دختران میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در گفت‌و گو با وب سایت «کلمه»، از آخرین وضعیت سلامتی، علت حضور در بیمارستان و شرایط نگهداری پدر و مادر خود در حصر سخن گفتند.
روز گذشته «زیتون» به نقل از یکی از پرسنل‌های بیماستان قلب تهران از حضور این دو رهبر «جنبش سبز» در بیمارستان برای انجام سیتو آنژیوگرافی خبر داده بود.
نرگس موسوی در این گفت‌وگو، ضمن تایید این خبر گفت «ما در مورد اینکه آنها را چه زمانی بیمارستان می‌برند اطلاعی نداریم. اما پزشکان بیمارستان گفته‌اند آنها را برای چکاپ برده‌اند در مورد حواشی بدرفتاری مأموران هم باید بگوییم وضعیت بحرانی حاکم نیست و ضمناً والدین ما بدرفتاری احتمالی را ساکت نظاره نخواهند کرد و بنابر روحیات آنها، روایت حاضر بسیار بعیداست. ما می‌گوییم نیازی به این صحبت‌ها نیست خود حصر بزرگ‌ترین ظلم است.»
آخرین دختر موسوی و رهنورد در خصوص علت حضور آنها در بیمارستان توضیح داد: «پدرمان، در هفته‌های اخیر یک بیماری ناگهانی با عوارض مقطعی حاد و نگران‌کننده عارض شد که می‌توانست جانش را به‌طور جدی درخطر بیاندازد اما از ما پنهان شد. کسی به ما خبر نداد. او با مادرم به‌تنهایی بحران را گذراند البته پزشک در خانه آمده بوده که ما بی‌خبر بودیم و از کم و کیف حادثه و کار پزشکی هم بالطبع بی‌خبریم. همچنین نشانه‌های آن بیماری مجدداً و خفیف‌تر در آخرین ملاقات ما وجود داشت.»
نرگس موسوی، فرزند زهرا رهنورد و میرحسین موسوی در مورد دلایل جلوگیری از انتشار اخبار «محصورین» گفت که «پس از هربار انتشار اخبار مربوط به رهنورد و میرحسین، شرایط حصر برای ایشان سخت تر می شود. او در همین رابطه مثال زد: «وقتی مادرم دستش شکست بر سر این مسئله که هرروز بتوانیم تماس تلفنی داشته باشیم تا از وضعیت ایشان باخبر باشیم توافق شد اما به‌محض اطلاع‌رسانی ما بابت تماس تلفنی این امکان محدود شد. اما با توجه به علاقه و پیگیری دوستان و دوست داران به‌عنوان‌مثال هر بار که برای چکاپ می‌رفتند و مسئله‌ای مربوط به‌سلامتشان مطرح می‌شد، افرادی که اطلاع پیدا می‌کردند، خودشان اطلاع‌رسانی می‌کردند.»
به گفته نرگس موسوی مسئله به همین جا ختم نمی شود؛ خانواده شرایط محصورین را با وزیر بهداشت، رییس جمهوری و حتی برخی مراجع نیز در میان می گذاشتند، هرچند شاهد پیگیری ویژه و پیگیری خاصی در این رابطه نبودند.
او همچنین تایید کرد که این دو رهبر محصور جنبش سبز به تلویزیون و سه روزنامه دسترسی دارد. نرگس موسوی تاکید کرد که تحلیل‌های دقیق والدینش ناشی از تجربه و شناخت کامل پدر و مادر از شرایط سیاسی و اقتصادی کشور است، موضع‌گیری‌های مشخص و اظهارنظرهای روشنی دارند که با فرزندانشان در میان می‌گذارند و البته در مواردی به خاطر وجود دوربین و شنود و مأمورین بعضی از مواضع خود را بیان نمی‌کنند اما برای انتقال این اظهارنظرها قطعاً محدودیت هست.
او نگرانی از شرایط اقتصادی کشور و محدودیت‌های اجتماعی، را به عنوان مهمترین دغدغه والدینش دانست و تاکید کرد دغدغه اساسی ایشان نه وضعیت ظالمانه و غیرقانونی و مجرمانه حصرشان بلکه فسادهای اقتصادی و تحمیل شرایط ناخواسته بر گرده ملت ایران است.
در این گفت‌و گو ، کوکب موسوی در پاسخ به سوالی در خصوص آخرین وضعیت حصر ازنظر وضعیت زندان خانگی و محل ملاقات و ارتباط تلفنی یا حضوری هفتگی با دیگران ، گفت:«تغییر در مورد وضع رابطه محصورین با خانواده صورت نگرفته است. او انتشار اخباری مبنی بر «تغییر محسوس در وضعیت حصر» را راهکاری برای سبک شد بار وجدان برخی از دوستان «سرگردم سیاست بازی» دانست و تاکید کرد که هر انسان حقوقی دارد این حقوق از سه انسان زنده به بدترین وجه دریغ شده اگر اندکی از آن حق که بشود زنده ماند برگردانده شود، به معنی این نیست که مسائل حل‌شده و آن‌قدر اصل مسئله ایزوله کردن و کوتاه بودن دست این سه بزرگوار از همه آنچه که ملزومات حیات انسان امروزی است شدید هست که مثلاً اگر ۶ ماه یک‌بار دکتر بردن آن‌هم بعد از حاد شدن مسائل را تغییر نام بدهیم این تغییرات بسیار کوچک است.
