نوشتهٔ نورمن سالِمان[i] ترجمهٔ نیما حیدری – اختصاصی اندیشه نو
هنگامی که دوازده سال پیش با دختر هفت سالهای به نام گلجوما در یک اردوگاه پناهندگان در کابل آشنا شدم، او به من گفت که بمب‌ها یک روز صبح زود، در حالی که او در خانه‌شان در درّهٔ هلمند در جنوب افغانستان خوابیده بود، فروریختند. گلجوما با صدایی نرم و بی‌غل‌وغش آنچه را اتفاق افتاد برایم توصیف کرد. برخی از افراد خانواده‌اش جان خود را از دست دادند. او نیز یک دستش را از دست داد.
آنها که بستگان گلجوما را کشتند و کاری کردند که او خودش حالا باید فقط با یک دست زندگی کند، سربازان روی زمین نبودند. جنگ هوایی آمریکا بود که چنین کرد.
بر اساس اعلام روز چهارشنبه [۱۴ آوریل/۲۵ فروردین] رئیس‌جمهور بایدن، تمام نیروهای آمریکایی [تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱] از افغانستان خارج خواهند شد، ولی دلیلی وجود ندارد که فرض کنیم جنگ هوایی در افغانستان به پایان خواهد رسید. چیزی که بایدن نگفت، به اندازهٔ همان چیزی که گفت مهم است. او اعلام کرد که «سربازان آمریکایی، و همچنین نیروهای اعزامی متّحدان ما در ناتو و شریکان عملیّاتی ما، از افغانستان خارج خواهند شد» (تا ۱۱ سپتامبر). و اینکه: «ما از لحاظ نظامی در افغانستان درگیر نخواهیم ماند.»
اما رئيس‌جمهور بايدن نگفت که آمريکا بمباران افغانستان را متوقف خواهد کرد. به‌علاوه، او تعهّد کرد که «ما به کمک به نیروهای دفاع ملّی و امنیتی افغانستان ادامه خواهیم داد»، گفته‌ای که در واقع نشان‌دهندهٔ قصدی ضمنی برای «درگیر ماندن از لحاظ نظامی در افغانستان» است.
در حالی که تیترهای بزرگ و متن اصلی پوشش رسانه‌یی این خبر سرشار از این بود که جنگ آمریکا در افغانستان در ماه سپتامبر به پایان خواهد رسید، جزئیات متن این پوشش خبری چیز دیگری می‌گوید.
تیتر درشت و اصلی در بالای صفحهٔ اصلی سایت نیویورک تایمز در سراسر روز چهارشنبه چنین اعلام می‌کرد که: «خروج سربازان آمریکایی در افغانستان به طولانی‌ترین جنگ آمریکا پایان خواهد داد.» امّا، جایی در لابه‌لای بند سی‌ودوّم گزارشی با عنوان «بایدن تمام سربازان رزمی را تا 11 سپتامبر از افغانستان خارج می‌کند،» تایمز نوشت: «به گفتهٔ مقام‌های فعلی و سابق آمریکا، به‌جای [نگه داشتن] سربازان اعلام شده در افغانستان، آمریکا به احتمال زیاد به ترکیبی نامعلوم از نیروهای مخفی ‘عملیّات ویژه’، پیمانکاران پنتاگون، و عوامل مخفی اطلاعاتی برای پیدا کردن و حمله به خطرناک‌ترین تهدیدهای القاعده یا دولت اسلامی [داعش] تکیه خواهد کرد.»
مَتیو هو (Hoh)، کادر رزمی دریایی پُرسابقه‌ای که در سال ۲۰۰۹ بلندپایه‌ترین مقام آمریکایی بود که در اعتراض به جنگ افغانستان از وزارت امور خارجی استعفا داد، روز چهارشنبه در مؤسسهٔ «دقّت عمومی» (Public Accuracy) به همکارانم چنین گفت: «صرف‌نظر از اینکه این ۳۵۰۰ نفر نظامی اعلام‌شدهٔ آمریکا افغانستان را ترک کنند یا نه، ارتش آمریکا همچنان در قالب هزاران نیروی ‘عملیّات ویژه’ و کارمندان و عوامل سیا، از طریق ده‌ها اسکادران (گردان هوایی) از هواپیماهای جنگنده و پهپاد مستقر در پایگاه‌های زمینی و بر روی ناوهای هواپیمابر در منطقه، و نیز با صدها موشک کروز بر روی کشتی‌ها و زیردریایی‌ها، در افغانستان و اطراف آن حضور خواهد داشت.»
ما به‌ندرت در این باره چیزی می‌شنویم، امّا جنگ هوایی آمریکا با افغانستان بخش عمده‌ای از عملیّات پنتاگون در آنجا بوده است. و اکنون بیش از یک سال است که دولت آمریکا حتّیٰ از تلاش برای اعلام میزان بمباران‌ها خودداری می‌کند.
مِدیا بنجامین و نیکولاس دیویس، که پژوهشگرانی پیگیر و دقیق هستند، ماه گذشته نوشتند: «ما نمی‌دانیم، چون دولت ما نمی‌خواهد ما بدانیم. از ژانویه ۲۰۰۴ تا فوریه ۲۰۲۰، ارتش آمریکا آمار بمب‌ها و موشک‌های انداخته شده بر روی افغانستان، عراق و سوریه را ثبت می‌کرد، و آن را در گزارش‌های منظّم ماهانهٔ “خلاصهٔ حمله‌های هوایی” منتشر می‌کرد که همهٔ روزنامه‌نگاران و مردم به‌آسانی به آن دسترسی داشتند. امّا در مارس ۲۰۲۰، دولت ترامپ ناگهان انتشار این “خلاصه”ها را متوقف کرد، و دولت بایدن هم تا کنون آنها را منتشر نکرده است.»
جنگ آمریکا در افغانستان صرفاً به این دلیل که رئیس‌جمهور بایدن و رسانه‌های خبری آمریکا به ما این طور می‌گویند، به پایان نخواهد رسید. همان‌طور که گلجوما و تعداد بی‌شمار دیگری از مردم افغانستان تجربه کرده‌اند، سربازانِ نیروی زمینی ارتش تنها عوامل این جنگ هولناک نیستند.
صرف‌نظر از اینکه کاخ سفید و تیترهای خبری چه می‌گویند، تا زمانی که بمباران و ‘عملیات ویژه’، که در هاله‌ای از پنهان‌کاری ادامه دارد، پایان نیابد، پرداخت هزینهٔ کشتار در افغانستان از جیب مالیات‌دهندگان آمریکایی نیز پایان نخواهد یافت.
اندیشه نو: استفاده تمامی و یا بخشهایی از این مطلب با ذکر منبع بلا مانع است.
[i] نورمن سالِمان مدیر ملّی RootsAction.org و نویسندهٔ کتاب‌های زیادی است. او نمایندهٔ برنی سندرز از کالیفرنیا در کنوانسیون‌های ملّی حزب دموکرات آمریکا در سالهای ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ بود. او بنیان‌گذار و مدیر اجرایی مؤسسهٔ Public Accuracy است.