تنها راه برون رفت از تعارضات متعدد و غیرقابل انکار برزخ سوریه دستیابی به یک اجماع جهانی در این کارزار طاقت فرسا است، وگرنه دمل‌های چرکین جنگ سوریه ممکن است دوباره سر باز کرده و احتمالا اینبار امریکا با جسارت و هیمنه مضاعف‌تری وارد عرصه نبرد خواهد شد.
بهار نیوز-این روزها روسیه اصرار دارد که آمریکا درصدد تدارک حمله نظامی به سوریه و برهم زدن توازن قوا در آنجا می‌باشد، و برعکس آمریکاییها سعی می‌کنند بنوعی این خبر را تکذیب کرده و از حساسیت موضوع بکاهند. اما آیا واقعا جنگ تمام عیاری در راه است و یا اینکه اینها یک جنگ تبلیغاتی تدافعی از سوی روسها محسوب می‌شود؟!
با نگاهی به وضعیت سوریه متوجه می‌شویم که شاید بشار اسد در موقعیت کنونی عملا در موضع قدرت قرار گرفته باشد ولی تازه تعارضات سیاسی و معضلات عظیم آواربرداری جنگ در این کشور شروع شده است. همچنین مدعیان پیروزی در میدان سوریه یعنی روسیه، ایران و تا حدی‌ترکیه اتفاق نظر استراتژیکی بر سر تقسیم غنایم ندارند و چه بسا بمرور با همدیگر تعارضات جدی نیز پیدا کنند. از طرفی جایگاه جهان غرب در این وادی جنگ زده یک جایگاه قابل اتکا و باثباتی نیست و لذا همواره دخالت‌های پیدا و پنهان آنها حداقل در ابعاد سیاسی ادامه پیدا خواهد کرد.
اما تنها راه برون رفت از تعارضات متعدد و غیرقابل انکار برزخ سوریه دستیابی به یک اجماع جهانی در این کارزار طاقت فرسا است، وگرنه دمل‌های چرکین جنگ سوریه ممکن است دوباره سر باز کرده و احتمالا اینبار امریکا با جسارت و هیمنه مضاعف‌تری وارد عرصه نبرد خواهد شد. چراکه جنگ احتمالی در سوریه بمراتب برای آمریکا از جنگ با ایران و کره شمالی کم هزینه‌تر و توجیه پذیرتر خواهد بود و شاید سریع‌تر بتواند دونالد ترامپ را به رها شدن از کابوس استعفا و استیضاح برساند. اما برخلاف گذشته این بار ایران نمی‌تواند نیروی اثربخشی در میدان جنگ آمریکاییها و روس ها باشد، و عملا روسیه نیز حاضر نخواهد بود که هزینه هم پیمانی گسترده با ایرانی‌ها را در تقابل با آمریکاییها و اسرائیلی‌ها را بپردازد، و چه بسا تقسیم سوریه به دو بخش تحت حمایت روسها و آمریکاییها محتمل‌ترین سناریو باشد و عملا نیروهای ایرانی از اینجا مانده و از آنجا رانده خواهند شد و یا شاید بتوانند در نهایت بعنوان یک پیمانکار نظامی متحد روسها در منطقه باقی بمانند. ولی عملا تأثیرگذاری سیاسی و استراتژیک خود را در منطقه از دست خواهند داد.
لذا ضروری بنظر می‌رسد که ایران خوشبینی‌ها در میدان سوریه را کنار بگذارد و قبل از اینکه در یک عمل انجام شده قرار بگیرد تجدید نظر جدی در مورد استراتژی اش در سوریه نموده و کارکرد نظامی خود در سوریه را بتدریج با یک تأثیرگذاری سیاسی مبادله نماید، و این امر محقق نخواهد شد مگر اینکه ایرانی‌ها نیز همچون غربی‌ها منادی دموکراسی و چندصدایی در سوریه شوند و همه تخم مرغ هایشان در سوریه را در سبد نظامی و غیردموکراتیک روسها سرمایه گذاری نکنند.