کوکب موسوی در همین زمینه ادامه داد: «آن‌قدر جان آنها در کنار وضعیت مبهم امنیتی همچنان غیرثابت و درخطر هست که ما مدعی باشیم تغییراتی صورت نگرفته و هرچه هست تنها به آرامش حاکم بر جامعه و رفع حالت بحرانی سال‌های قبل از ۹۲ برمی‌گردد و نه تغییرواقعی. چه تضمینی دارد که از ملاقات تا ملاقات بعدی در آن فضاهای بسته اتفاقی نیافتد و از ما و حتی وزیر و وکیل پنهان بماند؟ آیا برای حتی عمل‌های جراحی ما حق حضور و یا حتی اطلاع داریم که اگر اتفاقی افتاد حضورداشته باشیم؟ آیا آنها در هنگام مشکلات لازم نیست تا امین و محرمی کنار خود داشته باشند؟ البته خدا بزرگ است و ما آنها را به خدایی سپردیم که به مادر موسی دستور داد تا فرزندش را در امواج رها کند و هم او به سلامت به مقصد رساندشان.»
فرزند دو تن از رهبران در حصر جنبش سبز در ادامه گفت که «والدینش در حصرند، حصر یعنی جایی که هیچ قانونی حاکم نیست و هیچ اطمینانی برای لحظه بعد وجود ندارد و وقتی آنها در آن خانه‌ها هستند کسی جز مأموران به آنها دسترسی ندارد و به همین دلیل امنیت نداشته آنها در دست کسانی است که پاسخی برای هیچ اتفاقی نمی‌دهند و اصولاً خود را از هر مسئولیتی مبرا می‌دانند و اگر هم اتفاقی بیافتد هریک به دوش دیگری خواهد انداخت چنانکه درتهدیدهایشان هم این دست صحبت‌ها بوده است. به‌هرحال هر اتفاقی در آنجا مسئولیتش با همه حصر سازان و حامیان آن است و برای هر که کمی با شرایط امنیتی آشنایی داشته باشد و منصفانه نگاه کند این مهم نگران‌کننده است.»
کوکب موسوی در مورد نحوی ملاقات های هفتگی با والدینش، نیز توضیح داد که این ملاقات ها نه در منزل محصورین که در خانه مجاور است.
او در رابطه با دسترسی میرحسین موسوی و زهرا رهنورد به تلفن گفت: «تلفن علی‌رغم اصرارهای ما هنوز در اختیار گذاشته نشده و البته در ساعت ملاقات‌ها یعنی یک هفته یک‌بار مأمور تلفن منزل مادربزرگ را می‌گیرد تا با آنها صحبت کند. در هنگامی‌که نیازی از آن‌سو باشد هم سر زندانبان در صورت صلاحدید تلفن می‌کند و انتقال می‌دهد.».
زهرا موسوی نیز با بیان اینکه برای آنها خبرها فقط صرف یک آگاهی عمومی نیست و بسیار دقیق و لحظه‌ای اخبار را پیگیری و بر اساس همه این موارد تحلیل می‌کنند و برای رفع مسائل، راهکار ارائه می دهند. هرچند که دقیقا به دلیل مفهوم «حصر» اینحرف‌ها منتقل نمی‌شود.
به گفته زهرا موسوی حرکت محصورین برای خدا، مردم وجدانشون و تعهداتی که حس می‌کرده‌اند، بوده.او اضافه کرد: «عزیزان ما در بدو حمله مأمورین به منزل باهم عهد بستند که دیگر به آزادی حتی فکر هم نکنند تا نگران جان و هزینه و حبس و غیره نباشند از این منظر انتظاری نداشتیم و نداریم. اما این به معنا نیست که ما سه فرزند و بقیه خانواده‌های دور و نزدیک محصوران به این وضع فجیع راضی هستیم یا رنج نمی‌کشیم.»
کوکب موسوی در همین رابطه گفت که این حصر از ابتدا ظلم، ستم و غیرقانونی بوده و غیرقانونی ادامه پیداکرده است و هرچه بیشتر ادامه پیدا کند لکه ننگی برای خودشان است.
نرگس موسوی نیز افزود: «نکته مهم تحمیل این حصر ظالمانه و، غیراخلاقی و غیرقانونی و غیرشرعی است که متأسفانه برخی از مسئولین مرتبط با تکرار واژه‌های نخ‌نما و افتراهای اثبات‌نشدنی سعی در توجیه آن دارند که آشکار بر عموم مردم است و با توجه به بالاتر رفتن آگاهی همه اقشار و شنیدن در دل مردم پاکمان از هر طبقه و صنفی، مشخصاً مجرمانه است و مسئولین مربوطه باید در مورد نقض حقوق انسانی محصورین و اتلاف عمر ایشان در این حصر به‌سرعت پاسخ‌گو باشند.»
به گفته او محصورین جز دلسوزی و تبری نجستن از حق خورده شده مردم و خون ریخته شده به‌ناحق عزیزان و پیش‌بینی شرایط هولناکی که در روزها و سال‌های اخیر همه افراد جامعه شاهد آن بودند، مرتکب جرمی نشده‌اند.