فریاد یک مادر در بند
ناهید شیرپیشه نه تنها یک مادر دادخواه، بلکه یک معلم متعهد و زنی مقاوم در برابر سرکوب سیستماتیک است؛ زنی که تمام عمرش را برای آگاهی‌بخشی و پرورش نسل آینده وقف کرد، اما امروز به‌دلیل دادخواهی برای فرزند جان‌باخته‌اش در اعتراضات آبان ۹۸، خود در بند ستم گرفتار شده است.
پاسخ حاکمیت به عدالت‌خواهی او، بازداشت، شکنجه‌ی روانی و فشارهای طاقت‌فرسا بوده، تا جایی که جانش را به لبه‌ی پرتگاه کشانده است
مونا بختیاری، دختر ناهید شیرپیشه، اعلام کرد که مادرش پس از سه هفته بی‌خبری، در اعتراض به شرایط غیرانسانی زندان دست به خودکشی زده و سپس به سلول انفرادی منتقل شده است. این اقدام بار دیگر نشان می‌دهد که زندان‌های جمهوری اسلامی نه تنها محل سلب آزادی، بلکه مکان حذف تدریجی زنان معترض و دادخواهان است.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، ضمن ابراز نگرانی عمیق این رفتارهای سرکوبگرانه، تأکید می‌کند که ناهید شیرپیشه تنها نیست. صدای او، فریاد همه‌ی مادرانی است که در این سرزمین حق دادخواهی از آنان سلب شده است. این شورا خواهان آزادی فوری خانم شیرپیشه و دیگر زندانیان سیاسی و دادخواه می‌باشد، چراکه زنجیرهای استبداد نمی‌تواند حقیقت را خاموش کند.
هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
۲۸ بهمن ۱۴۰۳