خود در برابر ظلم و ستم نشان داده‌اند. آنها برای دفاع از خود، برای بهبود شرایط کار و زندگی خود، دست به اقدام جمعی زده‌اند و خواستار آن هستند که میهنشان در خدمت تأمین نیازهای اکثریت باشد. ما به آنها درود می‌فرستیم و باپیکار و خواست‌های عادلانهٔ آنها ابزار همبستگی می‌کنیم.»
تا این تاریخ، رهبران تعدادی از سندیکاهای کارگران صنعتی جهان از کشورهای کانادا، استرالیا، دانمارک، اتریش، انگلستان، نیجریه، مقدونیه شمالی، تایلند که در چارچوب عضویت در کنفدراسیون سندیکایی جهانی اینداستریال فعالیت می کنند در پاسخ به فراخوان دبیر بخش سندیکاهای صنایع مربوط به انرژی اینداستریال در نامه هایی خطاب به ”سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران“ که هفت سال است که عضو این کنفدراسیون است، قاطعانه از اعتصاب کارگران پروژه ای ایران حمایت کرده اند. در این نامه ها که هفته های گذشته در فضای رسانه های مجازی انتشار یافته اند، ضمن ابراز حمایت مستقیم از اعتصاب و کارگران اعتصابی از جمله گفته شده است: “ما از درخواست شما از دولت برای تأمین مزد بهتر، شامل مزد معیّن برای هر طبقه‌بندی شغلی، و نیز تأمین اجتماعی مناسب و شرایط زندگی بهتر حمایت می‌کنیم. “….”این وضعیت [شرایط کاری تحمیل شده توسط شرکت های پیمانکاری] غیرقابل‌قبول و نقض آشکار استانداردهای بین‌المللی بنیادی کار است. …. ما عزم و اراده و شهامت فوق‌العادهٔ شما در برابر سرکوب را می‌ستاییم و با پیکار شما و درخواست‌های عادلانه‌تان اعلام همبستگی می‌کنیم.”
نامهٔ اعتراضی دبیرکل اینداستریال به رئیس‌جمهور اسلامی ایران
با انتشار خبر تهدید کارفرمایان پروژه ها در پالایشگاه نفت تهران به اخراج کارگران اعتصابی از کار، در پی فعالیت‌های پیگیر رهبران کودیر، دبیرکل اینداستریال با ارسال نامه‌ای اعتراضی به حسن روحانی، ایران را به رعایت قوانین بین‌المللی و مقاوله‌نامه‌های سازمان جهانی کار موظف دانست. در این نامه که در ۲۸ ژوئن ۲۰۲۱ [۷ تیر ۱۴۰۰] در ژنو، صادر شده، آمده است: اتحادیهٔ جهانی اینداستریال خواهان رعایت حقوق بنیادین کارِ کارگران نفت و گاز در ایران است
جناب آقای حسن روحانی، ریاست جمهوری اسلامی ایران
من این نامه را در مقام دبیرکل اتحادیهٔ جهانی اینداستریال به شما می‌نویسم که بیشتر از ۵۰میلیون کارگر را در بخش‌های معدن، انرژی، و تولید در بیشتر از ۱۴۰ کشور جهان، از جمله در ایران، نمایندگی می‌کند. از شما می‌خواهیم که بی‌درنگ برای پایان دادن به نقض حقوق بنیادین کارِ کارگران نفت و گاز در ایران اقدام کنید.
ما اخراج بیشتر از ۷۰۰ کارگر را که به‌خاطر پیوستن به «کمپین اعتصاب ۱۴۰۰» از کار بیکار شده‌اند، به‌شدیدترین وجه محکوم می‌کنیم. این اقدام، نقض فاحش بنیادی‌ترین استانداردهای بین‌المللی کار، شامل پیمان (مقاوله‌نامه) ۸۷ سازمان جهانی کار در مورد آزادی تشکل (سندیکایی) و حمایت از حق تشکل، و پیمان ۹۸ این سازمان در مورد حق تشکل و مذاکرهٔ دسته‌جمعی است. ما از شما می‌خواهیم که برای تضمین بازگشت به کارِ این کارگران بی‌درنگ اقدام کنید.
