ژیژک فیلسوف نامدار معاصر جمله جالبی دارد. می گوید:
رسانه هیولاست . یک هیولای وحشتناک ، یک هیولای لازم ، یک هیولای دوست داشتنی .
درست می گوید . رسانه هیولاست ، آنجا که کابوس شبانه قدرتمندان می شود و آن هنگام، که رویاهای شیرینشان را به زهری تلخ تبدیل می کند.
رسانه هیولایی قاطع است. ضروری است. مطلقا ضروری . فرقی ندارد ،جنگ باشد ، یا بحرانی در میانه ی زندگی . یقه می گیرد. سفت و سخت و بی رحمانه .
رسانه هیولایی مهربان است ، آن هنگام که فریاد بی صدایان می شود و در همهمه ی فراموشی ها ، رنج های فراموش شدگان را فریاد می زند.
اما به چرخشی می تواند ، صدای فراموشی باشد. طبلی گوشخراش و سازی ناکوک تا پنهان کند، سیمای حقیقی زورمندان را و به وارونگی حقیقت بنشیند. ساز اختناق.
آنگونه که هر تبعیضی، جلوه ای باشد از آنچه که هست، از آن چه که باید باشد، بی هیچ امکانی از تحول و تغییر. بردگی مطلق .
آنگاه رسانه هیولایی است وحشتناک برای توده ها .
میان آن هیولای دوست داشتنی و این وحشت مطلق ، مرز باریکی و کوتاهی است به کوتاهی چرخش قلم و خیانت زبان.
زبان که خیانت کرد جنگ می شود امری ضروری . درد می شود وضعیتی عادی در زندگی بشری.
در میانه این دو ، آنها که چرخش قلمشان به سمت روشنایی است ، کم نیستند در زمانه ما. آنها که تاوان می دهند همچنان برای افشای تباهی ها .
امروز روز آنهاست .بله روز شما . روز شما که ارزش قلمهایتان را می دانید و هرگز کم فروشی نمی کنید.
روزتان مبارک هیولاهای دوست داشتنی.
#روز_خبرنگار
@Sahamnewsorg