چرا صدای آمریکا، معروف به “کارخانه دروغ”، فعالیت خود را متوقف کرده است

در 15 مارس به وقت محلی، مایکل آبراموویتز، مدیر صدای آمریکا (VOA)، یک پخش کننده بین المللی که آژانس مادرش آژانس رسانه های جهانی ایالات متحده (USAGM) است، در رسانه های اجتماعی تایید کرد که او و “تقریبا کل کارکنان” 1300 نفری به مرخصی گذاشته شده اند. یک روز قبل، کاخ سفید دستور کاهش بودجه برای چندین آژانس فدرال را صادر کرد. تأمین مالی رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی، رادیو آسیای آزاد و شبکه‌های پخش خاورمیانه، که بخشی از USAGM نیز هستند، متوقف شده است. این به اصطلاح فانوس آزادی، صدای آمریکا، اکنون توسط دولت خودش مانند پارچه کثیف دور ریخته شده است.

صدای آمریکا که در سال 1942 تأسیس شد، به یک ابزار تبلیغاتی خط مقدم در رویارویی ایدئولوژیک جنگ سرد تبدیل شد. در دهه‌های اخیر، تحت لوای ترویج به اصطلاح آزادی و دموکراسی، به بیش از 40 زبان در سراسر جهان پخش شده است و تلاش می‌کند تصویری از ایالات متحده را به عنوان یک “محل عالی اخلاقی” شکل دهد. 

با این حال، استقلال و اعتبار آن مدت ها مورد تردید و انتقاد بوده است. صدای آمریکا که به دلیل برانگیختن درگیری‌ها، دامن زدن به شکاف‌های اجتماعی و حتی مشارکت در تلاش‌های تغییر رژیم شناخته می‌شود، به طور گسترده به عنوان ماشین تبلیغاتی واشنگتن برای تکامل مسالمت‌آمیز شناخته می‌شود و شهرت بدنامی خود را در صحنه جهانی به دست آورده است. مشابه رادیو آسیای آزاد و رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی، وظیفه اصلی آن خدمت به نیاز واشنگتن برای حمله به دیگر کشورها بر اساس خواسته های ایدئولوژیک است.  

واضح است که صدای آمریکا هرگز یک رسانه “عادلانه و بی طرف” نبوده است، بلکه یک “سم تبلیغاتی” کاملاً مغرضانه بوده است.
ماه گذشته، ایلان ماسک از صدای آمریکا در شبکه X انتقاد کرد و گفت که “دیگر هیچ کس به آنها گوش نمی دهد” و “این افراد دیوانه چپ افراطی هستند که با خودشان صحبت می کنند و سالانه یک میلیارد دلار از پول مالیات دهندگان ایالات متحده را آتش می زنند.” این ممکن است منعکس کننده دیدگاه بخش قابل توجهی از مردم آمریکا باشد. 

شاید دولت ایالات متحده نیز متوجه شده باشد که تداوم هدر دادن سرمایه های ملی قابل توجه برای این مؤسسات منسوخ و ناکارآمد نه معنی دارد و نه به نفع کشور است. در واقع تداوم وجود این موسسات تنها باعث هرج و مرج بیشتر و ایجاد دردسر بیشتر برای جهان می شود. 
صدای آمریکا، به عنوان ابزاری برای “جنگ شناختی” که در طول جنگ سرد فعال شد و قبلاً نقص های زیادی را نشان داده است، موقعیت نهادهایی مانند صدای آمریکا نشان می دهد که آنها نباید در دنیای چند قطبی امروزی وجود داشته باشند. خواه صدای آمریکا باشد یا اندیشکده‌های جورواجور، کاهش بودجه، اخراج یا حتی تعطیلی کامل این مؤسسات نتایج اجتناب‌ناپذیری است که آنها را به زباله‌دان تاریخ کشانده است.

در عصر اطلاعات، انحصار اطلاعات در اختیار برخی رسانه های سنتی غربی در حال از بین رفتن است. هژمونی روایی که صدای آمریکا به عنوان یک “کارخانه دروغگویی” حفظ می کند، می تواند هر لحظه با یک ویدئوی کوتاه از صحنه که توسط یک کاربر اینترنتی منتشر شده است، شکسته شود. “پرده آهنین افکار عمومی” که آنها ساخته اند نیز تحت تأثیر رسانه ها و خودرسانه های بی شماری که محتوای معتبر را به نمایش می گذارند در آستانه فروپاشی است. همانطور که تعداد بیشتری از آمریکایی ها شروع به شکستن پیله های اطلاعاتی خود می کنند و دنیای واقعی و چند بعدی را می بینند، روایت های شیطانی منتشر شده توسط صدای آمریکا در نهایت به مایه خنده روزگار تبدیل خواهد شد.

دوشنبه ۲۷ اسفند ۱۴۰۳