ما از فراخوان هزاران کارگر از بیشتر از ۶۰ شرکت پیمانکاری در هشت استان کشور در پروژه‌های نفت و گاز و در کارخانه‌های پتروشیمی که خواهان مزد بیشتر، پرداخت مزدهای عقب‌افتاده، و شرایط بهتر قرارداد هستند، کاملاً حمایت می‌کنیم. ضروری است که دولت [ایران] به این خواست‌های عادلانهٔ کارگران بخش نفت و گاز در مورد مزدها، شامل مزد معیّن متناسب با ردهٔ شغلی معیّن، تأمین اجتماعی مناسب، و شرایط زندگی بهتر، رسیدگی کند. اگر کارفرمایان این خواست‌ها را برآورده کنند، کارگران آماده‌اند که به سر کارهایشان بازگردند. همان‌طور که پیش از این به مناسبت‌های متعدد اعلام کرده‌ایم، از دید ما پذیرفتنی نیست که کارگران در استخدامِ شرکت‌های تأمین‌کنندهٔ نیروی کار برای پروژه‌های توسعه‌یی در میدان‌های نفت و گاز هستند. این نوع پیمانکاران نیروی انسانی با درست طبقه‌بندی نکردن شغل کارگران، اغلب سهم بیمهٔ کارگران را کمتر از حدّ لازم به سازمان تأمین اجتماعی می‌پردازند که روی مستمرّی بازنشستگی، بیمهٔ بیکاری، و بیمهٔ استعلاجی آنها تأثیر می‌گذارد.
بنابراین، اتحادیهٔ جهانی اینداستریال از دولت ایران می‌خواهد که بی‌درنگ از حقوق کارِ کارگران نفت و گاز حمایت و شرایط کار شایسته‌ای را برای کارگران به صورت استخدام مستقیم فراهم کند، که از جمله باید به مزد بیشتر، پوشش بهتر تأمین اجتماعی، و شرایط زندگی بهتر آنها بینجامد.
پاسخ و اقدام به‌موقع شما را انتظار داریم.
با احترام، والتر سانچز، دبیرکل
پیام های همبستگی کارگران جهان با کارگران اعتصابی نفت در ایران
۱۲ ژوییه ۲۰۲۱ [۲۱ تیر ۱۴۰۰] فدراسیون عمومی اتحادیه‌های کارگری عراق حمایت کامل خود را از کارگران نفت ایران در اعتصاب قهرمانانه‌ای که از ۱۹ ژوئن در دفاع از حقوق و منافع خود آغاز کرده‌اند و هنوز ادامه دارد، ابراز می‌کند و با آنها اعلام همبستگی می‌کند.
اعتصاب کارگران نفت در ایران، به‌ویژه کارگران قراردادی در پروژه‌های نفت و گاز و صنایع پتروشیمی در جنوب کشور، با توجه به شرایط اقتصادی دشواری که آنها متحمل‌اند، تحوّل مهمی در مبارزهٔ آنها در راه تأمین و تضمین حقوق و منافع کارگران در این بخش است. در حال حاضر، کارگران در ایران با شرایط کار دشوار، مزدهای کم، و حقوق‌های چند ماه عقب‌افتاده روبرو هستند. کارگران خواهان تعدادهای روزهای مرخصی مناسب، اخراج نشدن کارگران سندیکایی معترض، و الغای خصوصی‌سازی شرکت‌های تولیدی‌اند. کارگران اعتصابی همچنین بر ضرورت رعایت استانداردهای بهداشتی، زیست‌محیطی، و ایمنی در محل‌های کار، و برخورداری از حق تشکل در سندیکاهای مستقل و آزاد، تأکید دارند.
