در سالی که گذشت با مشکلات، اتفاقات و واقعیات زیادی روبرو شدیم. از سیل‌های سال ۹۸به این واقعیت دست یافتیم که عملکرد حاکمیت در حوزه کنترل و مدیریت بحران‌ها بسیار ضعیف، مختل و ناکارآمد است. این ناکارآمدی تا حدی است که در آبان‌ماه با چرخشی متحیرانه از روندهای قانونی و به‌واقع، زیر سوال رفتن جمهوریت و حاکمیت نهادهای انتخابی قانونی نظیر مجلس، شاهد گران شدن سوال برانگیز بنزین بودیم؛ گرانی‌ای که برخلاف شعارهای مسئولین حکومت، اثرات اقتصادی همه‌جانبه‌ای بر زندگی مردم، به‌خصوص فرودستان، آن‌هم در مدت زمانی کوتاه برجای گذاشت.
نحوه عدول حاکمیت از اراده عمومیِ متجلی در صندوق‌های رأی در ماجرای گرانی بنزین، با برخورد پلیسی و خشونت‌آمیز با معترضانِ به خیابان آمده، پایان نیافت و دامنه سرکوب و رویارویی حاکمیت با ابهامات مردم به قطع نزدیک به دو هفته‌ای اینترنت سراسری کشانده شد. این نحوه برخورد درواقع شروعی عریان بر نمایان شدن شکاف بین زبان مسئولان و نیازهای مردم بود.
شلیک و اصابت موشک پدافندی سپاه به هواپیمای مسافری تهران-کیف یکی دیگر از موضوعاتی است که تا ابد در اذهان ما ایرانیان و همینطور مردم جهان باقی خواهد ماند. این واقعیت که روزها به میلیون‌ها ایرانی و میلیاردها نفر از مردم جهان با وقاحت تمام دروغ گفته شد، موضوعی است که بسیار حائز دقت و توجه است. این واقعه نشانگر آن است که عدم وجود جریان آزاد اطلاعات، نهایتاً دروغگویی و کتمان حقیقت را در پی خواهد داشت؛ این کتمان‌کاری، نهایتاً به سلب اراده از مردم در روندهای حاکم بر آنان خواهد شد.
این واقعیت در ماجرای همه‌گیری ویروس جدید کرونا واضح‌تر رخ نمود. در حالی‌که از ماه‌ها قبل در کشور چین شروع شده بود، بسیاری از کشورها به قصد حفظ جان شهروندانشان اقدام به کنترل کامل راه‌های ارتباطی از جمله پروازهای مسافری به کشور چین کرده بودند. اما مسئولان ایرانی برخلاف هشدارها نه تنها پروازها را از این کشور متوقف نکرده، بلکه بعدها با توجه به وجود گزارشات شناسایی افراد مشکوک به بیماری، از گردهمایی‌های مختلف مخوصاً راهپیمایی ۲۲بهمن جلوگیری نکرده و این گزارشات را صرفاً شایعاتی دست‌ساخته بیگانگان و دسیسه عنوان کردند. حتی با محرز شدن وجود بیماری در شهر قم، از قرنطینه این شهر جلوگیری و خود این امر باعث گسترده شدن بیماری در تمامی کشور شد؛ بیماری‌ای که تا کنون جان هزاران نفر از هموطنانمان را گرفته و تا ماه‌های آینده نیز باعث خواهد شد که بسیاری از نزدیکان و عزیزانمان دیگر در کنارمان باقی نمانند.
بازخوانی و تدقیق در تمامی این وقایع نیازمند روزها و روزها تفکر و اندیشه است. اما دستکم آن‌چیزی که در این قضایا واضح است، این است که سیل، زلزله، ویروس‌ها و باقی عوامل پایه‌ای، صرفاً آغازگر یک روند و چالش است. نباید از یاد برد که یکی از عوامل اصلی از دست رفتن جان هموطنانمان در سیل‌ها، زلزله‌ها، سقوط هواپیماها و بیماری‌های کشنده، عدم وجود مدیریت کافی، نبود توان حل و فصل و مقابله با این چالش‌ها و نبود تعهد کاری نسبت به مردم است. مردمی که در نتیجه‌ی این روندها، برخلاف شعارهای آرمانی ۵۷، به‌جای آن‌که بر سرنوشت خود حاکم باشند، محکوم به اراده حاکمانشان شده‌اند.
اما تولد سال نو، با این‌که موید آغازی جدید است، باید نمادی بر ادامه مسیر هم باشد. مسیری که در آخرین نمود خود، با مشارکت بسیار اندک مردم در انتخابات اخیر مجلس، نشان داد که اکنون مردم خواهان استقرار عدالت و آزادی و تجلی کامل سیاست مردمی هستند.
در این روزهای آغازین سال ۱۳۹۹، با نگاهی به تاریخ قرون وسطی و وقایع متبوع بیماری طاعون، نباید فراموش کرد که جامعه ایرانی و جهانی اکنون در مرز یک تغییر تاریخی و بنیادی است. تغییری که در پس آن جهانی عادلانه‌تر، آزادتر و رها‌تر از چنگال‌های صاحبان قدرت و ثروت و تزویر و ایدئولوژی‌های مرتجعانه، چشم انتظار ماست.
«دانشجویان متحد» ضمن تبریک رسیدن سال نو بر تمامی دانشجویان و مردم، جان‌های از دست رفته در حوادث سال گذشته و همچنین ناشی از بیماری کووید-۱۹ را گرامی داشته و همدردی خود را با تمامی نزدیکان آنان اعلام می‌دارد؛ چراکه این رنج‌ها، رنج‌هایی متعلق به تمامی ملت ایران است.
همچنین اعلام می‌داریم که در سال نو، همچنان متعهدانه و مسئولانه نسبت به آرمان‌های اساسی‌مان حرکت خواهیم کرد. به امید روزهای بهتر.