نپیوستن به مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار برای ایران یک پرونده بزرگ است، افزود: شاید گفته شود که تاکنون علیه ایران در سازمان جهانی کار پرونده‌ای باز نشده است اما نپیوستن ایران به این دو مقاوله‌نامه خود یک پرونده بزرگ است. از این رو اگر می‌خواهیم که عضویت ایران در هیات مدیره سازمام جهانی کار برای این سازمان و کشورهای عضو ثمربخش باشد باید به این دو مقاوله‌نامه بپیوندیم و رعایت آن را برای همه الزام‌آور کنیم.
«حسین حبیبی» فعال صنفی کارگری در گفتگو با ایلنا، اظهار داشت: حالا که ایران عضو هیات مدیره سازمان جهانی کار شده است باید زمینه برای پیوستن ایران به مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار هموار شود تا کارگران بتوانند از این رهگذر به آزادی‌های صنفی و استقلال عمل دست یابند.
دبیر کانون هماهنگی‌های شوراهای اسلامی کار کشور با بیان اینکه بدون برخورداری از حق داشتن تشکل مستقل کارگری و حق اعتراض آزادانه نمی‌توان نسبت به چانه‌زنی واقعی بر سر ابتدایی‌ترین حقوق کار دل بست، تصریح کرد: مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ رعایت ابتدایی‌ترین حقوق کار را برای دولت‌ها الزام کرده‌اند چراکه بدون این دو ابزار ابتدای ولی کارآمد نمی‌توانیم بر سر سایر حقوق خود چانه‌زنی کنیم.
وی نتیجه چنین فرایند معیوبی را برای کارگران ناگوار خواند و افزود: امروز می‌بینیم که با وجود تمام تلاش‌هایی که برای مقابله با هجمه‌های صورت گرفته همچون لایحه اصلاح قانون کار، طرح استاد شاگردی و حالا طرح کارورزی انجام می‌شود بازهم به اشکال مختلف این هجمه‌ها از راه می‌رسند که این نتیجه همان عدم برخوداری از قدرت چانه‌زنی در گفتگوهای سه‌جانبه است.
حبیبی افزود: در چنین شرایطی دفاع و صیانت از نیروی کار به معنای مدرن و امروزی آن محقق نمی‌شود و حتی مقاوله‌نامه ۱۴۴ سازمان جهانی کار که در خصوص اهمیت رعایت سه‌جانبه‌گرایی است تحت‌الشعاع نپیوستن ایران به مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار قرار می‌گیرد.
دبیر کانون هماهنگی‌های شوراهای اسلامی کار کشور در ادامه با اشاره به اهمیت پیوستن ایران به مقاوله‌نامه ۱۵۷ سازمان جهانی کار، در خصوص رعایت ایمنی و بهداشت کار در معادن، گفت: این درست است است که رعایت ایمنی و بهداشت کار در معادن باید با استاندارهای جهانی تطابق داشته باشد اما باید به یاد داشته باشیم که در معدن یورت تشکل مستقل کارگری وجود نداشت تا بر عدم رعایت ایمنی نظارت کند.
وی افزود: در نتیجه چه بخواهیم چه نخواهیم حتی مقاوله‌نامه ۱۵۷ نیز تحت‌الشعاع مقاوله‌نامه ۸۷ سازمان جهانی کار در خصوص آزادی وجود تشکل مستقل کارگری قرار می‌گیرد.
بازرس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور در ادامه با اشاره به مولفه‌های کار شایسته، همچون امنیت شغلی و ایمنی شغلی تصریح کرد: در کنار طرح‌های استاد شاگردی و کارورزی، رعایت نکردن ایمنی و بهداشت کار، پرداخت دستمزدهای پایین و شرکت‌های پیمانکاری از دیگر مسائلی هستند که مولفه‌های کار شایسته را نقض می‌کنند. البته باید در کنار اینها به آزادی در اظهار عقید و بیان مشکلات روابط کار هم اشاره کرد.
وی با بیان اینکه نپیوستن به مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار برای ایران یک پرونده بزرگ است، افزود: شاید گفته شود که تاکنون علیه ایران در سازمان جهانی کار پرونده‌ای باز نشده است اما نپیوستن ایران به این دو مقاوله‌نامه خود یک پرونده بزرگ است. از این رو اگر می‌خواهیم که عضویت ایران در هیات مدیره سازمام جهانی کار برای این سازمان و کشورهای عضو ثمربخش باشد باید به این دو مقاوله‌نامه بپیوندیم و رعایت آن را برای همه الزام‌آور کنیم.