افزایش ناچیز دستمزد ، در شرایطی به کارگران ایران عرضه می شود که کارگران در بدترین شرایط تاریخ کشور قرار گرفته اند. شرایطی که می شود آن رابا دوران وبای ناصرالدین شاه مقایسه کرد.
هزاران کارگر و زحمتکشان جان خود را داده اند و هزاران نفر با این بیماری (کرونا ) دست و پنجه نرم می کنند ، بیمارستان ها جایی برای بیماران ندارند، مردم برای فرار از این اوضاع به هر دری میزنند تا شاید گشایشی حاصل شود ، تعداد کثیری از کارگران قرار دادی بیکار شده اند.اکثر مزایای کارگران شاغل حذف شده است.
در این شرایط که تمامی دنیا دنبال راه حل است در ایران برعکس عمل می کنند. نه بسته های حمایتی وجود دارد، نه امکانات پزشکی ، کارگران باید در موقعیت کاری باشند ولی افرایش دستمزد معکوس اعلام می شود .
این شرایط نشان داد بدون وجود تشکل مستقل کارگری نمی توان خواسته به حق کارگران را از دولت مطالبه کرد .
نمی توان منتظر معجزه بود! باید به این شرایط معترض شد و نشان داد که مردم ناآگاه نیستند و سرکوب کار نمی کند.
جنبش کارگری از این شرایط باید بهره گیرد و سازماندهی پایه ای پیش ببرد ،رهایی توسط خود کارگران بدست می آید.
خفت و ننگ بر خودفروشانی که با نان کارگران بازی می کنند.
پرتوان باد مبارزات کارگران
سندیکای مستقل کارگران
شرکت واحد اتوبوسرانی تهران
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
فروردین ۹۹