بیانیهٔ حزب کمونیست آلمان دربارهٔ انتخابات سراسری اخیر در آلمان (نقل از پیپلز وُیس، نشریهٔ حزب کمونیست کانادا)
مترجم (از انگلیسی): حبیب مهرزاد – اختصاصی اندیشۀ نو
انتخابات روز یکشنبه [۲۳ فوریه ۲۰۲۵] انتخاباتی نبود که در آن مسیر کشور تغییری کند. با فروپاشی ائتلاف «چراغ راهنمایی» (سوسیال دموکرات‌ها، سبزها، و لیبرال دموکرات‌ها) مشخص شده بود که سنگ‌بناهای سیاست کنونی جنگ [در اوکراین] و بحران پس از این انتخابات نیز باقی خواهد ماند.
در جریان مبارزات انتخاباتی، حزب‌های اصلی بوندستاگ [پارلمان آلمان] در ابراز خواست‌هایشان برای ادامه دادن به جنگ در اوکراین، نظامی‌سازی، و کاهش خدمات دولتی/اجتماعی از یکدیگر پیشی گرفتند. محافظه‌کاران اتحادیهٔ دموکرات مسیحی (CDU)، سوسیال دموکرات‌ها (SPD)، سبزها، و راست‌های افراطی «آلترناتیو برای آلمان» (AfD) همگی می‌خواهند نیمی از بودجهٔ کشور را صرف نظامی‌سازی کنند. این حزب‌ها در مجموع ۸۱٫۷درصد آرا را به دست آوردند.
پاتریک کوبله، صدر حزب کمونیست آلمان (DKP)، در جمع‌بندی نتایج انتخابات گفت: «دولتِ ائتلاف “چراغ راهنمایی” شکست خورد، [اما] سیاست نظامی‌سازی، کاهش خدمات دولتی/اجتماعی، و پایمال کردن حقوق دموکراتیک ادامه و احتمالاً حتی شدت خواهد یافت.»
دولت بعدی خواهد کوشید همان مسئله‌ای را حل کند که دولت “چراغ راهنمایی” را در هم شکست: تأمین مالی جنگ‌افروزی. قرار است که صدها میلیارد یورو برای پرداخت هزینهٔ تسلیحات جدید، عملیات نظامی، و ادامه دادن به جنگ اقتصادی فراهم شود. این هزینه از راه کاهش خدمات اجتماعی، آموزش، بهداشت، فرهنگ، و فروپاشی باز هم بیشتر زیرساخت‌های دولتی و از جیب اکثریت قریب به اتفاق مردم تأمین خواهد شد.
اما در مبارزات انتخاباتی اخیر این مسائل تقریباً نقشی نداشت. حزب چپ (Die Linke) بر مسائل اجتماعی تمرکز کرد. موفقیت انتخاباتی این حزب نشان می‌دهد که بسیاری از مردم اثر سیاست جنگی را احساس می‌کنند. با این حال، در کارزار حزب چپ ارتباط بین نظامی‌سازی و کاهش خدمات اجتماعی پنهان ماند. به‌ویژه یان ون آکن، رهبر حزب، از مبارزات انتخاباتی و حضور رسانه‌یی‌اش برای در حاشیه بردن تعهد گذشتهٔ حزبش به صلح استفاده کرد- قبلاً مورد حملهٔ شدید قرار گرفته بود- و همان زبان و بیان ناتو دربارهٔ «امپریالیسم روسیه»، درخواست تحریم‌های سخت‌تر [علیه روسیه]، و هشدار در مورد تحمیل «صلح دیکتاتورمنشانه» در اوکراین را به کار برد.
بیم آن می‌رود که نتایج مثبت حزب چپ در انتخابات را تأیید این مشی [سیاست جنگی] تفسیر کنند و منتقدان باقی‌مانده در حزب- مخالفان ناتو و نظامی‌گرایی- بیرون رانده شوند. در این مورد حزب چپ همان نقش کلاسیک سوسیال دموکراسی را بر عهده خواهد گرفت: کمک به کشاندن طبقهٔ کارگر به جنگ‌افروزی.
ائتلاف سارا واگن‌کنشت (BSW) با موضع روشن‌تری علیه جنگ کار را آغاز کرد. [اما به‌دلیل راه نیافتن این حزب به پارلمان] این موضع در پارلمان غایب خواهد بود. ناکامی این حزب در ورود دوباره به پارلمان نتیجهٔ زنجیره‌ای طولانی از اشتباه‌های تاکتیکی و سیاسی آن است.
این حزب با شرکت در دولت‌های ایالتی در براندنبورگ و تورینگن بر سر اعتبارش به‌عنوان نیروی اپوزیسیون قمار کرد. ائتلاف سارا واگن‌کنشت با تأکید بر سیاست‌های مهاجرتی [ضدّمهاجر] در جریان کارزارهای انتخاباتی وارد جریان منحرف کردن اذهان مردم [از مسائل اساسی جامعه] و تفرقه انداختن میان طبقهٔ کارگر بر اساس مرزهای نژادپرستانه شد و این روند را تقویت کرد. هدف از کاربرد این شیوه خاموش کردن بحث پیرامون صلح و جلوگیری از پیوند دادن مشکلات اجتماعی با سیاست‌های جنگ‌طلبانه بود.
دولت آیندهٔ آلمان زیر رهبری فردریش مرتس (CDU)، که ممکن است متکی به «آلترناتیو برای آلمان» (AfD) باشد، نگرانی و ترسی از مقاومت در پارلمان نخواهد داشت. به همین دلیل، تلاش در راه ایجاد اتحادهای گسترده برای شکل دادن به جنبش قدرتمند صلح و سندیکایی کارگری در خیابان‌ها و محل‌های کار اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. بسیار مهم است که حتی چپ‌هایی که در راه برقراری صلح فعالیت می‌کنند یا از حامیان اتئلاف سارا واگن‌کنشت هستند دلسرد نشوند.
پاتریک کوبله یادآوری می‌کند: «مبارزه برای صلح و علیه ریاضت اجتماعی درون بوندستاگ [پارلمان] نخواهد بود. به امید دیدار شما در راه‌پیمایی‌های عید پاک، در مراسم اول ماه مه، و در چانه‌زنی‌های جمعی آیندهٔ سندیکاها. حالا بیش از هر زمان دیگری!»
اندیشه نو: استفاده از تمام یا بخش‌هایی از این مطلب با ذکر منبع بدون مانع است.
پنجشنبه ۹ اسفند ۱۴۰۳