محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران، گفت: «بر اساس مطالعاتی که در دولت ارائه شده، سالانه حدود ۵۰هزار نفر از هموطنان ما در اثر پیامدهای ناشی از آلودگی هوا جان خود را از دست می‌دهند.» او افزود که مجموع خسارت‌ها و هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم ناشی از بیماری‌ها، درمان، مرگ‌ومیرها، و دیگر پیامدهای اجتماعی آلودگی هوا، سالانه در حدود ۱۲میلیارد دلار است.
او در ادامه گفت که «کشور ما به‌طور میانگین، حدود ۳۰۰ روز آفتابی در سال دارد، در حالی‌که کشورهایی با تنها ۱۰۰ روز آفتاب، مسیر گذار به انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر را جدی گرفته‌اند» و در جایگزین کردن سوخت‌های فسیلی با انرژی پاک پیشتازند.
وزیر دولت ایران صرفاً به بیان واقعیتی اکتفا می‌کند که دولت او و دولت‌های پیش از او در به وجود آمدن آن نقش و مسئولیت داشته‌اند. مسئولان جمهوری اسلامی اغلب طوری حرف می‌زنند که گویا تا کنون نقشی در سیاست‌گذاری نداشته‌اند و مسئولیتی در حل فوری چنین مسائلی ندارند. لابد این بار هم مقصر مردم‌اند، نه بی‌مسئولیتی و بی‌برنامگی و بی‌توجهی سیاستمداران و دولتیان.
آلودگی هوا سال‌هاست که به‌ویژه در کلان‌شهرهایی مانند تهران و اصفهان و اهواز به بحران زیست‌محیطی و بهداشتی تبدیل شده است. استفادهٔ گسترده از سوخت‌های فسیلی در صنایع و حمل‌ونقل، همراه با بی‌توجهی به توسعهٔ مناسب انرژی‌های تجدیدپذیر و پاک، از عوامل اصلی این معضل سلامت همگانی است.
جمعه ۲۹ فروردین ۱۴۰۴