ما اعتقاد داریم که :
« من شهروند هستم، یعنی من برده و رعیت هیچکس نیستم. یعنی من حق حیات انسانی دارم. یعنی من حق دارم که سرنوشت خودم را تعیین کنم. من آزادم و تحت سلطه‌ی اراده‌ی مستبدان نیستم. یعنی من شأن و حیثیت و کرامت انسانی دارم. یعنی ما انسانها، همه با هم در همه‌ی زمینه‌های زندگی اجتماعی، دارای حقوق انسانی برابریم »
حرکت به سوی پیشرفت و حل مشکلات جامعه ، در گروی وجود برنامه ریزی و مدیریت علمی در جهت حل مشکلات زندگی و دفاع از حقوق مردم است.
این از وظایف اصلی شورای شهر است.
اما چرا از شورای شهر تهران اغاز کرده ایم ؟
تمرکز امکانات و خیمه زدن مافیاهای ضد مردمی برای غارت منابع مردم در تهران، وضعیتی ایجاد کرده است که اگر بتوان مدل ها و برنامه های موفقی را در تهران اجرایی کرد، با تعمیم این برنامه ها در سراسر میهن، مسیر برای توسعه ی انسانی عدالت محور در تمام ایران گشوده می شود .
منشور ائتلاف پیشتازان عدالت برای شورای شهر تهران
به منظور رفع بی‌عدالتی های اجتماعی و اقتصادی که ناشی از شرايط اقتصادی و اجتماعی حاكم بر جامعه و محيطی است كه ما در آن زندگی می‌كنیم ، ما خواهان:
1-اجرای حق بر شهر ، یعنی ما حق داریم از مسوولین شهری و شورای شهر برای عملکردشان توضیح بخواهیم. اتاق شیشه ای را به منظور شفاف سازی کلیه تصمیمات شهری و مالی شورای شهر و شهردار خواهانیم. تا قدرتمندان نتوانند شهر را برمبنای ثروتمندتر شدن خود تصاحب کرده و اعمال نظر کنند.
2- ما خواهان پارلمان شهری هستیم. شوراهای شهر به یک اداره ی ناتوان و منفعل در برابر شهرداران و مدیریت های شهری و دولت و حکومت تبدیل شده اند. شهردار باید تحت فرمان و نظارت شورای شهر باشد و نه برعکس
3- ما خواهان مدیریت کارآمد و مردمی متخصص هستیم. شورای شهر محل باند بازی و افراد غیرمتخصص نیست. اگر شورای شهر از متخصصین و از مدیریت لازم برخوردار بود هرگز فاجعه پلاسکو و آلودگی هوا به دلیل ساخت و سازهای بی رویه ساختمان های بلندمرتبه روی نمی داد.
4- کودکان کار صاحبان حقی هستند که حقوق انسانی اشان توسط سیستم موجود از آنان دریغ شده است. این بر عهده شورای شهر و شهرداری است که بایستی از درآمدهای شهر این پدیده زشت و غیرانسانی را در هماهنگی کامل با سمن های مردم نهاد مدیریت کرده و با تخصیص بودجه و ایجاد مراکز آموزشی و پرورشی موقعیت انسانی را به آنان بازگرداند. کافی است از درآمدهای بانک شهر کلیه کودکان کار را در سراسر کشورساماندهی و به آغوش خانواده هایشان بازگرداند.
5- ساماندهی محله های کارگری و فقیرنشین باید از عمده فعالیت های شورای شهر و شهرداری با دیدگاه فقرزادیی همراه باشد. معماری شهری باید به گونه ای باشد که حیوانات موذی، و ولگرد که ناقل بیماری هستند و همچنین شبکه های فاضلاب، ترافیک، آلودگی هوا و صوتی را با اختصاص دادن فضاهای سبز، پارک های مجهز تفریحی، محل های ورزشی،…. مدیریت کرده و کثافت بالای شهر را به محله های کارگری سرازیر نکند. در محله های کارگری باید با ساخت و اختصاص مراکز لباسشویی و ایجاد حمام های رایگان بخشی ازمشکلات شستشو و انتقال بیماری را سد نمود.
6- شورای شهر و شهرداری باید با تخصیص بودجه برای ایجاد گرمخانه و خوابگاههای رایگان برای رانده شدگان و با بکارگیری روانشناسان و مددکاران اجتماعی با همکاری تنگاتنگ سمن های مردم نهاد درگیر با آسیب های اجتماعی این انسانها را به جامعه و آغوش خانواده هایشان بازگرداند.
7- شورای شهر و شهرداری باید به مجموعه کارگران و کارکنانی که خدمات شهری را ارایه می دهند رسیدگی کرده و از تبعیض در میان آنها خوداری نموده و با هماهنگ کردن حقوق ها در تمامی زیرمجموعه خود و حل مسکن به ویژه کارگران و کارکنان شرکت واحد اقدام نماید. تبدیل تاکسی های شهری به تاکسی های مدرن با رعایت کامل حقوق شهروندی با کمترین هزینه و دادن سوبسید به رانندگان تاکسی و حذف دست های آلوده شرکت های پیمانکاری از تاکسیرانی و شرکت واحد اقدام کرده تا این کارکنان بتوانند با آسودگی خاطر به ارایه خدمات بپردازند.
8- فرهنگسراها نباید محل درامدزایی برای شهرداری و ثروتمندان شهر باشد. فرهنگسراها محل آموزش حقوق شهروندی، فرهنگی ، سیاسی، صنفی است. فرهنگ سازی و ارتقا شهروندان به شهروندانی آگاه از حقوق اجتماعی و سیاسی خود می باید هدف اصلی فرهنگسراها باشد. با در اختیار گذاشتن رایگان این مراکز به سمن های درگیر با آسیب های اجتماعی و فرهنگی و صنفی و اجتماعی می توان از توان سمن ها برای کم نمودن آسیب های اجتماعی و ارتقا فرهنگی و آموزشی شهروندان بهره برد. سمن های فعال درحوزه آسیب های اجتماعی، فرهنگی می باید از فرهنگسراها استفاده رایگان بنمایند و این حق سمن های مردم نهاد است.
9- بازنشستگان عمده ترین استفاده کنندگان از پارک های شهر هستند. متاسفانه در این پارک ها هیچ تمهیدی برای وقت گذرانی صحیح این عزیزان اتخاذ نشده است. می توان و باید از روانشناسان و مربیان ورزشی استفاده کرد تا این پدران و مادران کهنسال ما با ورود به پارک ها احساس آرامش و روحیه برای باقی عمر را باز یابند. شورای شهر و شهرداری باید با به خدمت گرفتن مربیان ورزشی که تخصص کافی در امور ورزشی کهنسالان را دارند، برای تندرستی و شادابی سالمندان ، به پارک ها اعزام کنند.
10- آسایشگاههای سالمندان نباید به اتاق انتظار مرگ تبدیل شود. شورای شهر و شهرداری با اختصاص بودجه این مکان ها را برای سالمندان به مجموعه ای که باقی عمر را در سلامت و سرزندگی بسر ببرند با استفاده از مددکاران این رشته باید تبدیل کنند.
بیائید سرنوشت مان را خودمان در سایه ی عقلانیت و گفتگوی جمعی تعیین کنیم. ما می توانیم و باید برای بهتر زندگی کردن، در مدیریت جامعه و تعیین سرنوشت خودمان نقش داشته باشیم. سهم ما از زندگی، بسته به همت و حرکت جمعی هوشمندانه ماست.
ائتلاف پیشتازان عدالت برای شورای شهر تهران