در عمر چهل و چند ساله‌ی جمهوری اسلامی، سرکوب دگراندیشان، نویسندگان و هنرمندان مستقل بی‌وقفه ادامه داشته و همواره در بزنگاه جنبش‌های آزادی‌خواهانه و اعتراض‌های اجتماعی شدت یافته است. سینماگران آزادی‌خواه نیز هرگز از این خفقان در امان نبوده‌اند؛ چنانکه در سالیان اخیر و در گیرودار دی ماه ۹۶، آبان ۹۸ و شهریور ۱۴۰۱ صدای اعتراض‌های فردی و گاه جمعی‌شان همواره با حبس و حذف و سانسور مواجه شده است. پس از جنبش آزادی‌خواهی ۱۴۰۱ این سرکوب ابعاد گسترده‌تری یافت. در ماه‌های اخیر نیز منع و تعقیب و آزار سینماگران همچنان ادامه یافته است:
برخی عوامل فیلم «دانه‌ی انجیر معابد»، ساخته‌ی محمد رسول‌اف به دادسرا احضار شده‌اند، مورد بازجویی قرار گرفته‌اند و همچنان با «پرونده‌های باز» روبه‌رو هستند. سهیلا گلستانی بازیگر این فیلم نیز پس از احضار و بازجویی در «دادسرای امنیت دادگاه انقلاب»، «ممنوع‌الخروج» شده است. او پیش‌تر نیز در جریان جنبش آزادی‌خواهی ۱۴۰۱ پس از انتشار ویدئوی یک «پرفورمنس اعتراضی» به دست مأموران امنیتی بازداشت شده بود. محمد رسول‌اف نیز به دلیل ساخت این فیلم به هشت سال زندان، شلاق، جزای نقدی و ضبط مال محکوم شد.
مریم مقدم و بهتاش صناعی‌ها، سازندگان فیلم «کیک محبوب من» نیز چهارشنبه ۲۴ بهمن با انتشار ابلاغیه‌ی دادگاه خبر دادند که قرار است ۱۱ اسفند ماه به اتهام‌هایی چون «تبلیغ علیه نظام، تهیه و تولید و تکثیر فیلم با محتوای مبتذل»، «جریحه‌دار کردن عفت و اخلاق عمومی» و «نمایش فیلم بدون داشتن پروانه‌ی نمایش و عرضه» در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران محاکمه شوند. یک روز پس از این خبر لیلی فرهادپور، بازیگر این فیلم نیز اعلام کرد که با همین اتهام‌ها به دادگاه احضار شده است.
فیلم‌های «دانه‌ی انجیر معابد» و «کیک محبوب من» همچون برخی دیگر از آثار سینمایی سالیان اخیر بدون تن دادن به مقرارت و مناسبات حکومت و سانسور ساخته شده‌اند.
نوید (رضا) میهن‌دوست، نویسنده و کارگردان سینما نیز که با اتهام‌های «اقدام علیه امنیت کشور» و «فعالیت تبلیغی علیه جمهوری اسلامی ایران» به سه سال حبس تعزیری محکوم شده بود، از مرداد ماه ۱۴۰۲ دوران حبس خود را در زندان اوین می‌گذارند. به گفته‌ی برخی خبرگزاری‌ها مهین‌دوست بیش از یک سوم محکومیت خود را گذرانده و کماکان با درخواست «آزادی مشروط» او موافقت نشده است.
گفتنی است که پس از جنبش آزادی‌خواهانه‌ی شهریور ۱۴۰۱ حکم «ممنوع‌التصویری» و «ممنوع‌الکاری» برخی سینماگران کماکان برقرار مانده است و فشارهای مضاعف جمهوری اسلامی بر زنان سینماگر به قصد تحمیل حجاب اجباری همچنان ادامه دارد.