گلرخ ایرایی (@golrokhiraee) امروز شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۴ در شبکهٔ ایکس خبر از برگزاری محفلی در بند زنان زندان اوین در گرامیداشت جان‌باختگان تپه‌های اوین در فروردین ۱۳۵۴ داد.
امسال ۵٠ سال از تیرباران بیژن جزنی، محمد چوپان‌زاده، مشعوف کلانتری، احد جلیل‌افشار، حسن ضیاء‌ظریفی، عباس سورکی و عزیز سرمدی، از مبارزان چریکی چپ‌گرا که بعدتر «چریک‌های فدایی خلق» خوانده شدند، و نیز دو تن از اعضای ارشد نسل اول سازمان مجاهدین خلق به نام‌های کاظم ذوالانوار و مصطفی جوان خوشدل، در تپه‌های اوین به‌دست مأموران ساواک پهلوی گذشت.
رسانه‌های رسمی آن زمان نوشتند این زندانیان سرشناس در حین فرار تیر خورده‌اند. اما بعدتر آشکار شد که ساواک با تیرباران کردن آنها، که در حال گذراندن حکم زندان بودند، از چریک‌های بیرون‌از زندان انتقام گرفت.
گلرخ ایرانی، زندانی محبوس در اوین، امروز در شبکهٔ ایکس به یاد این جان‌باختگان نوشت:
ما دادخواهیم
و آنچه ما را به آنان پیوند می‌زند نه خون، بلکه راهی است که برای مبارزه با ستم برگزیدند. پنجاه سال پیش در چنین روزهایی نُه تن که دغدغهٔ آزادی و مردمانِ تحت ستم را داشتند بر تپه‌های اوین به‌دست مزدوران ساواک تیرباران شدند. صدای چکاندن ماشه‌ها، بوی باروت، و رد خونشان همچنان وجدان‌های بیدار را به خود جلب می‌کند. همه ساله در فصل بهار و فروردین‌ماه یاد و خاطرهٔ این جان‌باختگان انقلاب که قربانی ساواک آریامهری! شدند در ذهن تداعی می‌شود و با خاطرهٔ هزاران زندانی سیاسی قتل‌عام شده به‌دست رژیم آخوندی در دههٔ شصت و تابستان ۶۷ پیوند می‌خورد. حضور زنجیر‌وار «ما» در کنار هم و زنده بودن نامشان در یادمان ادامهٔ راه پُرفراز و نشیبی است که در آن قدم گذاشتند، و علیه ستم شوریدند. بی‌گمان راهشان ادامه دارد.
#نه_می_بخشیم_نه_فراموش_می_کنیم
جمعی از زنان اوین
فروردین ۱۴۰۴