ما حمایت کامل خود را از کارگران نفت ایران در اعتصاب قهرمانانه‌شان اعلام و با آنها ابزار همبستگی می‌کنیم.
هیئت اجرایی فدراسیون عمومی اتحادیه‌های صنفی عراق
اعلام حمایت سندیکاهای بریتانیا
خانم فرانسیس اوگریدی، دبیرکل کنگرهٔ اتحادیه‌های کارگری انگلستان و ولز که میلیون ها عضو سندیکاهای کارگری در بریتانیا را نمایندگی می کند در پیام همبستگی خود با کارگران اعتصابی ایران در نامه‌ای به تاریخ ۱۴ تیر متذکر شد:
«من این نامه را در مقام دبیرکل کنگرهٔ اتحادیه‌های کارگری انگلستان و ولز به شما می‌نویسم تا پشتیبانی کامل خود را از…همهٔ کارگران پروژه‌های نفت و گاز و کارخانه‌های پتروشیمی، و همبستگی کامل خود را با آنها ابراز کنیم که اکنون در پارس جنوبی، تهران، و در سراسر ایران، دست‌کم در ۷۲ شرکت پروژه‌یی، در چارچوب اقدام هماهنگ شده‌ای با عنوان ”کمپین اعتصاب ۱۴۰۰“ دست به اعتصاب زده‌اند.
”ما از پیکار شما برای مزد بهتر و تأمین اجتماعی شایسته حمایت می‌کنیم. شما این پیکار را در شرایطی به پیش می‌برید که برای ضربه زدن به حقوق کار و تضعیف آن تلاش‌هایی صورت می‌گیرد، و به‌علاوه، حق اعتصاب شما آشکارا نقض و سرکوب می‌شود. شما در مبارزه‌ای درگیر هستید که بخش بزرگی از جنبش جهانی کارگران در آن سهیم و درگیر است. کامیابی شما در این پیکار برای همهٔ ما اهمیت دارد، و ما با عزم راسخ در کنار شما ایستاده‌ایم.“
در پیام همبستگی اتحادیهٔ آتش‌نشانان بریتانیا آمده است:
”پیکار شما برای مزد مناسب، حقوق کار، و تأمین اجتماعی، نبردی است که اعضای اتحادیهٔ ما به‌خوبی با آن آشنایند و از شما در این مبارزه حمایت می‌کنند. به‌علاوه، ما از محدودیت‌های شدیدی که دولت برای شما ایجاد کرده است مطلع هستیم: مانند امتناع از به رسمیت شناختن سندیکاهای مستقل و امتناع از به رسمیت شناختن حق کارگران به اعتصاب. به همین دلیل است که شهامت و عزم راسخ شما در دست زدن به چنین مبارزه‌ای را می‌ستاییم.
”مبارزهٔ شما، مبارزه‌ای مهم است. از جانب اتحادیهٔ آتش‌نشانان بریتانیا، حمایت کامل خود را از شما اعلام می‌کنیم و برای شما در تحقق کامل خواست‌هایتان آرزوی موفقیت داریم.“
اتحادیهٔ یونایت نیز ضمن ابراز همبستگی با کارگران اعتصابی، خطاب به کارگران ایران نوشت:
”اتحادیهٔ ”یونایت“(Unite) شهامت این کارگران را در دفاع از حقوق خود، در کشوری که این کارگران نمی‌توانند سندیکای مستقل و آزاد خود را داشته باشند، می‌ستاید. اقدام این کارگران به اعتصاب، با سرکوب شرکت‌ها و دولت‌ها روبرو می‌شود و پیامدهای ناگواری برای کارگران خواهد داشت. اتحادیهٔ ما همراه با دیگر اتحادیه‌های کارگری بخش نفت و گاز در جهان در این مبارزهٔ کارگران ایران در کنار آنها می‌ایستد.
