«ایران در آستانه یکی از حادترین بحران‌های زیست‌محیطی و اقتصادی تاریخ خود قرار گرفته است»؛ این جمله‌ای است که سارا نصیری نوشته‌اش دربارهٔ بحران آب در نشریهٔ دنیای اقتصاد را با آن آغاز کرده است.
در این مطلب آمده است که در جمهوری اسلامی بحران آب هر سال مرزهای جدیدی را درمی‌نوردد. بعد از خشکیدگی صنعت و چالش تأمین آب کشاورزی، بحران به تأمین آب آشامیدنی رسیده است. افت ده‌میلیارد مترمکعبی آب ورودی به مخازن سدها زنگ خطر بحران آب آشامیدنی را به صدا درآورده است. هم‌زمان با این وضع، فرونشست زمین در ایران به بدترین حالت رسیده و خطرهای تازه‌ای را به جامعه و اقتصاد ایران تحمیل کرده است.
در متن این گزارش آمده است:
* در اثر بحران آب، اقتصاد و امنیت اجتماعی و سکونت در مناطق گسترده‌ای از ایران با چالشی جدّی مواجه شده است.
* بعد از صنعت و کشاورزی، بحران حالا به «تأمین آب آشامیدنی» رسیده است.
* افت ده‌میلیاردی آب ورودی به مخازن سدها به معنای کاهش ۳۷درصدی آبی است که امسال می‌باید به شهرها و مناطق متعدد کشور رسانده شود.
* هم‌‌اکنون حدود هفده‌میلیارد متر مکعب آب در مخازن سدها وجود دارد که بسیار نگران‌کننده و بی‌سابقه است.
* هم‌زمان، خروجی آب از سدها نیز ۱۰درصد کاهش یافته است به عبار دیگر، ذخایر آبی کشور نه‌فقط در حال کاهش، بلکه در حالت هشداردهنده است.
* اگر روند موجود ادامه یابد، تابستان امسال فقط دوره‌ای گرم و کم‌آب نخواهد بود، بلکه نقطه‌عطفی در ورود ایران به عصری از کم‌آبی، مهاجرت اجباری، تنش‌های اجتماعی و بحران‌های اقتصادی زنجیروار خواهد بود.
حل این بحران مستلزم بررسی‌های کارشناسانه، فارغ از سیاست‌های آلوده به رانت و سوءمدیریت، توجه جدّی به اقتصاد شهری و روستایی، و توجه به کار و زندگی زحمتکشان جامعه است.
شنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۴