آمریکا در شرایطی به استقبال انتخابات ریاست جمهوری سوم نوامبر 2020 می رود که در طرف اردوی جمهوریخواهان از هم اکنون کاندیدای نهایی بدون هیچ تردیدی “دونالد ترامپ” خواهد بود، اما در اردوی دمکرات ها از هم اکنون به نوعی یک انتخابات ملی در جریان می باشد که تصویر روشنی از طیف بندی و تمایلات عمومی را در معرض دید رای دهندگان می گذارد. در بین دمکرات ها هم اکنون یک مبارزه واقعی و بسیار حساس در جریان است که در یک طرف آن سناتور ورمانت “برنی سندرز” به عنوان یک سوسیال دمکرات با وعده های متفاوت و فراتر از نظام سیاسی و ساختار اقتصادی معمول کاپیتالیسم آمریکایی قرار دارد. در طرف دیگر اما فوجی از کاندیدای میانه و راستگرا از “جو بایدن” معاون رئیس جمهوری در دوران هشت ساله ریاست جمهوری “باراک اوباما” قرار گرفته که نماد وضع موجود تلقی می شود تا “پیت بوتجج” شهردار سابق شهر ساوت بند در ایالت ایندیانا تا میلیادر مشهور “مایکل بلومبرگ” با ثروت افسانه یی 56 میلیارد دلاری و جمهوریخواه و شهردار سابق نیویورک در صف ایستاده اند. در این میان البته سناتور ماساچوست خانم “الیزابت وارن” در این بین یک حالت پاندولی دارد که به دلیل مواضع و وعده های چپگرایانه خود بیشتر متمایل به دیدگاه سندرز می باشد و با افول بخت وی به دلیل کوچ حامیان ایشان به سمت کمپین برنی، احتمالا بعد از سه شنبه بزرگ در سوم مارس که انتخابات مقدماتی حزب دمکرات در 14 ایالت برگزار و تکلیف یک سوم کل آرای مجمع نمایندگان حزبی مشخص می شود با کناره گیری از رقابت ها در کنار سندرز قرار خواهد گرفت. نظرسنجی های ملی نشان می دهد که اقبال عمومی در سطح ملی از برنی سندرز بیشتر از دیگر کاندیدای حزب دمکرات می باشد و وی با طرح انقلاب اجتماعی خود در عرصه بیمه های همگانی، امکان تحصیل رایگان و حداقل دستمزد پانزده دلاری برای نیروی کار، مسیر این انتخابات را به سمت یک همه پرسی ملی در دوگانه حفظ وضع موجود و ضرورت تغییر ساختاری سوق داده است.
رقابت هایی که در اولین گام از ایالت “آیووا” شروع شد به دلیل رقابت شانه به شانه سندرز با بوتجج و افتضاحی که در جریان شمارش آرای مجمع های حزبی انجام شد و با اعمال نفوذ شعبه حزب دمکرات در این ایالت (که حتی اعتراض کمیته مرکزی حزب دمکرات را موجب شد که خواستار بازشماری آراء گردید و مورد موافقت شعبه ایالتی قرار نگرفت) در نهایت با اعلام پیروزی بوتجج با 26,2 درصد در مقابل سندرز با 26,1 درصد، تلنگر و هشداری بود برای این حزب که مسیر تقلب انتخابات مقدماتی 2016 که سندرز را قربانی “هیلاری کلینتون” کردند و باختند، به چه اندازه می تواند پر هزینه باشد. سندرز هر چند که محق بود اما در این مرحله تنها به یک اعتراض بسنده کرد و تابع استراتژی کلی خود برای حفظ وحدت در درون حزب از حق مسلم خود گذشت. در گام دوم انتخابات در “نیوهمشایر” برگزار شد که این بار سندرز با تفاوت بدون حرف و حدیث آرای خود، توانست با کسب بیش از 26 درصد بر بوتجج با 24 درصد پیروز شود. با وجود این اقبال عمومی به طرف سندرز اما دیگر کاندیدای جناح راست و از جمله جو بایدن که ابتدا ستاره اقبال الیگارشی حزب دمکرات بود و در این دو ایالت شکست سختی خورده بود، اعتقاد داشتند چون در این ایالت های سفید تنوع قومی وجود ندارد به زودی در ایالت هایی که تکثر نژادی وجود دارد سندرز به در بسته خواهد خورد. به همین دلیل همه نگاه ها به ایالت “نوادا” دوخته شد که به دلیل اکثریت رنگین پوست بر اساس پیش بینی های اولیه انتظار داشتند که بایدن اولین پیروزی خود را کسب کرده و جلوی موتور شتابناک سندرز را سد کند. این توهم اما در نوادا به یاس تبدیل شد و با برگزاری انتخابات حزبی این ایالت پیروزی شوک آور سندرز با کسب حدود 47 درصد در مقابل 19 درصد بایدن، 18 درصد بوتجج و 9 درصد وارن، نشان داد که هر چه می گذرد ماشین درو کنی رای سناتور ورمانت با قدرت بیشتری به پیش می تازد و این در حالی بود که طبق نظرسنجی های یک هفته قبل گفته می شد بایدن پیشتاز این ایالت است.