”در شاخص حقوق جهانی کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری (ITUC)، ایران یکی از بدترین کشورها در جهان برای کارگران است، که در آن حقوق شخصی و برخورداری از عدالت نقض می‌شود، آزادی‌های مدنی و کارگری به‌شدّت سرکوب می‌شود، و فعالان سندیکایی به‌خاطر اعتصاب و اعتراض مورد پیگرد و اذیت و آزار دولتی قرار می‌گیرند. اتحادیهٔ ما همراه با اتحادیه‌های کارگری جهانی از ایران می‌خواهد که به حقوق کارگران احترام بگذارد و سندیکاهای مستقل کارگری را به رسمیت بشناسند.“
اتحادیهٔ سراسری کارکنان آموزشی بریتانیا (NEU) نیز در بیانیهٔ همبستگی خود با کارگران اعتصابی ایران نوشت:
«ما با کارگران اعتصابی که از حقوق خود دفاع می‌کنند و صدای اعتراض خود را نسبت به شرایط نامناسب، مزدهای عقب‌افتاده، کاهش روز‌به‌روز قدرت خرید، و وعده و وعیدهای توخالی کارفرمایان بلند کرده‌اند، ابراز همبستگی می‌کنیم.»
مایکل لینچ، دبیر کل اتحادیهٔ سراسری کارگران ریلی، دریایی، و حمل‌ونقل زمینی بریتانیا((RMT) در بیانیه ای خطاب به کارگران اعتصابی، ”همبستگی تام“ خود را با کارگران اعتصابی نفت و گاز ایران که برای مزد بهتر، تأمین اجتماعی مناسب، و شرایط زندگی بهتر مبارزه می‌کنند، اعلام کرد. این رهبر سندیکایی در بیانیه خود متذکر شد: “ما با تمام وجود از تلاش‌های کارگران ایران برای بهبود اساسی استانداردهای کار و حقوق کار حمایت می‌کنیم و برای آنها در پیکارشان آرزوی موفقیت کامل داریم.”
“اتحادیهٔ ما از مقام‌های ایران می‌خواهد که علیه کارگران پروژه‌یی مستأصلی که در شرایط خطرناک در دماهایی در حدّ ۵۵ درجهٔ سانتی‌گراد کار می‌کنند، دست به اقدام‌های تنبیهی نزنند و در عوض، به خواست‌های آنها توجه کنند و بی‌درنگ با آنها وارد گفت‌وگو شوند. ما، به مثابه رفقای اتحادیه‌یی بین‌المللی، پیکار کارگران ایرانی را پیکار خودمان می‌دانیم و در این پیکار، در کنار آنها و همهٔ کارگران نفت و گاز و پتروشیمی ایران می‌ایستیم.”
خانم کریستینا مک آنی، دبیرکل سندیکای شاغلان بخش خدمات عمومی بریتانیا در بیانیه ای به نمایندگی از ۱/۳ میلیون نفر عضو خود همبستگی این سندیکا را با هزاران نفر از کارگران صنعت نفت و گاز در سراسر ایران، که برای دستمزد عادلانه، خدمات اجتماعی، شرایط بهتر ایمنی در محیط کار و سطح زندگی مناسب و پایان دادن به سیستم دلالی قرارداد های کار، به مثابه بخشی از ”کمپین اعتصاب ۱۴۰۰“، مبارزه می کنند، اعلام کرد. خانم مک آنی در نامه خود همچنین متذکر می شود که :”ما علیرغم سرکوب مداوم اتحادیه های مستقل کارگری و نادیده گرفتن حقوق اساسی کارگران از جمله حق اعتصاب توسط دولت ایران، در کنار شما هستیم که با شجاعت فوق العاده از حقوق خود دفاع می کنید.”
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۱۳۴، ۲۸ تیر ۱۴۰۰