اصل ۵۵ منشور به سازمان ملل متحد ماموریت داده است تا برای ارتقای سطح زندگی و شرایط پیشرفت و توسعه اقتصادی و اجتماعی فعالیت کند . بر همین اساس سازمان در سال ۱۹۴۲ در سانتیاگو پایتخت شیلی کنفرانس بین المللی تامین اجتماعی را برگزار کرد و توصیه هایی به منظور تعمیم و توسعه تامین اجتماعی ارائه داد . در همین راستا- اعلامیه جهانی حقوق بشر که از ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ – از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد صادر شد در ماده ۲۲ خود اصلی را مقرر می دارد که بر طبق آن هر کس به عنوان عضوی از جامعه حق برخورداری از تامین اجتماعی را دارد. ماده ۲۳- این اعلامیه بر حق کار حق به دست آوردن درآمد منصفانه حق عضویت آزاد در سندیکاها و اتحادیه ماده ۲۵- اعلامیه نیز مقرر می دارد هر کس حق دارد از سطح زندگی مناسبی برای تامین بهداشت و رفاه خود و خانواده اش به ویژه از خوراک ، پوشاک، مسکن ، مراقبت های پزشکی و دیگر خدمات اجتماعی مناسب برخوردار باشد .همچنین به هنگام بیماری ،بیکاری،طلاق و پیری یا دیگر شرایطی که فرد به عللی خارج از اراده انسان از وسایل امرار معاش محروم می شود باید از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود -و اصل ۲۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی برخورداری از تامین اجتماعی از نظر بازنشستگی ،پیری،بیکاری و از کارافتادگی ، بی سرپرستی ، در راه ماندگی و حوادث و سوانح نیاز به خدمات بهداشتی و درمانی و مراقبت ها از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم ،خدمات و حمایت های مالی فوق را برای یکایک افراد کشور تامین کند.
پیش به سوی احیای سندیکاها و اتحادیه کارگری
با هدف ارتقا بخشیدن به سطح زندگی عموم مردم و ریشه کن کردن فقر
بازنشستگان سندیکای بافنده سوزنی تهران
پنجشنبه ۱۵ خرداد ۱۴۰۴