
با سپاس از دغدغهی همکار گرامی، جناب آقای رحیمیشاد، طرح این پرسش نشان از دلسوزی و نگاه ژرف ایشان به مسئولیت اجتماعی فرهنگیان دارد. تلاش میکنم که در چارچوب اساسنامه، و راهبردهای کلان مجموعه پاسخی به پرسش ایشان بدهم.
یک. همانگونه که اشاره فرمودید، اساسنامهی تشکلهای صنفی فرهنگیان و این شورا بر ماهیت غیرسیاسی آنها تأکید دارد. این بدان معناست که هدف غایی ما تسخیر قدرت سیاسی یا ورود مستقیم به ارکان آن نبوده و نیست. انتظار ایفای نقش راهبری سیاسی کلان جامعه از سوی شورای هماهنگی، با توجه به این ماهیت و همچنین پتانسیلها و محدودیتهای یک تشکل صنفی، واقعبینانه به نظر نمیرسد.
با اینحال، برداشت شورای هماهنگی از «سیاسی نبودن» به معنای انفعال در برابر مسائل کلان جامعه و بیتفاوتی نسبت به سرنوشت مردم و کشور نبوده و نیست. ما بر این باوریم که «سیاست» را باید نه صرفاً در قامت «قدرت رسمی»، بلکه در مفهوم وسیعتر آن، یعنی «جامعه» فهمید.
دو. کنشگری ما در این چارچوب، مبتنی بر رویکرد «جامعهمحوری» است. برخلاف رویکرد «دولتمحوری» که راهبری سیاسی را برای یک تشکل صنفی/مدنی تجویز میکند، رویکرد «جامعهمحوری» قویترین و پایدارترین تأثیرگذاری بر سیاستها و ساختارها، را از طریق افزایش «قدرت اجتماعی» دنبال میکند. این قدرت اجتماعی از مسیر آگاهیبخشی، سازماندهی مطالبات صنفی و ائتلاف با دیگر جنبشهای اجتماعی مطالبهگر که دغدغههای مشترک دارند، حاصل میشود. چنین رویکردی است که میتواند ضامن وحدت در یک مجموعهی سراسری با آرا و نظرات مختلف شود.
سه. از طرف دیگر تلاش برای ارتقای حقوق و منزلت فرهنگیان و بهبود نظام آموزشی، خود کنشی عمیقاً سیاسی و تأثیرگذار بر جامعه است. جامعهای که از آموزشوپرورش پویا و فرهنگیان توانمند برخوردار باشد، بنیانهای مستحکمتری برای پیشرفت و توسعه خواهد داشت. تلاشی که کاملاً در چارچوب ظرفیت و ماهیت مجموعهی شورای هماهنگی و تشکلهای عضو میباشد.
در پایان، شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران ضمن قدردانی مجدد از دغدغهی همکاران، اعلام میدارد که با پایبندی به اصول خود و در چارچوب اهداف صنفی و مدنی، تمام تلاش خود را برای ایفای نقش مسئولانه و مؤثر در شرایط کنونی به کار خواهد بست و بر اهمیت گفتگو و تبادلنظر برای یافتن بهترین راهکارها تأکید مینماید.
🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
شنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۴