از هم اکنون نگاه ها به ایالت کارولینای جنوبی جلب شده است که در روز شنبه 29 فوریه قرار است انتخابات مقدماتی حزب دمکرات در آنجا انجام گیرد و از هم اکنون هم همه رسانه های دمکرات و حتی جمهوریخواه پیروزی قطعی بایدن را وعده داده اند و بعد از آن در سوم مارس موعد حساس ترین مرحله این رقابت در “سه شنبه بزرگ” فرا می رسد که در 14 ایالت عمدتا بزرگ و کلیدی تکلیف یک سوم آرای مجمع های حزبی مشخص می شود. در این میان ورود بلومبرگ به این کارزار هر چند که گفته می شود برای کمپین سندرز خطر اصلی است اما آنان که به روند تحولات آمریکا و ماهیت پدیده جنبش انقلاب اجتماعی سندرز پی برده اند به خوبی می دانند که حضور شهردار سابق نیویورک حتی به سندرز در این راه و هم چنین شکستن آرای رقبای راستگرای خود کمک هم می کند. از آنجا که تا برگزاری انتخابات در روز سه شنبه بزرگ به نظر نمی رسد که امیدواران در اردوی راست دمکرات ها از دور رقابت ها کنار بکشند و تاکنون نیز به توصیه های بلومبرگ برای کناره گیری و حمایت از وی جهت سد کردن راه سندرز توجه نشان نداده اند، این موضوع برای سندرز جهت پیروزی و تثبیت خود در این مرحله جنبه حیاتی دارد. بدون تردید بعد از سه شنبه بزرگ بعضی از رقبای دمکرات از این کارزار به دلیل عدم محبوبیت و شانس کاندیداتوری نهایی کنار خواهند کشید اما زمان برای جناح راست دیر می شود و سندرز می تواند مهر خود را بر افکارعمومی ملی و دمکرات محکم تر از قبل بکوبد. در صورتی که در سه شنبه بزرگ روند امور سیر طبیعی خود را طی کند و برنی سندرز فاصله خود را از دیگر رقبای نزدیک و مورد توجه الیگارشی حزبی افزایش دهد، سناتور ورمانت باید مرحله دوم استراتژی انتخاباتی خود را آغاز کرده و با سناتور وارن به عنوان معاون اول خود وارد ائتلاف شده و هم زمان با مذاکره با حزب “سبز” آنان را به اردوگاه خود بکشاند که هر دو احتمال قابل دست یافتن است. به عکس تصور “دولت پنهان” و الیگارشی حزب دمکرات ورود بلومبرگ به عرصه رقابت ها نه تنها خطری برای سندرز نخواهد داشت که به دلیل جنبش عدالت طلبانه وی می تواند به کمپین ایشان و جلب نظر رای دهندگان مستقل و ناراضی از وضع موجود تحرک بیشتری هم ببخشد. از آنجا که برنی سندرز خارج از محدودیت های حزب دمکرات یک نگاه فراحزبی دارد و متکی به طبقات نابرخوردار و جوانان پرشور با کمک های مالی زیر هزار دلاری حامیان میلیونی خود وارد رقابت ها شده است هم اینکه وی را از لابی های قدرت نزدیک به حزب دمکرات بی نیاز می کند و هم اینکه در صورت تقلب و اعمال نفوذ می تواند این بار با پرهیز از اشتباه دور قبل به صورت مستقل وارد رقابت های ریاست جمهوری 2020 شده و با تکیه بر آرای مستقل ها، بخش چپ دمکرات و به خصوص بخش وسیعی از جامعه ناراضی آمریکا از وضع موجود، این انتخابات را تبدیل به یک رقابت سه ضلعی کند.
از صفحه فیسبوک نویسنده: “این مطلب در روز سه شنبه ششم اسفند ماه در روزنامه شرق به چاپ رسیده است.”