بر خلاف تبلیغات هدف داری که در طول مبارزات انتخاباتی در رابطه با انتخابات بریتانیا از طرف رسانه ها تلقین شد، موضوع خروج بریتانیا مسئله اصلی مردم نبود. موضوع مهم برای اکثریت مردم مربوط به سیستم درمانی و آموزشی و سیاست هایی بود که امکانات شغلی و اجتماعی مردم را محدود می کرد.
انتخابات بریتانیا روز 8 ژوئن برابر با 18 خرداد برگزار شد. نتیجه نهایی انتخابات با اینکه حزب محافظه کار را با 318 کرسی در صدر قرار داد اما این حزب را با مشکل مواجه ساخته است. حزب محافظه کار با توجه به این نتایج قرار است برای تشکیل دولت جدید با حزب کوچکی از ایرلند شمالی ائتلاف کند. محافظه کاران امیدوار بودند با انجام انتخابات زودرس تعداد کرسی های خود را در انتخابات بیشتر کنند. این مهم نه تنها اتفاق نیافتد بلکه نسبت به انتخابات قبلی 12 کرسی خود را نیز از دست دادند. حزب کارگر توانست 29 کرسی بیشتر را تصاحب کند. تعداد کرسی های حزب محافظه کار 318 و حزب کارگر 261 اعلام شده است. حزب محافظه کار 44 درصد آراء و حزب کارگر 43 درصد آراء را کسب کردند.
از هنگام اعلام انتخابات زود هنگام بریتانیا توسط ترزا می، نخست وزیر، تمامی نظر سنجی ها نشان می داد که حزب حاکم محافظه کار با اکثریت زیاد، انتخابات را برنده خواهد شد و حزب کارگر به رهبری جرمی کوربین با اختلاف زیاد شکست خواهد خورد. موقعی که ترزا می انتخابات زود هنگام را اعلام کرد، نظر سنجی ها نشان می داد که حزب کارگر 24 درصد از حزب محافظه کار عقب می باشد. با شروع کمپین انتخاباتی و اعلام برنامه حزب کارگر که گرایش به سیاست های چپ گرایانه در آن کاملا برجسته بود به تدریج فاصله این حزب با حزب حاکم محافظه کار کمتر گردید. عملیات تروریستی در لندن و منچستر بدون شک به کمپین انتخاباتی حزب کارگر کمک نکرد و باعث شد توجه افکار عمومی نسبت به موضوع انتخابات منحرف شود. این حملات در هنگامی اتفاق افتاد که حزب محافظه کار بعد ازاعلام برنامه و سیاست هایش و اینکه مجبور گردید نسبت به بعضی سیاست ها عقب نشینی کند، شدیدا تحت فشار افکار عمومی قرار گرفته بود.
جرمی کوربین در سال 2015 به رهبری حزب کارگر انتخاب شد. انتخاب جرمی کوربین نارضایتی شدیدی را در بین هیئت حاکمه بریتانیا به وجود آورد. اعضای دست راستی حزب کارگر که به سیاست های تونی بلر، رهبر سابق دست راستی اعتقاد داشتند و عمده نمایندگان در پارلمان را تشکیل می دادند در دو نوبت با اقدامات کودتا گونه در صدد برآمدند تا جرمی کوربین را از رهبری حزب کارگر برکنار کنند. جرمی کوربین با پشتیبانی اعضای عادی حزب که بعد از انتخاب وی به رهبری حزب افزایش بسیار زیادی را شاهد بود توانست این اقدامات را خنثی و رهبری خود را تثبیت کند.
چنانچه انتخابات فعلی با شکست حزب کارگر مواجه می شد، برکناری جرمی کوربین برای مخالفانش راحت تر بود اما با توجه به نتایج اخیر باید با قاطعیت گفت که موقعیت جرمی کوربین و از همه مهم تر سیاست های چپ گرایانه وی، از موقعیت محکم تری برخوردار خواهد شد.
جرمی کوربین در جریان مبارزات انتخاباتی قول داد چنانچه اکثریت کرسی های مجلس را بتواند کسب کند، سیستم بهداشتی و آموزشی کشور را ترمیم خواهد کرد و به سیاست های ریاضتی پایان خواهد داد. جرمی کوربین قول داد در صورت انتخاب راه آهن کشور را ملی خواهد کرد و سیاست پشتیبانی بیشتر از اقشار محروم تر جامعه را گسترش خواهد داد.
بر خلاف تبلیغات هدف داری که در طول مبارزات انتخاباتی در رابطه با انتخابات بریتانیا از طرف رسانه ها تلقین شد، موضوع خروج بریتانیا مسئله اصلی مردم نبود. موضوع مهم برای اکثریت مردم مربوط به سیستم درمانی و آموزشی و سیاست هایی بود که امکانات شغلی و اجتماعی مردم را محدود می کرد.
در هر صورت انتخابات بریتانیا پایان یافته و قرار است حزب محافظه کار دوباره دولت را تشکیل دهد. دولتی که بسیار ضعیف خواهد بود. اما موضوع مهم در این انتخابات این می باشد که گفتمان چپ در صحنه سیاسی بریتانیا موقعیت خود را بسیار مستحکم کرده است و احزاب سیاسی نمی توانند این مهم را در برنامه های سیاسی خود مد نظر قرار ندهند.