متاسفانه از چند ماه قبل تا کنون، اقتصاد ایران در حال سقوط و آشفتگی بسر میبرد. کاهش مداوم و روزانه ی ارزش پول ملی،ریال، افزایش تورم لجام گسیخته بطوریکه تورم گاها ساعتی در حال افزایش است و مانند اسب چموش و سرکش ، گرانی افسار بریده وکسی هم یارای مهار ان نیست. افزایش قیمت طلا و سایر قیمتها براى تمامی کالاها وخدمات در حال تشدید است ، بطوریکه انسان را به یاد بحران اقتصادی المان بعد از جنگ جهانی اول و در سالهای 1919 تا 1923 می اندازد. این بحران که با خروج آمریکا از برجام، روند خیلی شتابانی گرفته است همه ی مردم را در بهت و هراس فراوانی قرار داده است وهیچکس بدرستی نمی داند که چه چیزی در انتظار ماست. اسف انگیزتر اینکه تجویزها و درمانهایی که برای این اشفتگی صادر شده است ویا میشود، انقدر ناکارامد ، ضعیف ،غیرواقع واشتباه میباشد که تاکنون بجای هم نرسیده است. مانند دلار 4200 هزارتومانی جهانگیری،استفاده از قوه ی قهریه برای تثبیت قیمت دلار،ویا مثل تصمیم امروز دولت که بازهم اقای جهانگیری مامور اعلان آن گردید یعنی فروش نفت توسط بخش خصوصی،امری که قبلا در دولت احمدی نژاد امتحان گردید و هیچ ثمری بجز فساد ورانت گسترده بهمراه نداشته است. می دانیم که هنوز بابک زنجانی دومیلیارد وششصد میلیون یورویی که از پول نفت بالا کشیده است علیرغم زندان و حکم اعدام، پس نداده است معلوم نیست دولت بر چه مبنایی دوباره تصمیم گرفته است که راه رفته را دوباره بیازماید؟
شوربختانه اقتصاد ایران مانند درختیست که موریانه فساد ، اختلاس ورانت وغیره ،آنرا در بر گرفته است و انچیزی که بیشتر از همه ی اینها ما را می ترساند اینست که هیچ برنامه اى برای خروج ازین وضعیت مشاهده نمیشود و دولت بی کفایت روحانی ،کاملا واداده است. امروز بزرگترین قربانی شرایط بغرنج فعلی،طبقه کارگر و سایر اقشار فرودست جامعه است .کسانیکه حقوق ناچیزشان را اگر به موقع هم بگیرند فاقد قدرت خرید است.این تورم وحشتناک کمر ما کارگران را خورد کرده است امروز بیش از پیش رسیدن به یک زندگی شایسته وانسانی ،دور و غیر واقع بنظر می رسد و گرنه اقازاده ها وسرمایه داران و طبقه مرفه نشین ،با تبدیل اموال خود به دلار ویا طلا ،به ارزش دارایی هایشان چندین برابر هم افزودند ویا با سرمایه گذاری در کشورهای دیگر ، هیچگونه اسیبی نخواهند دید.اما برای زحمتکشان که هزاران درد و رنج دارند شرایط مذکور غیرقابل تحمل و غیرقابل قبولست.ما حق داریم که صاحب یک زندگی خوب وشرافتمندانه با حداقل استاندار جهانی باشیم.ما از فقر خسته شده ایم.ما از این همه حوادث ملال آور واضطراب آور که پیرامون زندگیمان قرار دارد خسته شده ایم. ما ازین همه تهدید ، بی فردایی و ناامیدی خسته شده ایم.از جنبه کوتاه مدت و فوری ما خواهان ان هستیم تا در شرایط سخت ودشوار فعلی، کمیته دستمزد با توجه به میزان تورم اقتصاد،هر سه ماه تشکیل شود وبا حضور نمایندگان واقعی طبقه کارگر،نسبت به افزایش دوباره حقوق کارگران تعیین تکلیف شود.کارگران برای اینکه بتوانند از زندگی خود صیانت کنند باید از یک طرف، حق قانونی اعتصاب داشته باشند وهم با ایجاد سندیکاهای مستقل کارگری بتوانند از خود دربرابر هر تهدیدی دفاع کنند. جامعه روبه اشفتگی میرود وما بیش از گذشته در معرض انواع تهدید قرار داریم و کاملا اسیب پذیر وبی دفاع هستیم. اتحاد تمامی کارگران ، تنها چاره کارماست.
زنده باد اتحاد و همبستگی همه ی کارگران ایران وجهان
✍️رضارخشان
✍️فریدون نیکوفرد
10/4/1397
سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران